145. ‘‘முத றேவர்’’ என்பதல்லது. ‘முதற் றேவர்’ என்பது
பாடமாகாது. ஏம்பலித்து-வருந்தி, தேம் புனற் பொய்கை-தேனொடு
கூடிய நீரையுடைய பொய்கையின் நீரை. பொய்கை, ஆகுபெயர்.
தேறல்-தேன். ‘‘ஒழுகும்’’ என்றது, ‘பணை’ சோலை’ என்னும்
இரண்டனையும் சிறப்பித்தது. பணை-வயல், ‘பணை வீதி, சோலை
வீதி’ எனத் தனித்தனி முடிக்க. 146. கரை-ஒலிக்கின்ற. கடல் ஒலியின்-கடல் ஒலி போன்ற
ஒலியினையுடைய. ‘‘தமருகத்து அரையின்’’ என்பது முதல், ‘‘இயங்க’’
என்பதுகாறும் உள்ள பகுதியால் இறைவன் தனது தமருகத்தினின்றும்
ஒலியை எழுப்பும் முறை விளக்கப்பட்டது. தமருகம்- உடுக்கை. ‘அதன்
அரைக்கும் உனது கைக்குமாகக் கட்டப்பட்டுள்ள கயிற்றினால் அதன்
இருபக்கத்தும் ஒருநாவே சென்று தாக்கி ஒலியை எழுப்ப,
அந்நிலையோடே எங்கள் கண்களின் முன்னே ஒருநாள் வந்து
இருந்தருள்’ என்றவாறு. விரி-விரிவு ; முதனிலைத் தொழிற் பெயர்.
‘‘விழவு’’ என்றது, அதிற்கூடும் மக்கட் கூட்டத்தினை. பாடல்
பாடுவோர் மக்கட் கூட்டத்தின் நெருக்கத்திடையே செல்லாது பின்பு
செல்லுதலின், ‘‘விழவின்பின் செல்வோர் பாடல்’’ என்றார். ‘விழவிற்
பின்செல்வோர் பாடல்’ எனப் பாடம் ஓதி விழாவில் ‘நின்பின்
செல்வோரது பாடல் ; என்று உரைத்தலும் ஆம். பாடல்
வேட்கையின்-பாடல்மேல் எழுந்த வேட்கையினால், ‘வீழ்ந்த புரிசடை,
போது அவிழ்ந்த புரிசடை’ என்க. ‘நின்புரிசடை’ என உரைக்க.
வீழ்ந்த-அவிழ்ந்த, அடியாரது |