(விரசலூர் வெள்ளையப்பன், மனைவியாகிய மண்
ணாங்கட்டியிடம் கூறுகிறான்;)

உன்னைத்தானே! என்ன செய்கின்றாய்?
இங்குவா! இதைக்கேள்! இப்படி உட்கார்!
பையனுக்கு மணத்தைப் பண்ணிக
கண்ணால் பார்க்கக் கருதினேன். உன்றன்
எண்ணம் எப்படி? ஏனெனில் பையனுக்
காண்டோ இருபதும் ஆகிவிட்டது.
பாண்டியன் தானோ பழைய சோழனோ
சேரனே இப்படித் தெருவில் வந்தானோ
என்று பலரும் எண்ணு கின்றனர்
அத்தனை அழகும் அத்தனை வாட்டமும்
உடையவன் திருமணம் முடிக்கா விட்டால்
நடையே பிசகிவிடவும் கூடும்!
நாட்டின் நிலையோ நன்றா யில்லை.
சாதி என்பதும் சரித்திரம் என்பதும்
தள்ளடா என்று சாற்றவும் தொடங்கினார்.
பார்ப்பனர் நடத்தும் பழமண முறையைப்
பழிக்கவும் தொடங்கினர் பழிகா ரர்கள்.
இளைஞரை, அவர்கள் இவ்வாறு கெடுப்பதே
வளமை யாகவைத் திருக்கின்றனர்.
இந்த நிலையில் எவளோ ஒருத்தியை
பையன் ஏறிட்டுப் பார்த்தால் போதும்
வெடுக்கென மணத்தை முடித்தடு வார்கள்
என்ன? நான் சொல்வ தெப்படி? ஏன் உம்?

( 50 )







( 55 )







( 60 )




( 65 )




( 70 )




( 75 )




( 80 )




( 85 )








( 90 )





( 95 )







( 100 )








( 105 )




( 110 )








( 115 )








( 120 )






( 125 )







( 130 )

விரலூர் வெள்ளையப்பன்
மனைவி மண்ணாங் கட்டிக்குக் கூறுகின்றான் ;

நல்ல உயரம் நல்ல கட்டுடல்
நல்ல பண்பு நல்ல சிவப்பே
எல்லாம் பொருத்தம்! எனக்குப் பிடித்தம்!
செல்லாக் காசும் செலவில்லை நமக்கே
அனைத்தும் அவர்கள் பொருப்பே ஆகும்
மணமக்கள் வீட்டில் மணம்வைத்துள்ளார்.

வி்ரசலூர் வெள்ளை யப்பனும்
அரசலூர் இரிசனும் பேசுகிறார்கள்