தானைத் தலைவர்க்கும் விடை கொடுத்த பின்பு, சிறிது இளைப்பாற
எண்ணினான். விழாவிற்காக அணிந்திருந்த ஆடை அணிகளையும்,
உடைவாளையும் களைந்தான்; அரண்மனை ஒடுக்கத்திற் போந்து
இளைப்பாறக் கருதி வீர முரசத்திற்குரிய மணி மஞ்ச மாடத்தின்
வழியே சென்றான்; அங்கே பழுத்த மேனியும் நரைத்த முடியும்
வாய்ந்த பெரியார் ஒருவர் தளர்ந்து கண்வளரக் கண்டான்; அவரது
முகத்தின் விளக்கத்தால் அவர் வாக்கில் ஒளியுண்டெனத் துணிந்தான்;
அவரணிந்திருந்த பழுதுற்ற உடையினைக் கண்டு பூமகளால்
புறக்கணிக்கப்பட்டவர் எனத் தெளிந்தான்; “இருவே றுலகத் தியற்கை திருவேறு
தெள்ளிய ராதலும் வேறு” என்னும் பொருளுரையை நினைந்து பொருமினான்;
அருந்தமிழறிந்த புலவரது மேனி தோய்ந்ததால் வீரமணி மஞ்சம்
புனிதமுற்றதெனத் ருதி மன மகிழ்ந்தான்; அயர்ந்த உறக்கத்தில்
ஆழ்ந்திருந்த பாவலர்க்குப் பணி செய்யக் கருதி, மஞ்சத்தின் அருகே
கிடந்த பெருங் கவரியைத் தன் வலக்கையால் எடுத்து வீசிநின்றான்;
செங்கோலும் வெம்படையும் பற்றிப் பழகிய கையினால் சேரமான்
பணியாளர்க்குரிய கவரியைப் பற்றிக் குழைத்துக் கவிஞர்க்குப் பணி
செய்வானாயினான். உறக்கம் தெளிந்த கீரனார் தளர்வு தீர்ந்து கண் விழித்தார்;
மெல்லிய மஞ்சத்திலே தாம் படுத்திருப்பதையும் காவலன் அதனருகே
நின்று கவரி வீசுவதையுங் கண்டு உளம் பதைத்தார்; தாம் கண்ட
காட்சி கனவோ |