1. பாலை

	'வண்டு படத் ததைந்த கண்ணி, ஒண் கழல்,
	உருவக் குதிரை மழவர் ஓட்டிய
	முருகன் நற் போர் நெடு வேள் ஆவி,
	அறுகோட்டு யானைப் பொதினி ஆங்கண்,
5	சிறு காரோடன் பயினொடு சேர்த்திய
	கல் போல் பிரியலம்' என்ற சொல்தாம்
	மறந்தனர்கொல்லோ தோழி! சிறந்த
	வேய் மருள் பணைத் தோள் நெகிழ, சேய் நாட்டுப்
	பொலங்கல வெறுக்கை தருமார் நிலம் பக,
10	அழல் போல் வெங்கதிர் பைது அறத் தெறுதலின்,
	நிழல் தேய்ந்து உலறிய மரத்த; அறை காய்பு,
	அறுநீர்ப் பைஞ் சுனை ஆம் அறப் புலர்தலின்,
	உகு நெல் பொரியும் வெம்மைய; யாவரும்
	வழங்குநர் இன்மையின், வௌவுநர் மடிய,
15	சுரம் புல்லென்ற ஆற்ற; அலங்கு சினை
	நார் இல் முருங்கை நவிரல் வான் பூச்
	சூரல்அம் கடு வளி எடுப்ப, ஆருற்று,
	உடை திரைப் பிதிர்வின் பொங்கி, முன்
	கடல் போல் தோன்றல காடு இறந்தோரே?

6. மருதம்

	அரி பெய் சிலம்பின் ஆம்பல் அம் தொடலை,
	அரம் போழ் அவ் வளைப் பொலிந்த முன்கை,
	இழை அணி பணைத் தோள், ஐயை தந்தை,
	மழை வளம் தரூஉம் மா வண் தித்தன்,
5	பிண்ட நெல்லின் உறந்தை ஆங்கண்
	கழை நிலை பெறாஅக் காவிரி நீத்தம்,
	குழை மாண் ஒள் இழை நீ வெய்யோளொடு,
	வேழ வெண் புணை தழீஇ, பூழியர்
	கயம் நாடு யானையின் முகன் அமர்ந்தாஅங்கு,
10	ஏந்து எழில் ஆகத்துப் பூந் தார் குழைய,
	நெருநல் ஆடினை, புனலே; இன்று வந்து,
	'ஆக வன முலை அரும்பிய சுணங்கின்,
	மாசு இல் கற்பின், புதல்வன் தாய்!' என,
	மாயப் பொய்ம்மொழி சாயினை பயிற்றி, எம்
15	முதுமை எள்ளல்; அஃது அமைகும் தில்ல!
	சுடர்ப் பூந் தாமரை நீர் முதிர் பழனத்து,
	அம் தூம்பு வள்ளை ஆய் கொடி மயக்கி,
	வாளை மேய்ந்த வள் எயிற்று நீர்நாய்,
	முள் அரைப் பிரம்பின் மூதரில் செறியும்,
20	பல் வேல் மத்தி, கழாஅர் அன்ன எம்
	இளமை சென்று தவத் தொல்லஃதே;
	இனிமை எவன் செய்வது, பொய்ம்மொழி, எமக்கே?

8. குறிஞ்சி

	ஈயல் புற்றத்து ஈர்ம் புறத்து இறுத்த
	குரும்பி வல்சிப் பெருங் கை ஏற்றை
	தூங்கு தோல் துதிய வள் உகிர் கதுவலின்,
	பாம்பு மதன் அழியும் பானாட் கங்குலும்,
5	அரிய அல்லமன் இகுளை! 'பெரிய
	கேழல் அட்ட பேழ்வாய் ஏற்றை
	பலா அமல் அடுக்கம் புலாவ ஈர்க்கும்
	கழை நரல் சிலம்பின்ஆங்கண், வழையொடு
	வாழை ஓங்கிய தாழ் கண் அசும்பில்,
10	படு கடுங் களிற்றின் வருத்தம் சொலிய,
	பிடி படி முறுக்கிய பெரு மரப் பூசல்
	விண் தோய் விடரகத்து இயம்பும் அவர் நாட்டு,
	எண் அரும் பிறங்கல் மான் அதர் மயங்காது,
	மின்னு விடச் சிறிய ஒதுங்கி, மென்மெல,
15	துளி தலைத் தலைஇய மணி ஏர் ஐம்பால்
	சிறுபுறம் புதைய வாரி, குரல் பிழியூஉ,
	நெறி கெட விலங்கிய, நீயிர், இச் சுரம்,
	அறிதலும் அறிதிரோ?' என்னுநர்ப் பெறினே.

9. பாலை

	கொல் வினைப் பொலிந்த, கூர்ங் குறும் புழுகின்,
	வில்லோர் தூணி வீங்கப் பெய்த
	அப்பு நுனை ஏய்ப்ப அரும்பிய இருப்பை,
	செப்பு அடர் அன்ன செங் குழை அகம்தோறு,
5	இழுதின் அன்ன தீம் புழல் துய்வாய்
	உழுது காண் துளைய ஆகி, ஆர் கழல்பு,
	ஆலி வானின் காலொடு பாறி,
	துப்பின் அன்ன செங் கோட்டு இயவின்,
	நெய்த்தோர் மீமிசை நிணத்தின் பரிக்கும்
10	அத்தம் நண்ணிய அம் குடிச் சீறூர்
	கொடு நுண் ஓதி மகளிர் ஓக்கிய
	தொடி மாண் உலக்கைத் தூண்டு உரல் பாணி,
	நெடு மால் வரைய குடிஞையோடு இரட்டும்
	குன்று பின் ஒழியப் போகி, உரம் துரந்து,
15	ஞாயிறு படினும், 'ஊர் சேய்த்து' எனாது,
	துனை பரி துரக்கும் துஞ்சாச் செலவின்
	எம்மினும், விரைந்து வல் எய்தி, பல் மாண்
	ஓங்கிய நல் இல் ஒரு சிறை நிலைஇ,
	பாங்கர்ப் பல்லி படுதொறும் பரவி,
20	கன்று புகு மாலை நின்றோள் எய்தி,
	கை கவியாச் சென்று, கண் புதையாக் குறுகி,
	பிடிக் கை அன்ன பின்னகம் தீண்டி,
	தொடிக் கை தைவரத் தோய்ந்தன்றுகொல்லோ
	நாணொடு மிடைந்த கற்பின், வாள் நுதல்,
25	அம் தீம் கிளவிக் குறுமகள்
	மென் தோள் பெற நசைஇச் சென்ற என் நெஞ்சே?

12. குறிஞ்சி

	யாயே, கண்ணினும் கடுங் காதலளே;
	எந்தையும், நிலன் உறப் பொறாஅன்; 'சீறடி சிவப்ப,
	எவன், இல! குறுமகள்! இயங்குதி?' என்னும்;
	யாமே, பிரிவு இன்று இயைந்த துவரா நட்பின்,
5	இரு தலைப் புள்ளின் ஓர் உயிரம்மே;
	ஏனல்அம் காவலர் ஆனாது ஆர்த்தொறும்,
	கிளி விளி பயிற்றும் வெளில் ஆடு பெருஞ் சினை,
	விழுக் கோட் பலவின் பழுப் பயம் கொண்மார்,
	குறவர் ஊன்றிய குரம்பை புதைய,
10	வேங்கை தாஅய தேம் பாய் தோற்றம்
	புலி செத்து, வெரீஇய புகர்முக வேழம்,
	மழை படு சிலம்பில் கழைபட, பெயரும்
	நல் வரை நாட! நீ வரின்,
	மெல்லியல் ஓரும் தான் வாழலளே.

13. பாலை

	தன் கடற் பிறந்த முத்தின் ஆரமும்,
	முனை திறை கொடுக்கும் துப்பின், தன் மலைத்
	தெறல் அரு மரபின் கடவுட் பேணி,
	குறவர் தந்த சந்தின் ஆரமும்,
5	இரு பேர் ஆரமும் எழில் பெற அணியும்
	திரு வீழ் மார்பின் தென்னவன் மறவன்
	குழியில் கொண்ட மராஅ யானை
	மொழியின் உணர்த்தும் சிறு வரை அல்லது,
	வரை நிலை இன்றி இரவலர்க்கு ஈயும்,
10	வள் வாய் அம்பின், கோடைப் பொருநன்
	பண்ணி தைஇய பயம் கெழு வேள்வியின்,
	விழுமிது நிகழ்வது ஆயினும் தெற்கு ஏர்பு,
	கழி மழை பொழிந்த பொழுது கொள் அமையத்து,
	சாயல் இன் துணை இவட் பிரிந்து உறையின்,
15	நோய் இன்றாக செய்பொருள்! வயிற்பட
	மாசு இல் தூ மடி விரிந்த சேக்கை,
	கவவு இன்புறாமைக் கழிக வள வயல்,
	அழல் நுதி அன்ன தோகை ஈன்ற
	கழனி நெல் ஈன் கவைமுதல் அலங்கல்
20	நிரம்பு அகன் செறுவில் வரம்பு அணையாத் துயல்வர,
	புலம்பொடு வந்த பொழுது கொள் வாடை,
	இலங்கு பூங் கரும்பின் ஏர் கழை இருந்த
	வெண் குருகு நரல, வீசும்
	நுண் பல் துவலைய தண் பனி நாளே!

15. பாலை

	எம் வெங் காமம் இயைவது ஆயின்,
	மெய்ம் மலி பெரும் பூண், செம்மற் கோசர்
	கொம்மைஅம் பசுங் காய்க் குடுமி விளைந்த
	பாகல் ஆர்கைப் பறைக் கட் பீலித்
5	தோகைக் காவின் துளுநாட்டு அன்ன,
	வறுங் கை வம்பலர்த் தாங்கும் பண்பின்
	செறிந்த சேரிச் செம்மல் மூதூர்,
	அறிந்த மாக்கட்டு ஆகுகதில்ல
	தோழிமாரும் யானும் புலம்ப,
10	சூழி யானைச் சுடர்ப் பூண் நன்னன்
	பாழி அன்ன கடியுடை வியல் நகர்ச்
	செறிந்த காப்பு இகந்து, அவனொடு போகி,
	அத்த இருப்பை ஆர் கழல் புதுப் பூத்
	துய்த்த வாய, துகள் நிலம் பரக்க,
15	கொன்றை அம் சினைக் குழற்பழம் கொழுதி,
	வன் கை எண்கின் வய நிரை பரக்கும்
	இன் துணைப் படர்ந்த கொள்கையொடு ஒராங்கு
	குன்ற வேயின் திரண்ட என்
	மென் தோள் அஞ்ஞை சென்ற ஆறே!

