59. மாதி - மாது உடையவள், தலைவி. மாது - அழகு. “மாதி”
என்றது “அறிகிலள்” என்பதனோடு இயையும். மெய்ச் சுருதி -
உண்மை நூலாகிய வேதம். அதன் விதிவழியோர், அந்தணர்.
புராணன் - பழையோன்; என்றது, ‘முற்பட்டவன்’ எனப் பொருள்தந்து.
அமரர்களையும் தோற்றுவித்தோனாதல் குறித்தது “நீதி” என்றது
பெருமையை; ‘அதனை அறியாதவளாய் அவன் திண் .தோள்களைப்
புல்ல நினைத்தாள்: இது கூடுவதோ’ என்றபடி. இக்கூற்றால்,
இவ்வாசிரியர்க்கு இறைவன் திருவருட்கண் உள்ள வேட்கை மிகுதி
புலனாகும். “அறிகிலள்” என்றது முற்றெச்சம். 60. “நினைக்கும்” என்றது முற்று. நிரந்தரன் - நிலை
பெற்றிருப்பவன். நிலாக் கோலம் - நிலாவினால் உண்டாகிய அழகு.
நயம் -விருப்பம். பேசும் - வெளிப்படையாக எடுத்துச் சொல்வாள்.
“நங்கைமீர்’’ என்றது முதலியன, தலைவி கூற்றைச் செவிலி
அங்ஙனமே கொண்டு கூறியது. “ நங்கைமீர்” என்றதனைச் செவிலி
கூற்றெனினும் இழுக்காது “ மனக்கு” என்றதில் அத்துச்சாரியை
தொகுத்தல். மனக்கு இன்பவெள்ளம்-என் மனத்துக்கு இன்ப
வெள்ளமாய் இருப்பவன். “நம்பி இன்பன், தருணேந்து சேகரன்
என்றவை, ஒரு |