எனவும் வரும் அருமைத் திருக்குறளையும் நோக்குக. தள்ளாக் காமம்-விலக்குதற்கியலாத காமம். மன முதலிய கருவிகள் உயிர்களின் வினைக்கீடாக அவற்றைத் தம்வயப் படுத்திக்கொண்டு முதல்வனது ஆணைவழி இயங்குதலால் காமம் உயிர் முயற்சியால் தள்ளுதற்கியலாததாயிற் றென்க. தன்படுதுயரம்-தன்னால் உண்டாகுந் துன்பங்கள். இவற்றை ஆதித்யாமிகம் என்பர் வடநூலார். அடைவு-முறைமை. தென்புலக் கோமகன்-கூற்றுவங் துறக்கமும் பொன்விலங்கு போறலின் துறக்கத்து உழல்வரு பீழை என்றார். இம்பர்-இப்பிறப்பு. மீளாக்காட்சி-பிறப்பின்கண் மீளாமைக்குக் காரணமான் மெய்க்காட்சி என்க.

எனவும்,

எனவும் வரும் திருக்குறளையும் நினைக.

     வேலோய்! பொலிந்தோய்! அமைந்தோய்! மதியோய்! புணர்ந்தோய்! மலையோய்! வைத்தோய்! விடுத்தோய்! விரித்தோய்! பொலிந்தோய்! புலவனும் நீயே யாதலின் நின்கால் சென்னிதலைக் கொள்ளுதும்; அஃதெற்றுக்கெனின் எம்மொழிகொண்டு எம் அருத்தியும் பீழையும் காமமும் துயரமும் இறத்தலும் தண்டமும் பீழையும் இம்பரின் முடித்து இன்று மீளாக்காட்சி தருதி எனவே; என்று வினை முடிவு செய்க.

கடவுள் வாழ்த்து முற்றிற்று.