திருவாரூர்த் தேர் திருவாரூர்த் தேரென்று
தெருவாரும் ஊராரும் சேர்ந்த -- திருநாட்டார்
நெல்லுப் பொரிபோற் குதித்தார்கள், நீள் அன்பால்
கல்லுப்பாய் நெஞ்சு கரைந்தார்கள்! -- செல்வர்கள்

பின்னாள் புகைவண்டிச் சீட்டுப் பெறும் பொருட்டு
முன்னாள் பதிவை முடித்தார்கள் -- நன்செய்
நிலத்தை அடகு வைத்து, நீள்வெள்ளிக் கூசா,
புலித்தோலாற் கைப்பெட்டி, போர்வை -- விலை கொட்டி

வாங்கினார்! வாடகையாம் உந்து வண்டிக் கச்சாரம்
பாங்காய் அளித்தார்கள் பற்பலர்! -- நீங்கா
உறவினரை ஓடி அழைத்தார்கள் மற்றும்
பிறரிடம் பேசிக் களித்தார். -- நிறையப்

பொரிவிளங்காய் உண்டையும் போளியும் செய்தே
ஒரு பெரிய பெட்டியின் உள்ளே -- 'இரும்' என்றார்.
நல்லவகை எள்ளுருண்டை நானூறு! கண்ணான
வெல்லக் கொழுக்கட்டை, வேர்க்கடலை -- கொல்லிமலை
வாழைச் சுழியன், வடை, பொரிமா, உப்புமா
பேழை பிதுங்க எருக்கங்காய், -- தாழாமல்
வேகையிலே நெய்மணக்கும்; வெந்தபின் எள்மணக்கும்
பாகத்துக் கைமுறுக்கும் பண்ணியே, -- தோகையரும்

ஆடவரும், பானை, சட்டி பெட்டி, அழகுசால்
தேடி அவற்றினிலே சேர்த்திடுவார் -- கூடத்தில்
குந்தியே கையோடு கொண்டு போகும் சிப்பம்
ஐந்தாபத் தாஎன்றவை எண்ணிச் -- சிந்தாமல்
பொட்டுக் கடலை, பொரி, போம்போது தின்னவென்றே
எட்டுத் தகரத்தில் ஏற்றினார் -- நட்டபடி!
தேருக்குச் சென்று திரும்புகையில் என்னென்ன
ஊருக்கு வாங்கி வருவதென்றே -- காரியத்தை
எண்ணி எழுதி முடிக்கையிலே, அங்கிருந்த
பெண்ணாள் துடைப்பமென்பாள். பேர்த்தியோ -- மண்சட்டி

என்பாள். மருகி வடிதட்டு! வீட்டுப்பெண்
சின்னக் கரண்டி என்பாள். சீப்பென்பாள் -- முன்னின்ற

மூத்த பெண் முத்து வளையல்என்பாள்! பார்த்திருந்த
காத்தமுத்து நீலக்கண்ணாடி என்பான் -- கோத்த
மணி நடுவில் குண்டு மணி கோத்த -- நல்ல
அணிமாலை வேண்டுமென்பாள், அண்ணி, -- துணியில்லை

பட்டுக் கரைவேட்டி பார்த்தெடுக்க வேண்டுமென்று
சொட்டைத் தலையப்பன் சொல்லிநிற்பான். -- கிட்டக்

கமலாலை யத்துக் கடையிலுள்ள சீட்டி
எமலோகம் ஏகிடினும் சாயம் கமராது,
வாங்கத்தான் என்றுமணப் பெண்ணாள் வாய்திறப்பாள்; பூங்கத்தா ழைநிறத்தில் புள்ளிவைத்த -- பாங்கான
சேலைஒன்று கேட்டுநிற்பாள் தேன்மொழியாள், -- மான்விழியாள்

ஒடு தடுக்கொன்றே ஒன்றென்றாள் -- வேலை
முடிந்தது பட்டியல், முன்னிரவும் போக
விடிந்தது போழ்து; விரைவாய் -- முடிந்திருந்த
மாடவிழ்த்துக் கட்டிய வண்டிமேல் கூண்டு கட்டி
மேடுபட வைக்கோலை உட்பரப்பி -- மூடிய
சாக்குமெத்தை மேலே சரியாய் இருபதுபேர்
பாக்கடைத்த பையாக உள்ளடைவார்; -- ஏர்க்காலில்

ஓட்டுவானோ டொருவன் ஒட்டுவான் இம் முனையில்
பாட்டன் படிக்கட்டைப் பார்த்தேறி, வேட்டி
ஓருகையால்பற்றி, ஒருதொடையால் குந்தி,
சொரிசிரங்கும் தொப்பையுமாய்த் தொங்கி -- இருப்பார்.

