|
| |
| |
| "வடுக ரருவாளர் வான்கரு நாடர் | சுடுகாடு பேயெருமை என்றிவை யாறுங் | குறுகா ரறிவுடை யார்" (தொல். சொல். சேனா. மேற். 91) |
|
| |
| |
| |
| என்பது ஒரு பழஞ் செய்யுள். |
| |
| இவற்றினாலும், யாழ்ப்பாண அகராதியில் வடுகன் என்னும் பெயருக்கு மூடன் என்றும் பொருள் கூறியிருப்பதாலும், முதன்முதலாய்த் தமிழ்நாட்டிற்கு வந்த வடுகர் (கம்பளத்தார்) முரடராயிருந்தன ரென்றும், தமிழர் அவரொடு உறவாடவில்லை யென்றும் அறியலாம். |
| |
| |
| |
| "நீரெலாம் சேற்று நாற்றம் நிலமெலாங் கல்லும் முள்ளும் | ஊரெலாம் பட்டி தொட்டி உண்பதோ கம்பஞ் சோறு | பேரெலாம் பொம்மன் திம்மன் பெண்களோ நாயும் பேயும் | காருலாங் கொங்கு நாட்டைக் கனவிலுங் கருதொ ணாதே" |
|
| |
| |
| |
| |
| |
| "வடகலை தென்கலை வடுகு கன்னடம் | இடமுள பாடையா தொன்றி னாயினும் | திடமுள ரகுகுலத் திராமன் றன்கதை | அடை வுடன் கேட்பவ ரமர ராவரே" |
|
| |
| |
| |
| என்று கம்பர் பாடியிருப்பதால், 12ஆம் நூற்றாண்டில் தமிழ் நாட்டில் வடுகர் நிலைத்துவிட்டனர் என்பதை அறியலாம். |
| |
| கோதாவரி, கிருட்டிணா கோட்டங்களைச் சேர்ந்ததும் கீழைச் சாளுக்கியம் எனப்பட்டதுமான வேங்கைநாட்டை 10ஆம் 11ஆம் நூற்றாண்டுகளிற் சோழமன்னர் ஆண்டு வந்தனர்; கீழைச் சாளுக்கியருடன் மணவுறவும் பூண்டனர். முதலாம் இராசேந்திர சோழன் வடக்கிற் படையெடுத்துச் சென்று கங்கை நாடு வரை அடிப்படுத்தினான். கி.பி. 1115-ல் முதற் குலோத்துங்கன் தனக்குக் கலிங்க நாட்டுத் தெலுங்க மன்னன் திறை கொடுக்க மறுத்தமை காரணமாகத் தன் படைத்தலைவனான கருணாகரத் தொண்டைமானை ஏவி அவனொடு பொருது வென்றான். |
| |
| "மெய்க்கூத்தாவது, தேசி வடுகு சிங்களமென மூவகைப் படும்", "சுற்றுதல் எறிதல் உடைத்தல் முதலாகிய வடுகிற்குரிய கால்களும்", "ஒற்றையும் இரட்டையும் தேசிக் கூறாகலானும் |