அணுகி, உடன்-உடனே (அப்போதே), வேனில் ஆடல்-வசந்த விளையாட்டை, விரும்பிய போழ்தினில்-விரும்பிய சமயத்தில், மான யானை அ மன்னவன் உழை - பெருமை பொருந்திய யானையையுடைய அம் மன்னனிடம், ஏனைமாந்தர்-அந் நகரமாந்தருட் சிலர், இறைஞ்சுபு-வணங்கி, கூறினார்-(பின்வருமாறு) கூறுவாராயினர். (எ-று,)

மன்னனும் மாந்தரும் விழாவயர விரும்பிய சமயத்தில், மாந்தருள் ஒருசாரார், மன்னனிடம் (பின்வருமாறு) கூறுவாராயினரென்க. இங்கு ஏனைமாந்தர் என்பார், தத்துவங்கொண்ட கேள்வியுங் கூரறிவும் இலாத் தொண்டர்களாவர்; யசோ. 18-ஆம் பாட்டுக் காண்க.  வாவி-வாபீ என்பதன் சிதைவு; வாவி-ஆற்றில்ஓடை என்பர் நச்சினார்க்கினியர். ‘இறைஞ்சுபு, ‘செய்பு என்னும் வாய்பாட்டு வினையெச்சம்.  ‘யானைய’ என்பதில் அ, அசை எனவுமாம்.

ஏனைமாந்தர் மன்னனிடம் மாரியின் வழிபாடு வேண்டுமெனல்

(இ-ள்.) என்றும்-ஆண்டுதோறும், இப்பருவத்தினோடு-இவ் வேனிற் பருவத்திலும், ஐப்பசி-ஐப்பசிமாதத்து அஷ்டமியிலும், சென்று-(கோவிலுக்குச்) சென்று, தேவி சிறப்பு செய்தும்-மாரிதேவிக்குச் சிறப்புச் செய்வோம்; அஃது-அச்சிறப்பினை (இப்போது), ஒன்றும் ஓரலம் ஆயினும்-சிறிதும் கருதாதவர்களாயினேம்; (ஆதலின்), ஒன்றுஅலா-பலவாகிய, நன்று அலாதன-தீங்குகள், நங்களை வந்துறும் - நம்மை வந்தடையும்.                  (எ-று,)

அரசனிடம் ஏனைமாந்தர், மாரிதேவியின் சிறப்பைச் செய்ய மறந்த காரணத்தால் நம்மைத் தீங்கு அடையும் என்றன ரென்க.