347. பாலை

	மல்கு சுனை உலர்ந்த நல்கூர் சுரமுதல்
	குமரி வாகைக் கோலுடை நறு வீ
	மட மாத் தோகைக் குடுமியின் தோன்றும்
	கான நீள் இடை, தானும் நம்மொடு
	ஒன்று மணம் செய்தனள் இவள் எனின்,
	நன்றே-நெஞ்சம்!-நயந்த நின் துணிவே.	உரை