17. பாலை

	வளம் கெழு திரு நகர்ப் பந்து சிறிது எறியினும்,
	இளந் துணை ஆயமொடு கழங்கு உடன் ஆடினும்,
	'உயங்கின்று, அன்னை! என் மெய்' என்று அசைஇ,
	மயங்கு வியர் பொறித்த நுதலள், தண்ணென,
5	முயங்கினள் வதியும்மன்னே! இனியே,
	தொடி மாண் சுற்றமும் எம்மும் உள்ளாள்,
	நெடு மொழித் தந்தை அருங் கடி நீவி,
	நொதுமலாளன் நெஞ்சு அறப் பெற்ற என்
	சிறு முதுக்குறைவி சிலம்பு ஆர் சீறடி
10	வல்லகொல், செல்லத் தாமே கல்லென
	ஊர் எழுந்தன்ன உரு கெழு செலவின்,
	நீர் இல் அத்தத்து ஆர் இடை, மடுத்த,
	கொடுங் கோல் உமணர், பகடு தெழி தெள் விளி
	நெடும் பெருங் குன்றத்து இமிழ் கொள இயம்பும்,
15	கடுங் கதிர் திருகிய, வேய் பயில், பிறங்கல்,
	பெருங் களிறு உரிஞ்சிய மண்அரை யாஅத்து
	அருஞ் சுரக் கவலைய அதர் படு மருங்கின்,
	நீள் அரை இலவத்து ஊழ் கழி பல் மலர்,
	விழவுத் தலைக்கொண்ட பழ விறல் மூதூர்,
20	நெய் உமிழ் சுடரின் கால் பொரச் சில்கி,
	வைகுறு மீனின் தோன்றும்
	மை படு மா மலை விலங்கிய சுரனே?

18. குறிஞ்சி

	நீர் நிறம் கரப்ப, ஊழுறுபு உதிர்ந்து,
	பூமலர் கஞலிய கடு வரற் கான் யாற்று,
	கராஅம் துஞ்சும் கல் உயர் மறி சுழி,
	மராஅ யானை மதம் தப ஒற்றி,
5	உராஅ ஈர்க்கும் உட்குவரு நீத்தம்
	கடுங்கண் பன்றியின் நடுங்காது துணிந்து,
	நாம அருந் துறைப் பேர்தந்து, யாமத்து
	ஈங்கும் வருபவோ? ஓங்கல் வெற்ப!
	ஒரு நாள் விழுமம் உறினும், வழி நாள்,
10	வாழ்குவள்அல்லள், என் தோழி; யாவதும்
	ஊறு இல் வழிகளும் பயில வழங்குநர்
	நீடு இன்று ஆக இழுக்குவர்; அதனால்,
	உலமரல் வருத்தம் உறுதும்; எம் படப்பைக்
	கொடுந் தேன் இழைத்த கோடு உயர் நெடு வரை,
15	பழம் தூங்கு நளிப்பின் காந்தள்அம் பொதும்பில்,
	பகல் நீ வரினும் புணர்குவை அகல் மலை
	வாங்கு அமைக் கண் இடை கடுப்ப, யாய்
	ஓம்பினள் எடுத்த, தட மென் தோளே.

21. பாலை

	'மனை இள நொச்சி மௌவல் வால் முகைத்
	துணை நிரைத்தன்ன, மா வீழ், வெண் பல்,
	அவ் வயிற்று, அகன்ற அல்குல், தைஇத்
	தாழ் மென் கூந்தல், தட மென் பணைத் தோள்,
5	மடந்தை மாண் நலம் புலம்ப, சேய் நாட்டுச்
	செல்லல்' என்று, யான் சொல்லவும், ஒல்லாய்,
	வினை நயந்து அமைந்தனைஆயின், மனை நகப்
	பல் வேறு வெறுக்கை தருகம் வல்லே,
	எழு இனி, வாழி, என் நெஞ்சே! புரி இணர்
10	மெல் அவிழ் அம் சினை புலம்ப, வல்லோன்
	கோடு அறை கொம்பின் வீ உகத் தீண்டி,
	மராஅம் அலைத்த மண வாய்த் தென்றல்,
	சுரம் செல் மள்ளர் சுரியல் தூற்றும்,
	என்றூழ் நின்ற புன் தலை வைப்பில்,
15	பருந்து இளைப்படூஉம் பாறு தலை ஓமை
	இருங் கல் விடரகத்து, ஈன்று இளைப்பட்ட,
	மென் புனிற்று அம் பிணவு பசித்தென, பைங் கட்
	செந்நாய் ஏற்றை கேழல் தாக்க,
	இரியற் பிணவல் தீண்டலின், பரீஇச்
20	செங் காய் உதிர்ந்த பைங் குலை ஈந்தின்
	பரல் மண் சுவல முரண் நிலம் உடைத்த
	வல் வாய்க் கணிச்சி, கூழ் ஆர், கோவலர்
	ஊறாது இட்ட உவலைக் கூவல்,
	வெண் கோடு நயந்த அன்பு இல் கானவர்
25	இகழ்ந்து இயங்கு இயவின் அகழ்ந்த குழி செத்து,
	இருங் களிற்று இன நிரை, தூர்க்கும்
	பெருங் கல் அத்தம் விலங்கிய காடே.

22. குறிஞ்சி

	அணங்குடை நெடு வரை உச்சியின் இழிதரும்
	கணம் கொள் அருவிக் கான் கெழு நாடன்
	மணம் கமழ் வியல் மார்பு அணங்கிய செல்லல்
	இது என அறியா மறுவரற் பொழுதில்,
5	'படியோர்த் தேய்த்த பல் புகழ்த் தடக் கை
	நெடு வேட் பேணத் தணிகுவள் இவள்' என,
	முது வாய்ப் பெண்டிர் அது வாய் கூற,
	களம் நன்கு இழைத்து, கண்ணி சூட்டி,
	வள நகர் சிலம்பப் பாடி, பலி கொடுத்து,
10	உருவச் செந்தினை குருதியொடு தூஉய்,
	முருகு ஆற்றுப்படுத்த உரு கெழு நடு நாள்,
	ஆரம் நாற, அரு விடர்த் ததைந்த
	சாரற் பல் பூ வண்டு படச் சூடி,
	களிற்று இரை தெரீஇய பார்வல் ஒதுக்கின்
15	ஒளித்து இயங்கும் மரபின் வயப் புலி போல,
	நல் மனை நெடு நகர்க் காவலர் அறியாமை
	தன் நசை உள்ளத்து நம் நசை வாய்ப்ப,
	இன் உயிர் குழைய முயங்குதொறும் மெய்ம் மலிந்து,
	நக்கனென் அல்லெனோ யானே எய்த்த
20	நோய் தணி காதலர் வர, ஈண்டு
	ஏதில் வேலற்கு உலந்தமை கண்டே?

24. முல்லை

	வேளாப் பார்ப்பான் வாளரந் துமித்த
	வளை களைந்து ஒழிந்த கொழுந்தின் அன்ன,
	தளை பிணி அவிழா, சுரி முகப் பகன்றை,
	சிதரல் அம் துவலை தூவலின், மலரும்
5	தைஇ நின்ற தண் பெயல் கடைநாள்,
	வயங்கு கதிர் கரந்த வாடை வைகறை,
	விசும்பு உரிவதுபோல், வியல் இடத்து ஒழுகி,
	மங்குல் மா மழை, தென் புலம் படரும்
	பனி இருங் கங்குலும் தமியள் நீந்தி,
10	தம் ஊரோளே, நன்னுதல்; யாமே,
	கடி மதில் கதவம் பாய்தலின், தொடி பிளந்து,
	நுதி முகம் மழுகிய மண்ணை வெண் கோட்டு,
	சிறு கண் யானை நெடு நா ஒண் மணி,
	கழிப் பிணிக் கறைத் தோல் பொழி கணை உதைப்பு,
15	தழங்குகுரல் முரசமொடு முழங்கும் யாமத்து,
	கழித்து உறை செறியா வாளுடை எறுழ்த் தோள்,
	இரவுத் துயில் மடிந்த தானை,
	உரவுச் சின வேந்தன் பாசறையேமே.

26. மருதம்

	கூன் முள் முள்ளிக் குவிகுலைக் கழன்ற,
	மீன் முள் அன்ன, வெண் கால் மா மலர்
	பொய்தல் மகளிர் விழவு அணிக் கூட்டும்
	அவ் வயல் நண்ணிய வளம் கேழ் ஊரனைப்
5	புலத்தல் கூடுமோ தோழி! அல்கல்
	பெருங் கதவு பொருத யானை மருப்பின்
	இரும்பு செய் தொடியின் ஏர ஆகி,
	மாக் கண் அடைய மார்பகம் பொருந்தி
	முயங்கல் விடாஅல் இவை' என மயங்கி,
10	'யான் ஓம்' என்னவும் ஒல்லார், தாம் மற்று
	இவை பாராட்டிய பருவமும் உளவே; இனியே
	புதல்வற் தடுத்த பாலொடு தடைஇ,
	திதலை அணிந்த தேம் கொள் மென் முலை
	நறுஞ் சாந்து அணிந்த கேழ் கிளர் அகலம்
15	வீங்க முயங்கல் யாம் வேண்டினமே;
	தீம் பால் படுதல் தாம் அஞ்சினரே; ஆயிடைக்
	கவவுக் கை நெகிழ்ந்தமை போற்றி, மதவு நடைச்
	செவிலி கை என் புதல்வனை நோக்கி,
	'நல்லோர்க்கு ஒத்தனிர் நீயிர்; இஃதோ
20	செல்வற்கு ஒத்தனம், யாம்' என, மெல்ல என்
	மகன்வயின் பெயர்தந்தேனே; அது கண்டு,
	'யாமும் காதலம், அவற்கு' எனச் சாஅய்,
	சிறு புறம் கவையினனாக, உறு பெயல்
	தண் துளிக்கு ஏற்ற பல உழு செஞ் செய்
25	மண் போல் நெகிழ்ந்து, அவற் கலுழ்ந்தே
	நெஞ்சு அறைபோகிய அறிவினேற்கே?

