எ - து: இவனொருத்தன் தன்னாற் றோற்றப்பொலிவு எய்தினேமெனக் கூறுகின்ற கூற்றைப் பாராயென நெஞ்சொடு ¹கூறி, நீ என் றோண்மேற் றொய்யிலெழுதிக் கனவுபோல ஓரொருகாற் றங்கின நிலையாலுண்டான ²தோற்றப்பொலிவு உண்டாவேம்;அதுவன்றிஎம்(1) முலையால்நின்மார்பிடத்து இடைவிடாது உழுத நல் ³வினையை உடையேமோ ? அஃதின்றே ; எ - று.

ஏஎ, இகழ்ச்சிக்குறிப்பு.

⁴இது தொய்யிலெழுதி முடித்ததனாலுண்டான பொன்கடவேம்; அதுவன்றி நின்கீழ் உழுத நிலைமையையுடையேமோவென ஒரு நகைக் குறிப்புத் ⁵தோன்றநின்றது.

எ - து: சுரும்புகள் ஒலிக்கின்றன பூவாற்செய்த கோதையினையுடைய அழகினையுடைய நல்லாய்! நீ ⁶உழுதாய்; பின்னைஇக்களவொழுக்கத்திலும் இந்தத்

ஈறுதிரிந்த தென்று கல்லாடரும் (தொல். இடைச். சூ. 3.) (இ) இஃதொத்தன் என்பது இவனொருத்தனென ‘இஃதென்ற அஃறிணைப்பொருளை உணர்த்திய சுட்டு உயர்திணைப்பொருளை யுணர்த்தி நின்றதென்று நச்சினார்க்கினியரும் (தொல். கிளவி. சூ. 37.) இவ்வாறே வேறுரை காரரும். (தொல். கிளவி. சூ. 38.) கூறுவர்.
(ஈ) இந்நூற் பக்கம் 377: 2. (ஆ) குறிப்பும் பார்க்க.

1. (அ) “பஞ்சி மேன்மிதிக் கிற்பினிக் குந்தகை, யஞ்சி லோதிய ரம்முலை நாஞ்சிலா, மஞ்சு தோய்வரை மார்ப மடுத்துழத், துஞ்ச லோவுந் தொழிலின னாயினான்” சூளா. சீயவதை. 29.(ஆ) “முலையாலுழப் பட்டும்” சீவக. 1381.

2. “திருந்திழை மென்றோள்” கலி. 131 : 2.

(பிரதிபேதம்)¹கூறினாள், அங்ஙனம் கூறி நீஎன், ²தோற்றம்பொலிவு, ³வினையையாம் உடையேமோ அது எமக்குஇன்றே என்றாள் இது, ⁴இதனால், ⁵தோன்றி நின்றது சுரும்பிவர்பூங், ⁶உழுதாய் என்றதனான் நீ கருத்திடைவிடாது ....................... காணென்றான் என்றதனாற்பயன் ............................ உழுதாயென்றும் நகைக்குறிப்பும் தோன்றி நின்றது மற்று. வினைமாற்று பின்னை.