319. முல்லை

	மான் ஏறு மடப் பிணை தழீஇ, மருள் கூர்ந்து,
	கானம் நண்ணிய புதல் மறைந்து ஒடுங்கவும்,
	கையுடை நல் மாப் பிடியொடு பொருந்தி,
	மை அணி மருங்கின் மலையகம் சேரவும்,
	மாலை வந்தன்று, மாரி மா மழை;
	பொன் ஏர் மேனி நல் நலம் சிதைத்தோர்
	இன்னும் வாரார்ஆயின்,
	என் ஆம், தோழி நம் இன் உயிர்நிலையே	உரை