27. பாலை

	"கொடு வரி இரும் புலி தயங்க, நெடு வரை
	ஆடு கழை இரு வெதிர் கோடைக்கு ஒல்கும்
	கானம் கடிய என்னார், நாம் அழ,
	நின்றது இல் பொருட் பிணிச் சென்று இவண் தருமார்,
5	செல்ப" என்ப' என்போய்! நல்ல
	மடவைமன்ற நீயே; வடவயின்
	வேங்கடம் பயந்த வெண் கோட்டு யானை,
	மறப் போர்ப் பாண்டியர் அறத்தின் காக்கும்
	கொற்கை அம் பெரும் துறை முத்தின் அன்ன
10	நகைப் பொலிந்து இலங்கும் எயிறு கெழு துவர் வாய்
	தகைப்பத் தங்கலர்ஆயினும், இகப்ப
	யாங்ஙனம் விடுமோ மற்றே தேம் படத்
	தெள் நீர்க்கு ஏற்ற திரள் காற் குவளைப்
	பெருந்தகை சிதைத்தும், அமையா, பருந்து பட,
15	வேத்து அமர்க் கடந்த வென்றி நல் வேல்
	குருதியொடு துயல்வந்தன்ன நின்
	அரி வேய் உண்கண் அமர்த்த நோக்கே?

29. பாலை

	"தொடங்கு வினை தவிரா, அசைவு இல் நோன் தாள்,
	கிடந்து உயிர் மறுகுவதுஆயினும், இடம் படின்
	வீழ் களிறு மிசையாப் புலியினும் சிறந்த
	தாழ்வு இல் உள்ளம் தலைதலைச் சிறப்ப,
5	செய்வினைக்கு அகன்ற காலை, எஃகு உற்று
	இரு வேறு ஆகிய தெரி தகு வனப்பின்
	மாவின் நறு வடி போல, காண்தொறும்
	மேவல் தண்டா மகிழ் நோக்கு உண்கண்
	நினையாது கழிந்த வைகல், எனையதூஉம்,
10	வாழலென் யான்" எனத் தேற்றி, பல் மாண்
	தாழக் கூறிய தகைசால் நல் மொழி
	மறந்தனிர் போறிர் எம்' எனச் சிறந்த நின்
	எயிறு கெழு துவர் வாய் இன் நகை அழுங்க
	வினவல் ஆனாப் புனைஇழை! கேள் இனி
15	வெம்மை தண்டா எரி உகு பறந்தலை,
	கொம்மை வாடிய இயவுள் யானை
	நீர் மருங்கு அறியாது, தேர் மருங்கு ஓடி,
	அறு நீர் அம்பியின் நெறிமுதல் உணங்கும்
	உள்ளுநர்ப் பனிக்கும் ஊக்கு அருங் கடத்திடை,
20	எள்ளல் நோனாப் பொருள் தரல் விருப்பொடு
	நாணுத் தளை ஆக வைகி, மாண் வினைக்கு
	உடம்பு ஆண்டு ஒழிந்தமை அல்லதை,
	மடம் கெழு நெஞ்சம் நின் உழையதுவே!

32. குறிஞ்சி

	நெருநல் எல்லை ஏனல் தோன்றி,
	திரு மணி ஒளிர்வரும் பூணன் வந்து,
	புரவலன் போலும் தோற்றம் உறழ்கொள,
	இரவல் மாக்களின் பணிமொழி பயிற்றி,
5	சிறு தினைப் படு கிளி கடீஇயர், பல் மாண்
	குளிர் கொள் தட்டை மதன் இல புடையா,
	'சூரரமகளிரின் நின்ற நீ மற்று
	யாரையோ? எம் அணங்கியோய்! உண்கு' எனச்
	சிறுபுறம் கவையினனாக, அதற்கொண்டு
10	இகு பெயல் மண்ணின் ஞெகிழ்பு, அஞர் உற்ற என்
	உள் அவன் அறிதல் அஞ்சி, உள் இல்
	கடிய கூறி, கை பிணி விடாஅ,
	வெரூஉம் மான் பிணையின் ஒரீஇ, நின்ற
	என் உரத் தகைமையின் பெயர்த்து, பிறிது என்வயின்
15	சொல்ல வல்லிற்றும்இலனே; அல்லாந்து,
	இனம் தீர் களிற்றின் பெயர்ந்தோன் இன்றும்
	தோலாவாறு இல்லை தோழி! நாம் சென்மோ.
	சாய் இறைப் பணைத் தோட் கிழமை தனக்கே
	மாசு இன்றாதலும் அறியான், ஏசற்று,
20	என் குறைப் புறனிலை முயலும்
	அண்கணாளனை நகுகம், யாமே.

36. மருதம்

	பகுவாய் வராஅற் பல் வரி இரும் போத்துக்
	கொடு வாய் இரும்பின் கோள் இரை துற்றி,
	ஆம்பல் மெல் அடை கிழிய, குவளைக்
	கூம்பு விடு பல் மலர் சிதையப் பாய்ந்து, எழுந்து,
5	அரில் படு வள்ளை ஆய் கொடி மயக்கி,
	தூண்டில் வேட்டுவன் வாங்க வாராது,
	கயிறு இடு கதச் சேப் போல, மதம் மிக்கு,
	நாள், கயம் உழக்கும் பூக் கேழ் ஊர!
	வரு புனல் வையை வார் மணல் அகன் துறை,
10	திரு மருது ஓங்கிய விரி மலர்க் காவில்,
	நறும் பல் கூந்தற் குறுந் தொடி மடந்தையொடு
	வதுவை அயர்ந்தனை என்ப. அலரே,
	கொய் சுவல் புரவிக் கொடித் தேர்ச் செழியன்
	ஆலங்கானத்து அகன் தலை சிவப்ப,
15	சேரல், செம்பியன், சினம் கெழு திதியன்,
	போர் வல் யானைப் பொலம் பூண் எழினி,
	நார் அரி நறவின் எருமையூரன்,
	தேம் கமழ் அகலத்துப் புலர்ந்த சாந்தின்
	இருங்கோ வேண்மான், இயல் தேர்ப் பொருநன், என்று
20	எழுவர் நல் வலம் அடங்க, ஒரு பகல்
	முரைசொடு வெண்குடை அகப்படுத்து, உரை செல,
	கொன்று, களம்வேட்ட ஞான்றை,
	வென்றி கொள் வீரர் ஆர்ப்பினும் பெரிதே!

43. பாலை

	கடல் முகந்து கொண்ட கமஞ் சூல் மா மழை
	சுடர் நிமிர் மின்னொடு வலன் ஏர்பு, இரங்கி,
	என்றூழ் உழந்த புன் தலை மடப் பிடி
	கை மாய் நீத்தம் களிற்றொடு படீஇய,
5	நிலனும் விசும்பும் நீர் இயைந்து ஒன்றி,
	குறுநீர்க் கன்னல் எண்ணுநர் அல்லது
	கதிர் மருங்கு அறியாது, அஞ்சுவரப் பாஅய்,
	தளி மயங்கின்றே தண் குரல் எழிலி; யாமே
	கொய் அகை முல்லை காலொடு மயங்கி,
10	மை இருங் கானம் நாறும் நறு நுதல்,
	பல் இருங் கூந்தல், மெல் இயல் மடந்தை
	நல் எழில் ஆகம் சேர்ந்தனம்; என்றும்
	அளியரோ அளியர்தாமே அளி இன்று
	ஏதில் பொருட்பிணிப் போகி, தம்
15	இன் துணைப் பிரியும் மடமையோரே!

45. பாலை

	வாடல் உழுஞ்சில் விளை நெற்று அம் துணர்
	ஆடுகளப் பறையின், அரிப்பன ஒலிப்ப,
	கோடை நீடிய அகன் பெருங் குன்றத்து,
	நீர் இல் ஆர் ஆற்று நிவப்பன களிறு அட்டு,
5	ஆள் இல் அத்தத்து உழுவை உகளும்
	காடு இறந்தனரே, காதலர். மாமை,
	அரி நுண் பசலை பாஅய், பீரத்து
	எழில் மலர் புரைதல்வேண்டும். அலரே,
	அன்னி குறுக்கைப் பறந்தலை, திதியன்
10	தொல் நிலை முழுமுதல் துமியப் பண்ணி,
	புன்னை குறைத்த ஞான்றை, வயிரியர்
	இன் இசை ஆர்ப்பினும் பெரிதே. யானே,
	காதலற் கெடுத்த சிறுமையொடு, நோய் கூர்ந்து,
	ஆதிமந்தி போல, பேதுற்று
15	அலந்தனென் உழல்வென்கொல்லோ பொலந்தார்,
	கடல் கால் கிளர்ந்த வென்றி நல் வேல்,
	வானவரம்பன் அடல் முனைக் கலங்கிய
	உடை மதில் ஓர் அரண் போல,
	அஞ்சுவரு நோயொடு, துஞ்சாதேனே!

46. மருதம்

	சேற்று நிலை முனைஇய செங் கட் காரான்
	ஊர் மடி கங்குலில், நோன் தளை பரிந்து,
	கூர் முள் வேலி கோட்டின் நீக்கி,
	நீர் முதிர் பழனத்து மீன் உடன் இரிய
5	அம் தூம்பு வள்ளை மயக்கி, தாமரை
	வண்டு ஊது பனி மலர் ஆரும் ஊர!
	யாரையோ? நிற் புலக்கேம். வாருற்று,
	உறை இறந்து, ஒளிரும் தாழ் இருங் கூந்தல்,
	பிறரும், ஒருத்தியை நம் மனைத் தந்து,
10	வதுவை அயர்ந்தனை என்ப. அஃது யாம்
	கூறேம். வாழியர், எந்தை! செறுநர்
	களிறுடை அருஞ் சமம் ததைய நூறும்
	ஒளிறு வாட் தானைக் கொற்றச் செழியன்
	பிண்ட நெல்லின் அள்ளூர் அன்ன என்
15	ஒண் தொடி நெகிழினும் நெகிழ்க;
	சென்றி, பெரும! நிற் தகைக்குநர் யாரோ?

55. பாலை

	காய்ந்து செலற் கனலி கல் பகத் தெறுதலின்,
	ஈந்து குருகு உருகும் என்றூழ் நீள் இடை,
	உளி முக வெம் பரல் அடி வருத்துறாலின்,
	விளி முறை அறியா வேய் கரி கானம்,
5	வயக் களிற்று அன்ன காளையொடு என் மகள்
	கழிந்ததற்கு அழிந்தன்றோஇலெனே! ஒழிந்து யாம்
	ஊது உலைக் குருகின் உள் உயிர்த்து, அசைஇ,
	வேவது போலும் வெய்ய நெஞ்சமொடு
	கண்படை பெறேன், கனவ ஒண் படைக்
10	கரிகால் வளவனொடு வெண்ணிப் பறந்தலைப்
	பொருது புண் நாணிய சேரலாதன்
	அழி கள மருங்கின் வாள் வடக்கிருந்தென,
	இன்னா இன் உரை கேட்ட சான்றோர்
	அரும் பெறல் உலகத்து அவனொடு செலீஇயர்,
15	பெரும்பிறிது ஆகியாங்கு பிரிந்து இவண்
	காதல் வேண்டி, எற் துறந்து
	போதல்செல்லா என் உயிரொடு புலந்தே.

