‘அம்’ என்னும் வேர்ச்சொல்

அம் (பொருந்தற் கருத்து வேர்)

உம்முதல் = கூடுதல், பொருந்துதல்.

உம் - அம்.

அம்முதல் = க. நெருங்குதல்.

அம் - அமல். அமல்தல் = நெருங்குதல்.

“வேயம லகலறை”            (கலித். 45)

அம் - அமை. அமைதல் = (1) நெருங்குதல். “வழையமை சாரல்” (மலைபடு. 181) (2) நிறைதல். “உறுப்பமைந்து” (குறள். 761) அமல் = நிறைவு. (ஞானாமிர்தம், 34) (3) போதியதாதல், உளம் நிறைதல். அமைவு = பொந்திகை (திருப்தி). (4) பொருந்துதல். “பாங்கமை பதலை” (கந்தபு. திருப்பர. 9)

அமர்தல் = 1. பொருந்துதல். “தன்னம ரொள்வாள்” (பு.வெ. 4 2. ஒத்தல். அமர, ஓர் உவமவுருபு.

அம் - அம்பு - அம்பர் = ஒருவகைப் பிசின். M. ambar.

அமைதி = பொருந்திய தன்மை, இலக்கணம்.

அமல் - அமலை = சோற்றுத்திரளை.

“வெண்ணெறிந் தியற்றிய மாக்க ணமலை”     (மலைபடு. 441)

அமலை = மிகுதி. அமல் - அமள் - அமளி = மிகுதி. M. amali.

அமை = கெட்டி மூங்கில்.

“சேரே திரட்சி”             (தொல். 846)

“அமையொடு வேய்கலாம் வெற்ப”         (பழ. 357)