செவியேற்று அஞ்சினை இனி ; குடுமிஅம் சென்னியர் கருமுகில் விளர்ப்பக் கிடைமுறை யெடுக்கும் மறையொலி கேள்மதி- குடுமியையுடைய அழகிய தலையினையுடைய பார்ப்பனர் கரிய முகில்களும் நாணும்படி வேதப்பள்ளியில் முறைப்படி ஓதாநின்ற வேதங்களினது ஓசையைக் கேட்டு மகிழ்வாயாக என்க.

     (வி-ம்.) தழல் - தீ, தலை - உச்சியுமாம், பரல் - பருக்கை, முரம்பு- மேட்டுநிலம் வளை - சங்கு. தரளக் குவால் - முத்துக் குவியல், நெடிய அலகை இரதம் என்க. அலகை இரதம் - பேய்த்தேர், அஃதாவது கானல் நீர், வன்மீன்- முதலை, கயல் - ஒருவகை மீன், வன்மீன் என்றதனால் கயலை மென்மீன் எனக்கொள்க, எனவே வன்மீனும் மென்மீனும் பொதுவாகக் கொண்டு வினைசெய்தலையுடைய அகத்தையுடைய கிடங்கு என்க, கிடங்கு-அகழி. அதன் பெருமைகூறுவான் கிடங்கெனப் பெயரிய கருங்கடல் என்றான். காகளம்- ஊதுகொம்பு. துடி - ஒருவகைத்தோற்கருவி. இது போர்க்களத்தே முழக்கப்படுதலால் பூசற்றுடி என்றான் குடுமி - உச்சிக்குடுமி, இதனைச் சிகையென்பர், முகில் நம்முடைய முழக்கம் இவ்வேத முழக்கத்திற்கு நிகராகாது என்று நாணும் என்பது கருத்து கிடை - பள்ளி, மதி : முன்னிலையசை.

23-28: அமரர்.................................புதைப்ப

     (இ-ள்) அமரர்கள் முனிக்கணத்து அவை முன்தவறு புரிந்து - தேவர்களும் முனிவர்குழாமு்ம் முன்னொரு காலத்தே தவறு செய்யத் தொடங்கியபடியால்; உடன் உமைகண் புதைப்ப-உடனே உமையம்மையார் கண்களை மூடாநிற்ப; உமையும் ஆடகச் சயிலச் சேகரந் தொடர்ந்த - அவ்வுமையு்ம் பொன்மலைக் குவட்டினைத் தொடர்ந்த ; ஒற்றை அம் பசுங்கழை ஒல்கிய போல - ஒன்றாகிய அழகிய மூங்கிலானது அசைவதுபோல ; உலகு உயிர்க்கு உயிர் எனும் - உலகில் வாழும் உயிர்களுக்கெல்லாம் உயிர் என்று சொல்லப்படுகின்ற ; திருவுரு அணைந்து வளைக்கரங் கொடு கண் புதைப்ப - அழகிய இறைவனுடைய திருமேனியை அணைந்து வளையலணிந்த தன் கைகளால் இறைவனுடைய கண்களை மூடாநிற்ப என்க.

     (வி-ம்.) கணத்து அவை - கணமாகிய கூட்டம், அமரரும் முனிவரும் தவறாக உமை கண்களை மூட என்க. ஆடகச் சயிலச் சேகரம் - பொன்மலைக் குவடு, கழை - மூங்கில், இது உமைக்கு உவமை. ஓல்குதல் - அசைதல். இறைவன் உயிர்களுக்கெல்லாம் உயிராய் மருகுவன் என்பதனை.

எனவரும் சித்தியாரானும் உணர்க.