57. பாலை

	சிறு பைந் தூவிச் செங் காற் பேடை
	நெடு நீர் வானத்து, வாவுப் பறை நீந்தி,
	வெயில் அவிர் உருப்பொடு வந்து, கனி பெறாஅது,
	பெறு நாள் யாணர் உள்ளி, பையாந்து,
5	புகல் ஏக்கற்ற புல்லென் உலவைக்
	குறுங் கால் இற்றிப் புன் தலை நெடு வீழ்
	இரும் பிணர்த் துறுகல் தீண்டி, வளி பொர,
	பெருங் கை யானை நிவப்பின் தூங்கும்
	குன்ற வைப்பின் என்றூழ் நீள் இடை,
10	யாமே எமியம்ஆக, தாமே
	பசு நிலா விரிந்த பல் கதிர் மதியின்
	பெரு நல் ஆய் கவின் ஒரீஇ, சிறு பீர்
	வீ ஏர் வண்ணம் கொண்டன்றுகொல்லோ
	கொய் சுவற் புரவிக் கொடித் தேர்ச் செழியன்
15	முதுநீர் முன்துறை முசிறி முற்றி,
	களிறு பட எருக்கிய கல்லென் ஞாட்பின்
	அரும் புண் உறுநரின் வருந்தினள், பெரிது அழிந்து,
	பானாட் கங்குலும் பகலும்
	ஆனாது அழுவோள் ஆய் சிறு நுதலே?

59. பாலை

	தண் கயத்து அமன்ற வண்டு படு துணை மலர்ப்
	பெருந் தகை இழந்த கண்ணினை, பெரிதும்
	வருந்தினை, வாழியர், நீயே! வடாஅது
	வண் புனல் தொழுநை வார் மணல் அகன் துறை,
5	அண்டர் மகளிர் தண் தழை உடீஇயர்
	மரம் செல மிதித்த மாஅல் போல,
	புன் தலை மடப் பிடி உணீஇயர், அம் குழை,
	நெடு நிலை யாஅம் ஒற்றி, நனை கவுள்
	படி ஞிமிறு கடியும் களிறே தோழி!
10	சூர் மருங்கு அறுத்த சுடர் இலை நெடு வேல்,
	சினம் மிகு முருகன் தண் பரங்குன்றத்து,
	அந்துவன் பாடிய சந்து கெழு நெடு வரை,
	இன் தீம் பைஞ் சுனை ஈரணிப் பொலிந்த
	தண் நறுங் கழுநீர்ச் செண் இயற் சிறுபுறம்
15	தாம் பாராட்டிய காலையும் உள்ளார்
	வீங்கு இறைப் பணைத் தோள் நெகிழ, சேய் நாட்டு
	அருஞ் செயற் பொருட்பிணி முன்னி, நப்
	பிரிந்து, சேண் உறைநர் சென்ற ஆறே.

61. பாலை

	'நோற்றோர்மன்ற தாமே கூற்றம்
	கோளுற விளியார், பிறர் கொள விளிந்தோர்' எனத்
	தாள் வலம்படுப்பச் சேட் புலம் படர்ந்தோர்
	நாள் இழை நெடுஞ் சுவர் நோக்கி, நோய் உழந்து
5	ஆழல் வாழி, தோழி! தாழாது,
	உரும் எனச் சிலைக்கும் ஊக்கமொடு பைங் கால்
	வரி மாண் நோன் ஞாண் வன் சிலைக் கொளீஇ,
	அரு நிறத்து அழுத்திய அம்பினர் பலருடன்
	அண்ணல் யானை வெண் கோடு கொண்டு,
10	நறவு நொடை நெல்லின் நாள் மகிழ் அயரும்
	கழல் புனை திருந்துஅடிக் கள்வர் கோமான்
	மழ புலம் வணக்கிய மா வண் புல்லி
	விழவுடை விழுச் சீர் வேங்கடம் பெறினும்,
	பழகுவர்ஆதலோ அரிதே முனாஅது
15	முழவு உறழ் திணி தோள் நெடு வேள் ஆவி
	பொன்னுடை நெடு நகர்ப் பொதினி அன்ன நின்
	ஒண் கேழ் வன முலைப் பொலிந்த
	நுண் பூண் ஆகம் பொருந்துதல் மறந்தே.

62. குறிஞ்சி

	அயத்து வளர் பைஞ்சாய் முருந்தின் அன்ன
	நகைப் பொலிந்து இலங்கும் எயிறு கெழு துவர் வாய்,
	ஆகத்து அரும்பிய முலையள், பணைத் தோள்,
	மாத் தாட் குவளை மலர் பிணைத்தன்ன
5	மா இதழ் மழைக் கண், மாஅயோளொடு
	பேயும் அறியா மறை அமை புணர்ச்சி
	பூசல் துடியின் புணர்பு பிரிந்து இசைப்ப,
	கரந்த கரப்பொடு நாம் செலற்கு அருமையின்,
	கடும் புனல் மலிந்த காவிரிப் பேரியாற்று
10	நெடுஞ் சுழி நீத்தம் மண்ணுநள் போல,
	நடுங்கு அஞர் தீர முயங்கி, நெருநல்
	ஆகம் அடைதந்தோளே வென் வேற்
	களிறு கெழு தானைப் பொறையன் கொல்லி
	ஒளிறு நீர் அடுக்கத்து வியல்அகம் பொற்பக்
15	கடவுள் எழுதிய பாவையின்,
	மடவது மாண்ட மாஅயோளே.

63. பாலை

	கேளாய்; வாழியோ! மகளை! நின் தோழி,
	திரு நகர் வரைப்பகம் புலம்ப, அவனொடு
	பெரு மலை இறந்தது நோவேன்; நோவல்
	கடுங்கண் யானை நெடுங் கை சேர்த்தி,
5	முடங்கு தாள் உதைத்த பொலங் கெழு பூழி
	பெரும் புலர் விடியல் விரிந்து, வெயில் எறிப்ப,
	கருந் தாள் மிடற்ற செம் பூழ்ச் சேவல்
	சிறு புன் பெடையொடு குடையும் ஆங்கண்,
	அஞ்சுவரத் தகுந கானம் நீந்தி,
10	கன்று காணாது, புன் கண்ண, செவி சாய்த்து,
	மன்று நிறை பைதல் கூர, பல உடன்
	கறவை தந்த கடுங் கால் மறவர்
	கல்லென் சீறூர் எல்லியின் அசைஇ
	முதுவாய்ப் பெண்டின் செது காற் குரம்பை
15	மட மயில் அன்ன என் நடை மெலி பேதை
	தோள் துணையாகத் துயிற்றத் துஞ்சாள்,
	'வேட்டக் கள்வர் விசியுறு கடுங் கண்
	சேக் கோள் அறையும் தண்ணுமை
	கேட்குநள்கொல்?' எனக் கலுழும் என் நெஞ்சே.

65. பாலை

	உன்னம் கொள்கையொடு உளம் கரந்து உறையும்
	அன்னை சொல்லும் உய்கம்; என்னதூஉம்
	ஈரம் சேரா இயல்பின் பொய்ம்மொழிச்
	சேரிஅம் பெண்டிர் கௌவையும் ஒழிகம்;
5	நாடு கண் அகற்றிய உதியஞ்சேரற்
	பாடிச் சென்ற பரிசிலர் போல
	உவ இனி வாழி, தோழி! அவரே,
	பொம்மல் ஓதி! நம்மொடு ஒராங்குச்
	செலவு அயர்ந்தனரால் இன்றே மலைதொறும்
10	மால் கழை பிசைந்த கால் வாய் கூர் எரி,
	மீன் கொள் பரதவர் கொடுந் திமில் நளி சுடர்
	வான் தோய் புணரிமிசைக் கண்டாங்கு,
	மேவரத் தோன்றும் யாஅ உயர் நனந்தலை
	உயவல் யானை வெரிநுச் சென்றன்ன
15	கல் ஊர்பு இழிதரும் புல் சாய் சிறு நெறி,
	காடு மீக்கூறும் கோடு ஏந்து ஒருத்தல்
	ஆறு கடிகொள்ளும் அருஞ் சுரம்; 'பணைத் தோள்,
	நாறு ஐங் கூந்தல், கொம்மை வரி முலை,
	நிரை இதழ் உண்கண், மகளிர்க்கு
20	அரியவால்' என அழுங்கிய செலவே!

68. குறிஞ்சி

	'அன்னாய்! வாழி, வேண்டு அன்னை! நம் படப்பைத்
	தண் அயத்து அமன்ற கூதளம் குழைய,
	இன் இசை அருவிப் பாடும் என்னதூஉம்
	கேட்டியோ! வாழி, வேண்டு அன்னை! நம் படப்பை
5	ஊட்டியன்ன ஒண் தளிர்ச் செயலை
	ஓங்கு சினைத் தொடுத்த ஊசல், பாம்பு என,
	முழு முதல் துமிய உரும் எறிந்தன்றே;
	பின்னும் கேட்டியோ?' எனவும் அஃது அறியாள்,
	அன்னையும் கனை துயில் மடிந்தனள். அதன்தலை
10	மன் உயிர் மடிந்தன்றால் பொழுதே காதலர்
	வருவர்ஆயின், 'பருவம் இது' எனச்
	சுடர்ந்து இலங்கு எல் வளை நெகிழ்ந்த நம்வயின்
	படர்ந்த உள்ளம் பழுது அன்றாக,
	வந்தனர் வாழி, தோழி! அந்தரத்து
15	இமிழ் பெயல் தலைஇய இனப் பல கொண்மூத்
	தவிர்வு இல் வெள்ளம் தலைத்தலை சிறப்ப,
	கன்று கால் ஒய்யும் கடுஞ் சுழி நீத்தம்
	புன் தலை மடப் பிடிப் பூசல் பல உடன்
	வெண் கோட்டு யானை விளி படத் துழவும்
20	அகல் வாய்ப் பாந்தட் படாஅர்ப்
	பகலும் அஞ்சும் பனிக் கடுஞ் சுரனே.

