| | 35. சூரியகாந்தி |
| 232 | | ஆகாய வீதியுலாவி வருமிந்த
ஆதித்த னோஉன் தன்பனடி!
வேகாமல் வெந்து வெயிலில் உலர்ந்துநீ
விண்ணிலே கண்ணாக நிற்பதேனோ? |
| 233 | | பொன்னிறமுண்டு, பொலிவுண்டு கண்டுனைப்
போற்ற இனிய வடிவுமுண்டு,
என்ன அரிய வரம்பெற, இன்னமும் நீ,
இத்தவம் செய்வது, பூமகளே! |
| 234 | | காயும் கதிரவன் மேனியை நோக்க - உன்
கண்களும் கூசிக் கலங்காவோ!
நேயம் மிகுந்தவர் காய வருத்தம்
நினைப்பதும் இல்லையோ? சொல், அடியே! |
| 235 | | காலையி லேகதிர் வீசிவர - நிதம்
கண்டு களித்து மகிழ்ந்திடும்நீ,
மாலையி லேமுகம் வாடித் தளர்ந்திட,
வந்த வருத்தமும் ஏதடியே? |
| 236 | | செங்கதிர் செல்லும் திசையது நோக்கி, - உன்
செல்வ முகமும் திரும்புவதேன்?
மங்கையே உன்மண வாளனாகில் - அவன்
வார்த்தை யொன்று சொல்லிப் போகானோ? |
| 237 | | ஆசை நிறைந்தஉன் அண்ணலை நோக்கிட,
ஆயிரங் கண்களும் வேண்டுமோடி?
பேசவும் நாவெழ வில்லையோடி? - கொஞ்சம்
பீத்தற் பெருமையும் வந்ததோடி? |
| 238 | | மஞ்சள் குளித்து முகமினுக்கி - இந்த
மாயப் பொடிவீசி நிற்கும்நிலை
கஞ்ச மகள்வந்து காணிற் சிரிக்குமோ,
கண்ணீர் உகுக்குமோ? யாரறிவார்? |
| 239 | | உன்பெயர் சூரிய காந்தியென்றார் - அதன்
உண்மையும் இன்றே அறிந்துகொண்டேன்
இன்பம் அளித்திடும் பூவுல கத்துனக்கு
யாரும் இணையில்லை, இல்லையம்மா! |
| | |
| | |
| | |
| | |
| | |