திருஞானசம்பந்தர் புராணம்

சடையானை எவ்வுயிர்க்குந் தாயா னானைச்
     சங்கரனைச் சசி கண்ட மவுலி யானை
விடையானை வேதியனை வெண்ணீற் றானை
     விரவாதார் புரமூன்றும் எரியச் செற்ற
படையானைப் பங்கயத்து மேவி னானும்
     பாம்பணையில் துயின்றானும் பரவுங் கோலம்
உடையானை உடையானே தகுமோ இந்த
     ஒள்ளிழையாள் உள்மெலிவென் றெடுத்துப் பாட.
பொங்குவிடந் தீர்ந்தெழுந்து நின்றான் சூழ்ந்த
     பொருவில்திருத் தொண்டர்குழாம் பொலிய ஆர்ப்ப
அங்கையினை உச்சியின் மேற் குவித்துக் கொண்டங்
     கருட்காழிப் பிள்ளையார் அடியில் வீழ்ந்த
நங்கை அவள் தனைநயந்த நம்பி யோடு
     நானிலத்தில் இன்புற்று வாழும் வண்ணம்
மங்குல்தவழ் சோலைமலி புகலி வேந்தர்
     மணம்புணரும் பெருவாழ்வு வகுத்து விட்டார்.

- சேக்கிழார்.