72. குறிஞ்சி

	இருள் கிழிப்பது போல் மின்னி, வானம்
	துளி தலைக்கொண்ட நளி பெயல் நடுநாள்,
	மின்மினி மொய்த்த முரவு வாய்ப் புற்றம்
	பொன் எறி பிதிரின் சுடர வாங்கி,
5	குரும்பி கெண்டும் பெருங்கை ஏற்றை
	இரும்பு செய் கொல் எனத் தோன்றும் ஆங்கண்,
	ஆறே அரு மரபினவே; யாறே
	சுட்டுநர்ப் பனிக்கும் சூருடை முதலைய;
	கழை மாய் நீத்தம் கல் பொருது இரங்க,
10	'அஞ்சுவம் தமியம்' என்னாது, மஞ்சு சுமந்து,
	ஆடுகழை நரலும் அணங்குடைக் கவாஅன்,
	ஈர் உயிர்ப் பிணவின் வயவுப் பசி களைஇய,
	இருங் களிறு அட்ட பெருஞ் சின உழுவை
	நாம நல்லராக் கதிர்பட உமிழ்ந்த
15	மேய் மணி விளக்கின் புலர ஈர்க்கும்
	வாள் நடந்தன்ன வழக்கு அருங் கவலை,
	உள்ளுநர் உட்கும் கல் அடர்ச் சிறு நெறி,
	அருள் புரி நெஞ்சமொடு எஃகு துணையாக
	வந்தோன் கொடியனும் அல்லன்; தந்த
20	நீ தவறு உடையையும் அல்லை; நின்வயின்
	ஆனா அரும் படர் செய்த
	யானே, தோழி! தவறு உடையேனே.

73. பாலை

	பின்னொடு முடித்த மண்ணா முச்சி
	நெய் கனி வீழ் குழல் அகப்படத் தைஇ;
	வெருகு இருள் நோக்கியன்ன கதிர் விடுபு
	ஒரு காழ் முத்தம் இடைமுலை விளங்க,
5	வணங்குறு கற்பொடு மடம் கொளச் சாஅய்,
	நின் நோய்த் தலையையும் அல்லை; தெறுவர
	'என் ஆகுவள்கொல், அளியள்தான்?' என,
	என் அழிபு இரங்கும் நின்னொடு யானும்
	ஆறு அன்று என்னா வேறு அல் காட்சி
10	இருவேம் நம் படர் தீர வருவது
	காணிய வம்மோ காதல்அம் தோழி!
	கொடி பிணங்கு அரில இருள் கொள் நாகம்
	மடி பதம் பார்க்கும், வயமான் துப்பின்,
	ஏனல் அம் சிறுதினைச் சேணோன் கையதைப்
15	பிடிக் கை அமைந்த கனல் வாய்க் கொள்ளி
	விடு பொறிச் சுடரின் மின்னி, அவர்
	சென்ற தேஎத்து நின்றதால், மழையே.

78. குறிஞ்சி

	'நனந்தலைக் கானத்து ஆளி அஞ்சி,
	இனம் தலைத்தரூஉம் எறுழ் கிளர் முன்பின்,
	வரி ஞிமிறு ஆர்க்கும், வாய் புகு, கடாத்து,
	பொறி நுதற் பொலிந்த வயக் களிற்று ஒருத்தல்
5	இரும் பிணர்த் தடக் கையின், ஏமுறத் தழுவ,
	கடுஞ்சூல் மடப் பிடி நடுங்கும் சாரல்,
	தேம் பிழி நறவின் குறவர் முன்றில்,
	முந்தூழ் ஆய் மலர் உதிர, காந்தள்
	நீடு இதழ் நெடுந் துடுப்பு ஒசிய, தண்ணென
10	வாடை தூக்கும் வருபனி அற்சிரம்,
	நம் இல் புலம்பின், தம் ஊர்த் தமியர்
	என் ஆகுவர்கொல் அளியர்தாம்?' என,
	எம் விட்டு அகன்ற சில் நாள், சிறிதும்,
	உள்ளியும் அறிதிரோ ஓங்குமலைநாட!
15	உலகுடன் திரிதரும் பலர் புகழ் நல் இசை
	வாய்மொழிக் கபிலன் சூழ, சேய் நின்று
	செழுஞ் செய்ந் நெல்லின் விளைகதிர் கொண்டு,
	தடந் தாள் ஆம்பல் மலரொடு கூட்டி,
	யாண்டு பல கழிய, வேண்டுவயிற் பிழையாது,
20	ஆள் இடூஉக் கடந்து, வாள் அமர் உழக்கி,
	ஏந்துகோட்டு யானை வேந்தர் ஓட்டிய,
	கடும் பரிப் புரவிக் கை வண் பாரி
	தீம் பெரும் பைஞ் சுனைப் பூத்த
	தேம் கமழ் புது மலர் நாறும் இவள் நுதலே?

81. பாலை

	நாள் உலா எழுந்த கோள் வல் உளியம்
	ஓங்குசினை இருப்பைத் தீம் பழம் முனையின்,
	புல் அளைப் புற்றின் பல் கிளைச் சிதலை
	ஒருங்கு முயன்று எடுத்த நனை வாய் நெடுங் கோடு,
5	இரும்பு ஊது குருகின், இடந்து, இரை தேரும்
	மண் பக வறந்த ஆங்கண், கண் பொரக்
	கதிர் தெற, கவிழ்ந்த உலறுதலை நோன் சினை
	நெறி அயல் மராஅம் ஏறி, புலம்பு கொள
	எறி பருந்து உயவும் என்றூழ் நீள் இடை
10	வெம் முனை அருஞ் சுரம் நீந்தி சிறந்த
	செம்மல் உள்ளம் துரத்தலின், கறுத்தோர்
	ஒளிறு வேல் அழுவம் களிறு படக் கடக்கும்
	மா வண் கடலன் விளங்கில் அன்ன, எம்
	மை எழில் உண்கண் கலுழ
15	ஐய! சேறிரோ, அகன்று செய் பொருட்கே?

82. குறிஞ்சி

	ஆடு அமைக் குயின்ற அவிர் துளை மருங்கின்
	கோடை அவ் வளி குழலிசை ஆக,
	பாடு இன் அருவிப் பனி நீர் இன் இசை
	தோடு அமை முழவின் துதை குரல் ஆக,
5	கணக் கலை இகுக்கும் கடுங் குரற் தூம்பொடு,
	மலைப் பூஞ் சாரல் வண்டு யாழ் ஆக,
	இன் பல் இமிழ் இசை கேட்டு, கலி சிறந்து,
	மந்தி நல் அவை மருள்வன நோக்க,
	கழை வளர் அடுக்கத்து, இயலி ஆடு மயில்
10	நனவுப் புகு விறலியின் தோன்றும் நாடன்
	உருவ வல் விற் பற்றி, அம்பு தெரிந்து,
	செருச் செய் யானை செல் நெறி வினாஅய்,
	புலர் குரல் ஏனற் புழையுடை ஒரு சிறை,
	மலர் தார் மார்பன், நின்றோற் கண்டோர்
15	பலர்தில், வாழி தோழி! அவருள்,
	ஆர் இருட் கங்குல் அணையொடு பொருந்தி,
	ஓர் யான் ஆகுவது எவன்கொல்,
	நீர் வார் கண்ணொடு, நெகிழ் தோளேனே?

83. பாலை

	வலம் சுரி மராஅத்துச் சுரம் கமழ் புது வீச்
	சுரி ஆர் உளைத் தலை பொலியச் சூடி,
	கறை அடி மடப் பிடி கானத்து அலற,
	களிற்றுக் கன்று ஒழித்த உவகையர், கலி சிறந்து,
5	கருங் கால் மராஅத்துக் கொழுங் கொம்பு பிளந்து,
	பெரும் பொளி வெண் நார் அழுந்துபடப் பூட்டி,
	நெடுங் கொடி நுடங்கும் நியம மூதூர்,
	நறவு நொடை நல் இல் புதவுமுதற் பிணிக்கும்
	கல்லா இளையர் பெருமகன் புல்லி
10	வியன் தலை நல் நாட்டு வேங்கடம் கழியினும்,
	சேயர் என்னாது, அன்பு மிகக் கடைஇ,
	எய்த வந்தனவால்தாமே நெய்தல்
	கூம்பு விடு நிகர் மலர் அன்ன
	ஏந்து எழில் மழைக் கண் எம் காதலி குணனே.

85. பாலை

	'நல் நுதல் பசப்பவும், பெருந் தோள் நெகிழவும்,
	உண்ணா உயக்கமொடு உயிர் செலச் சாஅய்,
	இன்னம் ஆகவும், இங்கு நத் துறந்தோர்
	அறவர்அல்லர் அவர்' எனப் பல புலந்து,
5	ஆழல் வாழி, தோழி! 'சாரல்,
	ஈன்று நாள் உலந்த மெல் நடை மடப் பிடி,
	கன்று, பசி களைஇய, பைங் கண் யானை
	முற்றா மூங்கில் முளை தருபு. ஊட்டும்
	வென் வேல் திரையன் வேங்கட நெடு வரை,
10	நல் நாள் பூத்த நாகு இள வேங்கை
	நறு வீ ஆடிய பொறி வரி மஞ்ஞை
	நனைப் பசுங் குருந்தின் நாறு சினை இருந்து,
	துணைப் பயிர்ந்து அகவும் துணைதரு தண் கார்,
	வருதும், யாம்' எனத் தேற்றிய
15	பருவம்காண் அது; பாயின்றால் மழையே.

88. குறிஞ்சி

	முதைச் சுவற் கலித்த மூரிச் செந்தினை
	ஓங்கு வணர்ப் பெருங் குரல் உணீஇய, பாங்கர்ப்
	பகுவாய்ப் பல்லிப் பாடு ஓர்த்து, குறுகும்
	புருவைப் பன்றி வரு திறம் நோக்கி,
5	கடுங் கைக் கானவன் கழுதுமிசைக் கொளீஇய
	நெடுஞ் சுடர் விளக்கம் நோக்கி, வந்து, நம்
	நடுங்கு துயர் களைந்த நன்னராளன்
	சென்றனன்கொல்லோ தானே குன்றத்து
	இரும் புலி தொலைத்த பெருங் கை யானைக்
10	கவுள் மலிபு இழிதரும் காமர் கடாஅம்
	இருஞ் சிறைத் தொழுதி ஆர்ப்ப, யாழ் செத்து,
	இருங் கல் விடர் அளை அசுணம் ஓர்க்கும்
	காம்பு அமல் இறும்பில் பாம்பு படத் துவன்றி,
	கொடு விரல் உளியம் கெண்டும்
15	வடு ஆழ் புற்றின வழக்கு அரு நெறியே?

