214. குறிஞ்சி

	மரம் கொல் கானவன் புனம் துளர்ந்து வித்திய
	பிறங்கு குரல் இறடி காக்கும், புறம் தாழ்
	அம் சில் ஓதி, அசை இயல், கொடிச்சி
	திருந்து இழை அல்குற்குப் பெருந் தழை உதவிச்
	செயலை முழுமுதல் ஒழிய, அயலது
	அரலை மாலை சூட்டி,
	ஏமுற்றன்று-இவ் அழுங்கல் ஊரே.	உரை