157. ‘அனல்’ என்பது ஈற்றில் அம்முப் பெற்று நின்றது.
அனிலம்-காற்று ஏனையவற்றோடொப்ப, ‘‘புவனி’’ என்பதிலும்
விளியுருபாகிய ஏகாரம் விரிக்க. புவனி-பூமி. அம்பரா-ஆகாயமாய்
உள்ளவனே ; இங்கு இவ்வாறு உயர்திணையாக விளித்தமையால்,
‘‘அனலம்’’ முதலியவற்றையும் ஆகுபெயராகக் கொள்க. அம்பரத்து
அளிக்கும் கனகமே-(நல்வினை செய்தோர்க்கு) விண்ணில்
கொடுக்கப்படுகின்ற பொன்னுலகமே. வெள்ளிக்
குன்றமே-சிவனடியார்கட்கு அளிக்கப்படுகின்ற கைலை மலையே.
களைகண்-துணை. சைவன்-சிவம்(மங்கலம்) உடையவன். ‘சைவன்’
என்றது சிவபெருமானைக் குறிக்குமிடத்து, ‘சிவம்’ என்னும் சொல்
பண்பினை உணர்த்தி நிற்கும். அவன் அடியார்களைக் குறிக்குமிடத்து
அச்சொல் அப்பண்பினையுடைய முதற் பொருளைக் குறித்துநிற்கும். 158. ‘பித்தனேனை’ என்னும் இரண்டனுருபு தொகுத்தலாயிற்று.
சம்பு-இன்பத்தைத் தோற்றுவிப்பவன். தாணு-அசைவில்லாதவன்.
சங்கரன்-இன்பத்தைச் செய்பவன். |