91. பாலை

	விளங்குபகல் உதவிய பல் கதிர் ஞாயிறு
	வளம் கெழு மா மலை பயம் கெடத் தெறுதலின்,
	அருவி ஆன்ற பெரு வரை மருங்கில்
	சூர்ச் சுனை துழைஇ நீர்ப்பயம் காணாது,
5	பாசி தின்ற பைங் கண் யானை
	ஓய் பசிப் பிடியொடு ஒருதிறன் ஒடுங்க,
	வேய் கண் உடைந்த வெயில் அவிர் நனந்தலை
	அரும் பொருள் வேட்கையின் அகன்றனர் ஆயினும்,
	பெரும் பேர் அன்பினர் தோழி!-இருங் கேழ்
10	இரலை சேக்கும், பரல் உயர் பதுக்கைக்
	கடுங்கண் மழவர் களவு உழவு எழுந்த
	நெடுங் கால் ஆசினி ஒடுங்காட்டு உம்பர்,
	விசிபிணி முழவின் குட்டுவன் காப்ப,
	பசி என அறியாப் பணை பயில் இருக்கை,
15	தட மருப்பு எருமை தாமரை முனையின்,
	முடம் முதிர் பலவின் கொழு நிழல் வதியும்,
	குடநாடு பெறினும் தவிரலர்
	மடமான் நோக்கி! நின் மாண் நலம் மறந்தே.

93. பாலை

	கேள் கேடு ஊன்றவும், கிளைஞர் ஆரவும்,
	கேள் அல் கேளிர் கெழீஇயினர் ஒழுகவும்,
	ஆள்வினைக்கு எதிரிய ஊக்கமொடு புகல் சிறந்து;
	ஆரங் கண்ணி அடுபோர்ச் சோழர்
5	அறம் கெழு நல் அவை உறந்தை அன்ன
	பெறல் அரு நன் கலம் எய்தி, நாடும்
	செயல் அருஞ் செய்வினை முற்றினம் ஆயின்;
	அரண் பல கடந்த, முரண் கொள் தானை,
	வாடா வேம்பின், வழுதி கூடல்
10	நாள் அங்காடி நாறும் நறு நுதல்
	நீள் இருங் கூந்தல் மாஅயோளொடு,
	வரை குயின்றன்ன வான் தோய் நெடு நகர்,
	நுரை முகந்தன்ன மென் பூஞ் சேக்கை
	நிவந்த பள்ளி, நெடுஞ் சுடர் விளக்கத்து,
15	நலம் கேழ் ஆகம் பூண் வடுப் பொறிப்ப,
	முயங்குகம் சென்மோ நெஞ்சே! வரி நுதல்
	வயம் திகழ்பு இழிதரும் வாய் புகு கடாஅத்து,
	மீளி மொய்ம்பொடு நிலன் எறியாக் குறுகி,
	ஆள் கோள் பிழையா, அஞ்சுவரு தடக் கை,
20	கடும் பகட்டு யானை நெடுந் தேர்க் கோதை
	திரு மா வியல் நகர்க் கருவூர் முன்துறை.
	தெண் நீர் உயர் கரைக் குவைஇய
	தண் ஆன்பொருநை மணலினும் பலவே.

96. மருதம்

	நறவு உண் மண்டை நுடக்கலின், இறவுக் கலித்து,
	பூட்டு அறு வில்லின் கூட்டுமுதல் தெறிக்கும்
	பழனப் பொய்கை அடைகரைப் பிரம்பின்
	அர வாய் அன்ன அம் முள் நெடுங் கொடி
5	அருவி ஆம்பல் அகல் அடை துடக்கி,
	அசைவரல் வாடை தூக்கலின், ஊதுஉலை
	விசை வாங்கு தோலின், வீங்குபு ஞெகிழும்
	கழனிஅம் படப்பைக் காஞ்சி ஊர!
	'ஒண் தொடி ஆயத்துள்ளும் நீ நயந்து
10	கொண்டனை' என்ப 'ஓர் குறுமகள்' அதுவே
	செம்பொற் சிலம்பின், செறிந்த குறங்கின்,
	அம் கலுழ் மாமை, அஃதை தந்தை,
	அண்ணல் யானை அடு போர்ச் சோழர்,
	வெண்ணெல் வைப்பின் பருவூர்ப் பறந்தலை,
15	இரு பெரு வேந்தரும் பொருது களத்து ஒழிய,
	ஒளிறு வாள் நல் அமர்க் கடந்த ஞான்றை,
	களிறு கவர் கம்பலை போல,
	அலர் ஆகின்றது, பலர் வாய்ப் பட்டே.

99. பாலை

	வாள் வரி வயமான் கோள் உகிர் அன்ன
	செம் முகை அவிழ்ந்த முள் முதிர் முருக்கின்
	சிதரல் செம்மல் தாஅய், மதர் எழில்
	மாண் இழை மகளிர் பூணுடை முலையின்
5	முகை பிணி அவிழ்ந்த கோங்கமொடு அசைஇ, நனை
	அதிரல் பரந்த அம் தண் பாதிரி
	உதிர்வீ அம் சினை தாஅய், எதிர் வீ
	மராஅ மலரொடு விராஅய், பராஅம்
	அணங்குடை நகரின் மணந்த பூவின்
10	நன்றே, கானம்; நயவரும் அம்ம;
	கண்டிசின் வாழியோ குறுமகள்! நுந்தை
	அடு களம் பாய்ந்த தொடி சிதை மருப்பின்,
	பிடி மிடை, களிற்றின் தோன்றும்
	குறு நெடுந் துணைய குன்றமும் உடைத்தே!

100. நெய்தல்

	அரையுற்று அமைந்த ஆரம் நீவி,
	புரையப் பூண்ட கோதை மார்பினை,
	நல் அகம் வடுக் கொள முயங்கி, நீ வந்து,
	எல்லினில் பெயர்தல் எனக்குமார் இனிதே.
5	பெருந் திரை முழக்கமொடு இயக்கு அவிந்திருந்த
	கொண்டல் இரவின் இருங் கடல் மடுத்த
	கொழு மீன் கொள்பவர் இருள் நீங்கு ஒண் சுடர்
	ஓடாப் பூட்கை வேந்தன் பாசறை,
	ஆடு இயல் யானை அணி முகத்து அசைத்த
10	ஓடை ஒண் சுடர் ஒப்பத் தோன்றும்
	பாடுநர்த் தொடுத்த கை வண் கோமான்,
	பரியுடை நல் தேர்ப் பெரியன், விரிஇணர்ப்
	புன்னைஅம் கானல் புறந்தை முன்துறை
	வம்ப நாரைஇனன் ஒலித்தன்ன
15	அம்பல் வாய்த்த தெய்ய தண் புலர்
	வைகுறு விடியல் போகிய எருமை
	நெய்தல் அம் புது மலர் மாந்தும்
	கைதை அம் படப்பை எம் அழுங்கல் ஊரே!

102. குறிஞ்சி

	உளைமான் துப்பின், ஓங்கு தினைப் பெரும் புனத்துக்
	கழுதில், கானவன் பிழி மகிழ்ந்து வதிந்தென;
	உரைத்த சந்தின் ஊரல் இருங் கதுப்பு
	ஐது வரல் அசைவளி ஆற்ற, கை பெயரா,
5	ஒலியல் வார் மயிர் உளரினள், கொடிச்சி
	பெரு வரை மருங்கில் குறிஞ்சி பாட;
	குரலும் கொள்ளாது, நிலையினும் பெயராது,
	படாஅப் பைங் கண் பாடு பெற்று, ஒய்யென
	மறம் புகல் மழ களிறு உறங்கும் நாடன்;
10	ஆர மார்பின் அரி ஞிமிறு ஆர்ப்ப,
	தாரன், கண்ணியன், எஃகுடை வலத்தன்,
	காவலர் அறிதல் ஓம்பி, பையென
	வீழாக் கதவம் அசையினன் புகுதந்து,
	உயங்கு படர் அகலம் முயங்கி, தோள் மணந்து,
15	இன் சொல் அளைஇ, பெயர்ந்தனன் தோழி!
	இன்று எவன்கொல்லோ கண்டிகும் மற்று அவன்
	நல்காமையின் அம்பல் ஆகி,
	ஒருங்கு வந்து உவக்கும் பண்பின்
	இருஞ் சூழ் ஓதி ஒண் நுதற் பசப்பே?

.108. குறிஞ்சி

	புணர்ந்தோர் புன்கண் அருளலும் உணர்ந்தோர்க்கு
	ஒத்தன்றுமன்னால்! எவன்கொல்? முத்தம்
	வரைமுதல் சிதறிய வை போல், யானைப்
	புகர் முகம் பொருத புது நீர் ஆலி
5	பளிங்கு சொரிவது போல் பாறை வரிப்ப,
	கார் கதம்பட்ட கண் அகன் விசும்பின்
	விடுபொறி ஞெகிழியின் கொடி பட மின்னி,
	படு மழை பொழிந்த பானாட் கங்குல்,
	ஆர் உயிர்த் துப்பின் கோள் மா வழங்கும்
10	இருளிடைத் தமியன் வருதல் யாவதும்
	அருளான் வாழி, தோழி! அல்கல்
	விரவுப் பொறி மஞ்ஞை வெரீஇ, அரவின்
	அணங்குடை அருந் தலை பை விரிப்பவைபோல்,
	காயா மென் சினை தோய நீடிப்
15	பல் துடுப்பு எடுத்த அலங்கு குலைக் காந்தள்
	அணி மலர் நறுந் தாது ஊதும் தும்பி
	கை ஆடு வட்டின் தோன்றும்
	மை ஆடு சென்னிய மலைகிழவோனே.

109. பாலை

	பல் இதழ் மென் மலர் உண்கண், நல் யாழ்
	நரம்பு இசைத்தன்ன இன் தீம் கிளவி,
	நலம் நல்கு ஒருத்தி இருந்த ஊரே
	கோடு உழு களிற்றின் தொழுதி ஈண்டிக்
5	காடு கால்யாத்த நீடு மரச் சோலை
	விழை வெளில் ஆடும் கழை வளர் நனந்தலை,
	வெண் நுனை அம்பின் விசை இட வீழ்ந்தோர்
	எண்ணு வரம்பு அறியா உவல் இடு பதுக்கைச்
	சுரம் கெழு கவலை கோட்பால் பட்டென,
10	வழங்குநர் மடிந்த அத்தம் இறந்தோர்,
	கைப்பொருள் இல்லைஆயினும், மெய்க் கொண்டு
	இன் உயிர் செகாஅர் விட்டு அகல் தப்பற்குப்
	பெருங் களிற்று மருப்பொடு வரி அதள் இறுக்கும்
	அறன் இல் வேந்தன் ஆளும்
15	வறன் உறு குன்றம் பல விலங்கினவே.