பெரியவ ரோடு பிறரும் அமர
உரியபெட்டி பேழையும் உய்க்க -- விரிந்த
இடம் வேண்டும் என்றே இரண்டாள்கள் ஏங்கிக்
குடம், பானை, பெட்டி, குவளை -- அடங்கிய
மூட்டைகளை வண்டிமேல் போட்டு, முழுசாக்கை
நீட்டுப் படுக்கைகளை வண்டியின்கீழ் -- நீட்டுக்
கயிற்றினால் தொங்கவிட்டுக் கைப்பெட்டி எல்லாம்
குயில் மாதர் தம்மடிமேல் குந்த -- முயற்சி செய்து
வெற்றிலை பாக்குப்பெட்டி, வெல்லம் ஒரு துணியில்
சுற்றி, வீட்டம்மா சுமந்திடவே -- ஒற்றிக்
குழந்தைக்குக் கூண்டிலே ஏணைகட்டிக் கால்கள்
முழந்தொங்க விட்டு, முணுகி -- அழும்பிள்ளை
பாட்டி மடியில் பதுங்கவைத்து, வண்டியினை
ஓட்டென்று சொல்லவே ஓடுமாம் மாட்டுவண்டி!

ஒன்றல்ல நூறல்ல ஓரா யிரமிருக்கும்
இன்றல்ல நேற்றல்ல எவ்வாண்டும் -- சென்றவண்டி
மாட்டுவண்டி மட்டுமல்ல. மட்டக் குதிரைவண்டி
ஓட்டுவண்டி ஆயிரமாம்! உள்ளங்கால் -- நீட்டுமுள்ளால்
செங்குருதி பாயச் 'சிவசிவா' என்றுரைத்தே
அங்கு நடப்பார் அரைக்கோடி! -- திங்கள் இன்று

காலைப் புகைவண்டி என்று கலைந்தோடி
மூலை முடுக்கெல்லாம் முட்டவே -- நாலுதிக்கும்
கொள்ளாத மக்கள் நிலையத்திற் கூடியே
உள்ளே புகமுயன்ற ஓர்காட்சி -- விள்ளரிது!

கண்ட வண்டி நிற்கக் கதவு திறக்குமுன்னே,
பெண்டாட்டி பிள்ளையின் கைப்பற்றிக் -- குண்டானை
ஓர்கையில் ஏந்தியே உட்செல்லப் பார்ப்பாரை
ஆர் தடுப்பார்? அங்கே தடுத்தாலும் -- ஆர்கேட்பார்?

உள்ளிருக்கும் கூட்டம் இறங்கும்; அதேநேரம்
துள்ளி ஒருகூட்டம் தொடர்ந்தேறும்; -- வள்வள்
இரைச்சல் ஒருபக்கம்! இடுபட்டு நாய்போல்
குரைச்சல் ஒருபக்கம்! கூட்ட -- நெருக்கடியில்
எள்ளைப்போட் டாலும்எள் கீழே விழாதானால்
எள்ளிடு வார்நெருங்கக் கூட்டத்தில் -- எள்ளளவும்
இல்லை இடம்! புகை வண்டி நிலையமே
இல்லை! தமிழ்நா டிருந்தது! -- தொல்லை
இருந்தது! வண்டி நிலையமெல்லாம் -- இவ்வா
றிருந்தது! தேரூரை எண்ணித் தெரிந்தமட்டும்
சென்ற புகைவண்டி ஆயிரம் தேறுமன்றோ?
ஒன்றையொன்று தள்ளியே ஓடிய -- மின்வண்டி
ஆயிரத்துக் கப்பன்! அதற்கப்பன் காயும் வெயில்
தாயிட்ட செவ்வெண்ணெய் தான்சுழல, -- ஓயாமல்
மேனி எரிக்க, வியர்வை அதைப்போய் நனைக்க
கால்நடையாய்ச் செல்வார் கணக்கு!
(அகவல்)

கிழிந்த ஆடையும், கேடற்ற உள்ளமும்,
அழிந்து போவார்மேல் அருளைப் பொழியும்
இரண்டு கண்களும், இவைபோற் பிறவும்
திரண்ட ஒன்றைச் 'செல்லப்பர்' என்பர்,
இல்லப்பராய்ப்பின் எவர்க்கும் நலம் செயச்
செல்லப்பர் ஆகித் திருவாரூரில் ஓர்
ஆலின் அடியில் அமர்ந்திருந்தார்,
தேருக்காகச் செந்தமிழ் நாடே
ஊரில் இறங்கும் ஓர் உருக்கக் காட்சியை
'அப்பர்' காண்பார், 'ஐயோ' என்பார்,
புளிஇலை இடத்தில் நெளியும் பெருந்தொகைப்
புழுக்கள் போலப் புகும்பெரு மக்களில்
ஒருவர்மேல் ஒருவர் விழுந்தும் எழுந்தும்
உருண்டும் புரண்டும் ஒட்டியும் நெட்டியும்
வெருண்டும் வெகுண்டும் அடித்தும் கடித்தும்
செல்வதுதானா திருவிழா? என்றார்.
ஆலை உருளையில் அகப்படு கரும்பெனச்
செக்கில் எள்எனக் கிழவியர் சிற்சிலர்
அளவிலா நெருக்கால் அடிபட்டு மிதிபட்டு
'கொள கொள' வென்று குருதிபாய்த் தோலாய்க்
கிடப்பதும், உயிர்தான் துடிப்பதும் அறியாது
"தேர்தேர என்று மேற்சொல்லு கின்றனர்.

