121. 
 

திருச்சிற்றம்பலம்

முகத்தலை’’    என்றதில் தொக்குநின்ற ஆறாவது, ’யானையது  காடு’
என்பதுபோல.  வாழ்ச்சிக் கிழமைக்கண் வந்தது. ‘‘எம்பிரான்’’ என்றது,
‘இறைவன்’  என்னும்  அளவாய் நின்றது. ‘‘மீண்டு’’ என்றது, ‘மற்றும்’
என்னும் பொருள் பட வந்தது.

121.     மூலம்-முதல். இறைவன் மூலமும், முடிவுமாதல் உலகிற்கு.
அவற்றைத்  தனக்கு  இலனாதலின்,  ‘‘முடிவிலா  முதலாய்’’ என்றார்.
இங்கு  ‘‘முதல்’’  என்றது,  ‘பொருள்’ என்னும் பொருட்டு. ஆலையம்
பாகு-கரும்பு    ஆலையிடத்து    உள்ள   பாகு.   அம்,  சாரியை.
‘சொல்லையுடைய  கருவூர்’  என்க. ‘கருவூரது மாலை’ என இயையும்.
சீலமா-ஒழுக்கமாக (கடமையாக)க் கொண்டு, ‘நிற்பார்’ என்பது, துணிவு
பற்றி,‘‘ நின்றார்’’ என இறந்தகாலமாகச் சொல்லப்பட்டது.

ஒன்றியசீ ரிரவிகுல முவந்தருளி யுலகுய்யத்
துன்றுபுகழ்த் திருநீற்றுச் சோழனென முடிசூடி
மன்றினடந் தொழுதெல்லை வளர்கனக மயமாக்கி
வென்றிபுனை யநபாயன் விளங்கியபூங் கழல்போற்றி.  

                                      -கோயிற்புராணம்.