111. பாலை

	உள் ஆங்கு உவத்தல் செல்லார், கறுத்தோர்
	எள்ளல் நெஞ்சத்து ஏஎச் சொல் நாணி
	வருவர் வாழி, தோழி! அரச
	யானை கொண்ட துகிற் கொடி போல,
5	அலந்தலை ஞெமையத்து வலந்த சிலம்பி
	ஓடைக் குன்றத்துக் கோடையொடு துயல்வர,
	மழை என மருண்ட மம்மர் பல உடன்
	ஓய்களிறு எடுத்த நோயுடை நெடுங் கை
	தொகுசொற் கோடியர் தூம்பின் உயிர்க்கும்
10	அத்தக் கேழல் அட்ட நற் கோள்
	செந்நாய் ஏற்றை கம்மென ஈர்ப்ப,
	குருதி ஆரும் எருவைச் செஞ் செவி,
	மண்டு அமர் அழுவத்து எல்லிக் கொண்ட
	புண் தேர் விளக்கின், தோன்றும்
15	விண் தோய் பிறங்கல் மலை இறந்தோரே.

112. குறிஞ்சி

	கூனல் எண்கின் குறு நடைத் தொழுதி
	சிதலை செய்த செந் நிலைப் புற்றின்
	மண் புனை நெடுங் கோடு உடைய வாங்கி,
	இரை நசைஇப் பரிக்கும் அரைநாட் கங்குல்
5	ஈன்று அணி வயவுப் பிணப் பசித்தென, மறப் புலி
	ஒளிறு ஏந்து மருப்பின் களிறு அட்டுக் குழுமும்
	பனி இருஞ் சோலை, 'எமியம்' என்னாய்,
	தீங்கு செய்தனையே, ஈங்கு வந்தோயே;
	நாள் இடைப்படின், என் தோழி வாழாள்;
10	தோளிடை முயக்கம் நீயும் வெய்யை;
	கழியக் காதலர்ஆயினும், சான்றோர்
	பழியொடு வரூஉம் இன்பம் வெஃகார்;
	வரையின் எவனோ? வான் தோய் வெற்ப!
	கணக் கலை இகுக்கும் கறி இவர் சிலம்பின்
15	மணப்பு அருங் காமம் புணர்ந்தமை அறியார்,
	தொன்று இயல் மரபின் மன்றல் அயர,
	பெண் கோள் ஒழுக்கம் கண் கொள நோக்கி,
	நொதுமல் விருந்தினம் போல, இவள்
	புது நாண் ஒடுக்கமும் காண்குவம், யாமே.

113. பாலை

	நன்று அல் காலையும் நட்பின் கோடார்,
	சென்று வழிப்படூஉம் திரிபு இல் சூழ்ச்சியின்,
	புன் தலை மடப் பிடி அகவுநர் பெருமகன்
	மா வீசு வண் மகிழ் அஃதை போற்றி,
5	காப்புக் கைந்நிறுத்த பல் வேல் கோசர்
	இளங் கள் கமழும் நெய்தல்அம் செறுவின்
	வளம் கெழு நல் நாடு அன்ன என் தோள் மணந்து,
	அழுங்கல் மூதூர் அலர் எடுத்து அரற்ற,
	நல்காது துறந்த காதலர், 'என்றும்
10	கல் பொரூஉ மெலியாப் பரட்டின் நோன் அடி
	அகல்சூல் அம் சுரைப் பெய்த வல்சியர்
	இகந்தனர்ஆயினும், இடம் பார்த்துப் பகைவர்
	ஓம்பினர் உறையும் கூழ் கெழு குறும்பில்
	குவை இமில் விடைய வேற்று ஆ ஒய்யும்
15	கனை இருஞ் சுருணைக் கனி காழ் நெடு வேல்
	விழவு அயர்ந்தன்ன கொழும் பல் திற்றி
	எழாஅப் பாணன் நல் நாட்டு உம்பர்,
	நெறி செல் வம்பலர்க் கொன்ற தெவ்வர்
	எறிபடை கழீஇய சேயரிச் சில் நீர்
20	அறுதுறை அயிர் மணற் படுகரைப் போகி,
	சேயர்' என்றலின், சிறுமை உற்ற என்
	கையறு நெஞ்சத்து எவ்வம் நீங்க,
	அழாஅம் உறைதலும் உரியம் பராரை
	அலங்கல் அம் சினைக் குடம்பை புல்லெனப்
25	புலம் பெயர் மருங்கில் புள் எழுந்தாங்கு,
	மெய் இவண் ஒழியப் போகி, அவர்
	செய்வினை மருங்கில் செலீஇயர், என் உயிரே!

115. பாலை

	அழியா விழவின், அஞ்சுவரு மூதூர்ப்
	பழி இலர்ஆயினும், பலர் புறங்கூறும்
	அம்பல் ஒழுக்கமும் ஆகியர்; வெஞ் சொல்
	சேரிஅம் பெண்டிர் எள்ளினும் எள்ளுக;
5	நுண் பூண் எருமை குட நாட்டன்ன என்
	ஆய்நலம் தொலையினும் தொலைக; என்றும்
	நோய் இலராக, நம் காதலர் வாய் வாள்
	எவ்வி வீழ்ந்த செருவில் பாணர்
	கைதொழு மரபின் முன் பரித்து இடூஉப் பழிச்சிய
10	வள் உயிர் வணர் மருப்பு அன்ன, ஒள் இணர்ச்
	சுடர்ப் பூங் கொன்றை ஊழுறு விளைநெற்று
	அறைமிசைத் தாஅம் அத்த நீளிடை,
	பிறை மருள் வான் கோட்டு அண்ணல் யானை,
	சினம் மிகு முன்பின், வாம் மான், அஞ்சி
15	இனம் கொண்டு ஒளிக்கும் அஞ்சுவரு கவலை,
	நன்னர் ஆய்கவின் தொலைய, சேய் நாட்டு,
	நம் நீத்து உறையும் பொருட்பிணிக்
	கூடாமையின், நீடியோரே.

118. குறிஞ்சி

	கறங்கு வெள் அருவி பிறங்கு மலைக் கவாஅன்,
	தேம் கமழ் இணர வேங்கை சூடி,
	தொண்டகப் பறைச் சீர் பெண்டிரொடு விரைஇ,
	மறுகில் தூங்கும் சிறுகுடிப் பாக்கத்து,
5	இயல் முருகு ஒப்பினை, வய நாய் பிற்பட,
	பகல் வரின், கவ்வை அஞ்சுதும்; இகல் கொள,
	இரும் பிடி கன்றொடு விரைஇய கய வாய்ப்
	பெருங் கை யானைக் கோள் பிழைத்து, இரீஇய
	அடு புலி வழங்கும் ஆர் இருள் நடு நாள்
10	தனியை வருதல் அதனினும் அஞ்சுதும்.
	என் ஆகுவள்கொல்தானே? பல் நாள்
	புணர் குறி செய்த புலர்குரல் ஏனல்
	கிளி கடி பாடலும் ஒழிந்தனள்;
	அளியள்தான், நின் அளி அலது இலளே!

119. பாலை

	'நுதலும் தோளும், திதலை அல்குலும்,
	வண்ணமும், வனப்பும், வரியும், வாட
	வருந்துவள், இவள்' எனத் திருந்துபு நோக்கி,
	'வரைவு நன்று' என்னாது அகலினும், அவர் வறிது,
5	ஆறு செல் மாக்கள் அறுத்த பிரண்டை,
	ஏறு பெறு பாம்பின் பைந் துணி கடுப்ப,
	நெறி அயல் திரங்கும் அத்தம், வெறி கொள,
	உமண் சாத்து இறந்த ஒழி கல் அடுப்பில்
	நோன் சிலை மழவர் ஊன் புழுக்கு அயரும்
10	சுரன் வழக்கு அற்றது என்னாது, உரம் சிறந்து,
	நெய்தல் உருவின் ஐது இலங்கு அகல் இலை,
	தொடை அமை பீலிப் பொலிந்த கடிகை,
	மடை அமை திண் சுரை, மாக் காழ் வேலொடு
	தணி அமர் அழுவம் தம்மொடு துணைப்ப,
15	துணிகுவர்கொல்லோ தாமே துணிகொள
	மறப் புலி உழந்த வசி படு சென்னி
	உறுநோய் வருத்தமொடு உணீஇய மண்டி,
	படி முழம் ஊன்றிய நெடு நல் யானை
	கை தோய்த்து உயிர்க்கும் வறுஞ் சுனை,
20	மை தோய் சிமைய, மலைமுதல் ஆறே?

121. பாலை

	நாம் நகை உடையம் நெஞ்சே! கடுந் தெறல்
	வேனில் நீடிய வான் உயர் வழிநாள்,
	வறுமை கூரிய மண் நீர்ச் சிறு குளத்
	தொடுகுழி மருங்கில் துவ்வாக் கலங்கல்
5	கன்றுடை மடப் பிடிக் கயந்தலை மண்ணி,
	சேறு கொண்டு ஆடிய வேறுபடு வயக் களிறு
	செங் கோல் வால் இணர் தயங்கத் தீண்டி,
	சொரி புறம் உரிஞிய நெறி அயல் மரா அத்து
	அல்குறு வரி நிழல் அசைஇ, நம்மொடு
10	தான் வரும் என்ப, தட மென் தோளி
	உறுகண் மழவர் உருள் கீண்டிட்ட
	ஆறு செல் மாக்கள் சோறு பொதி வெண் குடை
	கனை விசைக் கடு வளி எடுத்தலின், துணை செத்து
	வெருள் ஏறு பயிரும் ஆங்கண்,
15	கரு முக முசுவின் கானத்தானே.

124. முல்லை

	'நன் கலம் களிற்றொடு நண்ணார் ஏந்தி,
	வந்து திறை கொடுத்து, வணங்கினர், வழிமொழிந்து
	சென்றீக' என்பஆயின், வேந்தனும்
	நிலம் வகுந்துறாஅ ஈண்டிய தானையொடு
5	இன்றே புகுதல் வாய்வது; நன்றே.
	மாட மாண் நகர்ப் பாடு அமை சேக்கைத்
	துனி தீர் கொள்கை நம் காதலி இனிதுற,
	பாசறை வருத்தம் வீட, நீயும்
	மின்னு நிமிர்ந்தன்ன பொன் இயற் புனை படை,
10	கொய்சுவல், புரவி, கை கவர் வயங்கு பரி,
	வண் பெயற்கு அவிழ்ந்த பைங் கொடி முல்லை
	வீ கமழ் நெடு வழி ஊதுவண்டு இரிய,
	காலை எய்த, கடவுமதி மாலை
	அந்திக் கோவலர் அம் பணை இமிழ் இசை
15	அரமிய வியலகத்து இயம்பும்
	நிரை நிலை ஞாயில் நெடு மதில் ஊரே.