திருமணம் முடித்துச் சிலநாள் சென்றும்
அயலார் விரல்பட் டறியா ஒருபெண்,
திண்டாடி வேறொரு சேயுடன் செல்கையில்,
பெண்டாட்டி எங்கென்று பின்னிருந் தொருவன்
கூவி மற்றொரு கோதையைத் தொட்டதால்
'பாவி' என்றே அவள் பளீரென அறைவாள்!

"தேர் எங்கே?" என்று கேட்ட சேயிழையைப்
'பார் அதோ' என்று பரிந்து விரைந்து
தோளில் தூக்கினான்! தோகை குதித்தாள்.
குதித்த இடமும் மற்றொரு குரிசிலின்
தோளே! தோகை தொத்திய தோளும்
அயலான் தோளே! அவ்வாறே அவள்
தோளே வழியாய்த் தொத்தி நடந்து
'மாமா', 'மாமா', என்றே அலறி,
ஆமைபோல் கைக்குள் மார்பை அடக்கி,
வெற்பைத் தாவும் பொற்புறு புள்ளெனக்
கற்பைக் காக்கச் சாக்காடு காண்பாள்!

மலையினின்று மளமள வென்று
சரியும் சரிவின் நடுவிற் கொடியைப்
பிடுங்குவான் போலப் பேதை ஒருத்தியை,
மக்கள் நெருக்கில் சிக்காது காக்க
அணைத்தபடி சென்ற அருமைக் கணவன்,
சிறிது தொலைவு சென்று திரும்பி
அவள் முகம் கண்டான், ஆயினும் அவளின்
இடுப்புக் குழந்தையின் தலையைக் காணான்!
அன்னையர் அழுவார், தந்தையர் அழுவார்,
கன்னியர் அழுவார், காளையர் அழுவார்.
ஏன்என்று கேட்பார் எவருமே இல்லை!
தள்ளலும் இடித்தலும் தளரலும் உளரலும்
குறைந்த பாடில்லை எங்கும் குறைபாடு.
நிறைபாடாகும் அந்நேரம் "டும்! டும!
'விலகு வில'கென ஓசை கேட்டது
கரையிலா தோடும் மக்கள் காட்டாறு
இப்புறம் அப்புறம் ஒதுங்கி நடுப்புறம்
வழிவிட, மடத்தம்பிரானார் சிவிகையில்
அழகொடு வரச் செல்லப்பர் கண்டு
கண்ணில் களிப்புப் பொங்க, "அடிகளே, கண்டீரோ மக்கள் கலக்கம்? நெருக்கம்
நீக்க நீவிர் என்ன ஏற்பாடு
செய்தீர்?" என்று செப்பிய அளவில் --
"ஆரூர்ப் பெருமான் ஆற்றல் விளக்கம்
இது" என்றியம்பி அருளினார் தம்பிரானார்!
"ஐயன் ஆற்றலை விளக்க மக்களை
நைய விடுவதா? நம் செயல் அன்று;

எண்ணுவார் நெஞ்சில் தன்னுருக் காட்டித்
தண்ணருள் புரிவது சதாசிவன் வேலை;
அப்படி யிருக்க மக்கள் ஐயோ
ஆரூர் வருவதேன்? அல்லல் அடைவதேன்?

என்று செல்லப்பர் இயம்பி, மக்களை
நோக்கிக் கை தூக்கி உரக்க நுவலுவார்;
"மக்களே, மக்களே! திருவாரூர்க்கு
வருதல் வேண்டா! வாழ்ந்திருக்கின்ற
அங்கங் கிருந்தே அப்பனை எண்ணுவீர்,
அகத்தில் அப்பனைக் கண்டு தொழுவீர்,
இங்குவந் திப்படி இன்னல் எய்தாதீர்.
ஒத்துத் தம்பிரான் உங்களை நன்றாய்ப்
பத்தாயிரம் ஆண்டு சிவத்தில் பயிற்றினார்!
ஆரூர் அப்பனை அங்கிருந்தபடி
தேரோடு நெஞ்சில் சேர்க்கும் ஓர் ஆற்றலைப்
பெற்றிட வில்லை என்றால்
வெற்று வெடிக்கஞ்சிய நாள்கள் வீணே!

( 190 )




( 195 )






( 200 )




( 205 )




( 210 )






( 215 )




( 220 )

( 230 )



( 235 )




( 240 )






( 245 )




( 250 )




( 255 )




( 260 )




( 265 )






( 270 )






( 275 )






( 280 )





( 285 )



( 290 )







( 295 )






( 300 )






( 305 )






( 310 )





( 320 )







( 325 )





( 330 )





( 335 )





( 340 )






( 345 )






( 350 )




( 355 )




( 360 )





( 365 )





( 370 )




( 375 )






( 380 )




( 385 )






( 390 )



( 395 )




( 400 )




( 405 )




( 410 )




( 415 )