256. பாலை

	'மணி வார்ந்தன்ன மாக் கொடி அறுகைப்
	பிணங்கு அரில் மென் கொம்பு பிணையொடு மாந்தி,
	மான் ஏறு உகளும் கானம் பிற்பட,
	வினை நலம் படீஇ, வருதும்; அவ் வரைத்
	தாங்கல் ஒல்லுமோ, பூங்குழையோய்?' எனச்
	சொல்லாமுன்னர், நில்லா ஆகி,
	நீர் விலங்கு அழுதல் ஆனா,
	தேர் விலங்கினவால், தெரிவை கண்ணே.	உரை