125. பாலை

	அரம் போழ் அவ் வளை தோள் நிலை நெகிழ,
	நிரம்பா வாழ்க்கை நேர்தல் வேண்டி
	இரங் காழ் அன்ன அரும்பு முதிர் ஈங்கை
	ஆலி அன்ன வால் வீ தாஅய்,
5	வை வால் ஓதி மைஅணல் ஏய்ப்பத்
	தாது உறு குவளைப்போது பிணி அவிழ,
	படாஅப் பைங் கண் பா அடிக் கய வாய்க்
	கடாஅம் மாறிய யானை போல,
	பெய்து வறிது ஆகிய பொங்கு செலற் கொண்மூ
10	மை தோய் விசும்பின் மாதிரத்து உழிதர,
	பனி அடூஉ நின்ற பானாட் கங்குல்
	தனியோர் மதுகை தூக்காய், தண்ணென,
	முனிய அலைத்தி, முரண் இல் காலை;
	கைதொழு மரபின் கடவுள் சான்ற
15	செய்வினை மருங்கின் சென்றோர் வல் வரின்
	விரிஉளைப் பொலிந்த பரியுடை நல் மான்
	வெருவரு தானையொடு வேண்டு புலத்து இறுத்த
	பெரு வளக் கரிகால் முன்னிலைச் செல்லார்,
	சூடா வாகைப் பறந்தலை, ஆடு பெற
20	ஒன்பது குடையும் நன் பகல் ஒழித்த
	பீடு இல் மன்னர் போல,
	ஓடுவை மன்னால் வாடை! நீ எமக்கே.

128. குறிஞ்சி

	மன்று பாடு அவிந்து மனை மடிந்தன்றே;
	கொன்றோரன்ன கொடுமையோடு இன்றே
	யாமம் கொள வரின் கனைஇ, காமம்
	கடலினும் உரைஇ, கரை பொழியும்மே.
5	எவன்கொல் வாழி, தோழி! மயங்கி
	இன்னம் ஆகவும், நன்னர் நெஞ்சம்
	என்னொடும் நின்னொடும் சூழாது, கைம்மிக்கு,
	இறும்பு பட்டு இருளிய இட்டு அருஞ் சிலம்பில்
	குறுஞ் சுனைக் குவளை வண்டு படச் சூடி,
10	கான நாடன் வரூஉம், யானைக்
	கயிற்றுப் புறத்தன்ன, கல்மிசைச் சிறு நெறி,
	மாரி வானம் தலைஇ நீர் வார்பு,
	இட்டு அருங் கண்ண படுகுழி இயவின்,
	இருளிடை மிதிப்புழி நோக்கி, அவர்
15	தளர்அடி தாங்கிய சென்றது, இன்றே?

132. குறிஞ்சி

	ஏனலும் இறங்கு குரல் இறுத்தன; நோய் மலிந்து,
	ஆய்கவின் தொலைந்த, இவள் நுதலும்; நோக்கி
	ஏதில மொழியும், இவ் ஊரும்; ஆகலின்,
	களிற்று முகம் திறந்த கவுளுடைப் பகழி,
5	வால் நிணப் புகவின், கானவர் தங்கை
	அம் பணை மென் தோள் ஆய் இதழ் மழைக் கண்
	ஒல்கு இயற் கொடிச்சியை நல்கினைஆயின்,
	கொண்டனை சென்மோ நுண் பூண் மார்ப!
	துளிதலைத் தலைஇய சாரல் நளி சுனைக்
10	கூம்பு முகை அவிழ்த்த குறுஞ் சிறைப் பறவை
	வேங்கை விரி இணர் ஊதி, காந்தள்
	தேனுடைக் குவிகுலைத் துஞ்சி, யானை
	இருங் கவுட் கடாஅம் கனவும்,
	பெருங் கல் வேலி, நும் உறைவு இன் ஊர்க்கே.

137. பாலை

	ஆறு செல் வம்பலர் சேறு கிளைத்து உண்ட
	சிறு பல் கேணிப் பிடி அடி நசைஇ,
	களிறு தொடூஉக் கடக்கும் கான்யாற்று அத்தம்
	சென்று சேர்பு ஒல்லார்ஆயினும், நினக்கே
5	வென்று எறி முரசின் விறற் போர்ச் சோழர்
	இன் கடுங் கள்ளின் உறந்தை ஆங்கண்,
	வருபுனல் நெரிதரும் இகுகரைப் பேரியாற்று
	உருவ வெண் மணல் முருகு நாறு தண் பொழிற்
	பங்குனி முயக்கம் கழிந்த வழிநாள்,
10	வீ இலை அமன்ற மரம் பயில் இறும்பில்
	தீ இல் அடுப்பின் அரங்கம் போல,
	பெரும் பாழ்கொண்டன்று, நுதலே; தோளும்,
	தோளா முத்தின் தெண் கடற் பொருநன்
	திண் தேர்ச் செழியன் பொருப்பிற் கவாஅன்
15	நல் எழில் நெடு வேய் புரையும்
	தொல் கவின் தொலைந்தன; நோகோ யானே.
	'தலைமகன் பிரியும்' எனக் கருதி வேறுபட்ட தலைமகட்குத் தோழி சொல்லியது.- உறையூர்

138. குறிஞ்சி

	இகுளை! கேட்டிசின், காதல் அம் தோழி!
	குவளை உண்கண் தெண் பனி மல்க,
	வறிது யான் வருந்திய செல்லற்கு அன்னை
	பிறிது ஒன்று கடுத்தனள்ஆகி வேம்பின்
5	வெறி கொள் பாசிலை நீலமொடு சூடி,
	உடலுநர்க் கடந்த கடல் அம் தானை,
	திருந்துஇலை நெடு வேற் தென்னவன் பொதியில்,
	அருஞ் சிமை இழிதரும் ஆர்த்து வரல் அருவியின்
	ததும்பு சீர் இன் இயம் கறங்க, கைதொழுது,
10	உரு கெழு சிறப்பின் முருகு மனைத் தரீஇ,
	கடம்பும் களிறும் பாடி, நுடங்குபு
	தோடும் தொடலையும் கைக்கொண்டு, அல்கலும்
	ஆடினர் ஆதல் நன்றோ? நீடு
	நின்னொடு தெளித்த நல் மலை நாடன்
15	குறி வரல் அரைநாட் குன்றத்து உச்சி,
	நெறி கெட வீழ்ந்த துன் அருங் கூர் இருள்,
	திரு மணி உமிழ்ந்த நாகம் காந்தட்
	கொழு மடற் புதுப் பூ ஊதும் தும்பி
	நல் நிறம் மருளும் அரு விடர்
20	இன்னா நீள் இடை நினையும், என் நெஞ்சே.

144. முல்லை

	''வருதும்'' என்ற நாளும் பொய்த்தன;
	அரி ஏர் உண்கண் நீரும் நில்லா;
	தண் கார்க்கு ஈன்ற பைங் கொடி முல்லை
	வை வாய் வால் முகை அவிழ்ந்த கோதை
5	பெய் வனப்பு இழந்த கதுப்பும் உள்ளார்,
	அருள் கண்மாறலோ மாறுக அந்தில்
	அறன் அஞ்சலரே! ஆயிழை! நமர்' எனச்
	சிறிய சொல்லிப் பெரிய புலப்பினும்,
	பனி படு நறுந் தார் குழைய, நம்மொடு,
10	துனி தீர் முயக்கம் பெற்றோள் போல
	உவக்குநள் வாழிய, நெஞ்சே! விசும்பின்
	ஏறு எழுந்து முழங்கினும் மாறு எழுந்து சிலைக்கும்
	கடாஅ யானை கொட்கும் பாசறை,
	போர் வேட்டு எழுந்த மள்ளர் கையதை
15	கூர் வாட் குவிமுகம் சிதைய நூறி,
	மான் அடி மருங்கில் பெயர்த்த குருதி
	வான மீனின் வயின் வயின் இமைப்ப,
	அமர் ஓர்த்து, அட்ட செல்வம்
	தமர் விரைந்து உரைப்பக் கேட்கும் ஞான்றே.

145. பாலை

	வேர் முழுது உலறி நின்ற புழற்கால்,
	தேர் மணி இசையின் சிள்வீடு ஆர்க்கும்,
	வற்றல் மரத்த பொற் தலை ஓதி
	வெயிற் கவின் இழந்த வைப்பின் பையுள் கொள,
5	நுண்ணிதின் நிவக்கும் வெண் ஞெமை வியன் காட்டு
	ஆள் இல் அத்தத்து, அளியள் அவனொடு
	வாள்வரி பொருத புண் கூர் யானை
	புகர் சிதை முகத்த குருதி வார,
	உயர் சிமை நெடுங் கோட்டு உரும் என முழங்கும்
10	'அருஞ் சுரம் இறந்தனள்' என்ப பெருஞ் சீர்
	அன்னி குறுக்கைப் பறந்தலை, திதியன்
	தொல் நிலை முழு முதல் துமியப் பண்ணிய
	நன்னர் மெல் இணர்ப் புன்னை போல,
	கடு நவைப் படீஇயர்மாதோ களி மயில்
15	குஞ்சரக் குரல குருகோடு ஆலும்,
	துஞ்சா முழவின், துய்த்து இயல் வாழ்க்கை,
	கூழுடைத் தந்தை இடனுடை வரைப்பின்,
	ஊழ் அடி ஒதுங்கினும் உயங்கும் ஐம் பாற்
	சிறு பல் கூந்தற் போது பிடித்து அருளாது,
20	எறி கோல் சிதைய நூறவும் சிறுபுறம்,
	'எனக்கு உரித்து' என்னாள், நின்ற என்
	அமர்க் கண் அஞ்ஞையை அலைத்த கையே!

148. குறிஞ்சி

	பனைத் திரள் அன்ன பரு ஏர் எறுழ்த் தடக் கை,
	கொலைச் சினம் தவிரா மதனுடை முன்பின்,
	வண்டு படு கடாஅத்து, உயர் மருப்பு, யானை
	தண் கமழ் சிலம்பின் மரம் படத் தொலைச்சி;
5	உறு புலி உரறக் குத்தி; விறல் கடிந்து;
	சிறு தினைப் பெரும் புனம் வவ்வும் நாட!
	கடும் பரிக் குதிரை ஆஅய் எயினன்
	நெடுந் தேர் ஞிமிலியொடு பொருது, களம் பட்டென,
	காணிய செல்லாக் கூகை நாணி,
10	கடும் பகல் வழங்காதாஅங்கு, இடும்பை
	பெரிதால் அம்ம இவட்கே; அதனால்
	மாலை, வருதல் வேண்டும் சோலை
	முளை மேய் பெருங் களிறு வழங்கும்
	மலை முதல் அடுக்கத்த சிறு கல் ஆறே.