110. 
 

111. 

திருச்சிற்றம்பலம்

110.   அந்தியில் பிறை-மாலைக் காலத்தில் தோன்றுகின்ற சந்திரன்.
சிந்தையை    விட்டு    அவனிடத்தே    அடங்குதலால்,    சிந்தை
காணப்படாதாயிற்று.  ‘ஏனைய  கருவிகளையேயன்றி,  எனப் பொருள்
தருதலின்,  ‘‘சிந்தையும்’’ என்னும் உம்மை, இறந்தது தழுவிய  எச்சம்.
அலங்கல்-அசைவின்கண்.     கெந்தியா    (கந்தியா)-மணம்    வீசி,
புண்டரிகம்-.தாமரை  மலர்.‘‘கெந்தியா உகளும் கெண்டை புண்டரிகம்
கிழிக்கும்’’  என்றாராயினும்‘புண்டரிகம் கிழிக்கும் கெண்டை கெந்தியா
உகளும்’   என்பது   கருத்தென்க.   கெந்தித்தல்.   புண்டரிகத்தைக்
கிழித்தலால் உண்டாயிற்று. வந்த நாள்-சென்று நான் அவனைக் கண்ட
நாளில்  (வேபட்ட  என்  மனநிலையை  அவன் ஒருவனே அறிவான்
என்க.)

111. கித்தி-விளையாட்டு.‘அரிவையர் கம்பலை செய்’ என இயையும்.
மத்தன்-உன்மத்தன்   ;  ‘ஊமத்த  மலரைச்  சூடியவன்   எனலுமாம்.
பெரியவர்க்கு-பக்குவம்  மிக்கோர்க்கு.  ‘‘அகல் இரு விசும்பு’’ என்றது
சிவலோகத்தை,   ‘விசும்பின்   கண்ணதாகிய  முத்தி’  என்க. முத்தி
தருவதனை, ‘‘முத்தி’’  என்றார். ‘திருவும்’ என்னும் இறந்தது  தழுவிய
எச்ச  உம்மை  தொகுத்தலாயிற்று  திரு-திருமகள்.  அவள்,  துறக்கம்
முதலிய   செல்வத்தைத்   தருபவள்.  எனவே,  ‘இம்மை   மறுமைப்
பயன்களையும் பெறுவர்’ என்றதாம்.