வாயிலாகப் பெருவிருந்து செய்தான். அதற்கு ஆசிரியர் ஆவூர்
மூலங்கிழாரும் சென்றிருந்தார். அவ் வேள்வியில் இவனுடைய மனைவியர்
தமக்குரிய ஏவல் கேட்டு நிற்ப, நெய்யை நீரைப்போல் வழங்கி வேள்வி
செய்ததும் விருந்து செய்ததும் கண்டு வியந்த ஆவூர் மூலங்கிழார்,
இப்பாட்டின்கண், இவற்றையெல்லாம் பொருளாக நிறுத்திப் பாடி முடிவில்,
“நீ இப்போது தந்த பரிசிலைக்கொண்டு காவிரிக் கரையில் உள்ள
எம்முடைய ஆவூர் மூலத்தில் நின் புகழ் பாடி உண்டும் தின்றும் ஊர்ந்தும்
மகிழ்ந்தாடுவோம்; நீ இமயம்போல இந் நிலமிசை நிலைபெறுவாயாக”என
வாழ்த்துகின்றார்.

* மகளிர்  சில  சொற்களை    யுடையராதல்    நல்லிலக்கண
மென்பது பண்டைத்     தமிழ்  மரபு.  இவர்களோடு  அந்நாளில்
தொடர்பு கொண்டிருந்தயவனரும்    இக்  கொள்கையினையுடையர்.
தெமோகிரிடெஸ் (Democritus) என்பவர், “Fewness of words is an
ornament to a Woman” (274) என்று கூறுவது காண்க.