சொல்	அருஞ்சொற்பொருள்
வாதவூரர்	மதுரைமாநகரடுத்த திருவாதவூரில் பிறந்தவரான மாணிக்கவாசகர் .
வாதனம்	சீலை .
வாதனை	நறுமணம் ; செயற்கைக்குணம் ; இம்மையில் உண்டாகும் பற்று ; துன்பம் .
வாதாசனம்	காற்றை உண்ணுவதான பாம்பு .
வாதாட்டம்	சொற்போர் .
வாதாட்டுதல்	சொற்போருக்கழைத்தல் ; வருத்துதல் .
வாதாடுதல்	தர்க்கம்செய்தல் ; வழக்காடுதல் .
வாதாயனம்	பலகணி , சாளரம் ; மண்டபம் .
வாதாரி	காண்க : ஆமணக்கு ; வேம்பு .
வாதானுவாதம்	தருக்கத்தில் நிகழும் வினாவிடைகள் .
வாதி	வழக்காடுபவன் ; எடுத்துப் பேசுபவன் ; தருக்கம் செய்பவன் ; வழக்குத்தொடுப்போன் ; தன் கொள்கையை நிலைநிறுத்துவோன் ; இரசவாதி ; வருத்துபவன் ; பண்ணின் முக்கிய சுரம் .
வாதிகன்	நறுமணப்பொருள்கள் கூட்டுவோன் .
வாதித்தல்	வாதாடுதல் ; வருத்துதல் ; தடுத்தல் .
வாதிப்பு	துன்பம் .
வாது	தருக்கம் ; சண்டை ; நியாயத்தல வழக்கு ; சூளுரை ; மரக்கிளை .
வாதுகை	மனைவி .
வாதுதல்	அறுத்தல் .
வாதுமை	மரவகை .
வாதுவன்	யானைப்பாகன் ; குதிரைப்பாகன் .
வாதூகம்	செம்பு .
வாதை	துன்பம் ; வேதனைசெய்யும் நோய் .
வாந்தி	வாயாலெடுத்தல் .
வாந்தியெடுத்தல்	வாயாலெடுத்தல் .
வாபம்	மயிர்கழிக்கை ; நெய்கை ; வித்து .
வாம்பல்	மூங்கில் ; கழை .
வாமதேவன்	சிவபிரான் ; ஒரு முனிவன் .
வாமம்	அழகு ; ஒளி ; இடப்பக்கம் ; நேர்மையின்மை ; எதிரிடை ; தீமை ; சத்தியே தெய்வம் எனக் கூறும் மதம் ; பாம்புவகை ; முலை ; செல்வம் ; சிவன் ஐம்முகத்துள் ஒன்று ; குறள் வடிவம் ; துடை .
வாமல்	கற்றாழை .
வாமலோசனன்	திருமால் .
வாமலோசனை	அழகிய கண்ணுடையாள் ; திருமகள் .
வாமலோசிகம்	காண்க : வாமல் .
வாமன்	அருகன் ; புத்தன் ; சிவன் ; திருமால் .
வாமனக்கல்	வாமனாவதார உருவமைந்த எல்லைக்கல் .
வாமனம்	குறள்வடிவம் ; காண்க : வாமனாவதாரம் ; பதினெண்புராணத்துள் ஒன்று ; தென்திசையைக் காக்கும் யானை ; எண்பத்து நான்கு அங்குல உயரமுள்ள உருவம் .
வாமனன்	குறள்வடிவைக்கொண்ட திருமால் .
வாமனாவதாரம்	குறள்வடிவான திருமால் பிறப்பு .
வாமா	ஒரு சிவசத்தி ; திருமகள் ; கலைமகள் ; பெண் .
வாமாசாரம்	வாமதந்திர மார்க்கப்படி செய்யுஞ் சத்திவழிபாடு .
வாமாட்சி	காண்க : வாமலோசனை .
வாமான்	குதிரை .
வாமி	துர்க்கை ; பார்வதி ; சத்தி வழிபாட்டின்படி நடப்போன் .
வாமை	பெண் ; ஒரு சிவசத்தி ; திருமகள் ; கலைமகள் .
வாய்	உதடு அல்லது அலகு இவற்றினிடையிலுள்ள உறுப்பு ; பாண்டம் முதலியவற்றின் திறந்த மேற்பாகம் ; வாய்கொண்ட அளவு ; உதடு ; விளிம்பு ; ஆயுதத்தின் முனை ; மொழி ; வாக்கு ; குரல் ; மெய்ம்மை ; சிறப்பு ; சிறப்புடைய பொருள் ; வாசல் ; வழி ; மூலம் ; இடம் ; துலாக்கோலின் வரை ; தழும்பு ; துளை ; வாத்தியக்குழல் ; ஏழுனுருபு ; ஓர் உவமஉருபு .
வாய்க்கட்டு	கண்டதைத் தின்னாமலிருக்கை ; மந்திரத்தால் பேசமுடியாமலும் வாயைத் திறக்க முடியாமலுஞ் செய்கை .
வாய்க்கட்டை	சிறுவர்க்குரிய திண்பண்டம் ; இலஞ்சம் .
வாய்க்கணக்கு	வாயால் சொல்லுங் கணக்கு ; மனக்கணிதம் .
வாய்க்கயிறு	கடிவாளக்கயிறு .
வாய்க்கரிசி	பிணத்தைக் கொளுத்தும்முன் அல்லது புதைக்குமுன் அதன் வாயில் இடும் அரிசி ; இலஞ்சம் ; மனமில்லாமற் கொடுப்பது .
வாய்க்கருவி	கடிவாளம் ; விளையாட்டு ஊதுகோல் .
வாய்க்கரை	கிணறு முதலியவற்றின் விளிம்பு ; உதடு .
வாய்க்கரைப்பற்று	நீர்நிலைக்கருகிலுள்ள வயல் ; உதடு .
வாய்க்காரன்	பேச்சில் வல்லவன் ; செருக்கால் மிதமிஞ்சிப் பேசுவோன் ; பிறரைத் திட்டும் இயல்புள்ளவன் ; பள்ளருள் ஒருவகையார் .
வாய்க்கால்	கால்வாய் ; மகநாள் .
வாய்க்கிரந்தி	வாய்ப்புண் .
வாய்க்கிலைகெட்டவன்	பெரும்வறிஞன் ; பயனற்றவன் .
வாய்க்குட்பேசுதல்	முணுமுணுத்தல் .
வாய்க்குற்றம்	தன்னை அறியாமற் பேச்சில் நேரும் பிழை ; பேச்சுக்குற்றம் .
வாய்க்கூடு	விலங்கின் வாயின்மே லிடுங் கூடு .
வாய்க்கூலி	இலஞ்சம் .
வாய்க்கேள்வி	அரசனின் கட்டளை ; பிறர் சொல்லக் கேட்ட செய்தி .
வாய்க்கேள்வியர்	அரசனின் கட்டளைகளை நிறைவேற்றுவோர் .
வாய்க்கொழுப்பு	மதியாப்பேச்சு .
வாய்க்கோணல்	நோய்வகை .
வாய்க்கோமாரி	மாட்டுக்கு வாயில்வரும் நோய்வகை .
வாய்கட்டுதல்	மந்திரத்தால் வாய்திறவாமற் பண்ணல் ; பேசாதிருக்கச் செய்தல் ; பிணத்தின் வாயை ஆடையாற் கட்டுதல் ; உணவில் பத்தியமாக இருத்தல் ; சிக்கனமாக உணவுகொள்ளுதல் .
வாய்கரை	இறங்குதுறை .
வாய்கரையர்	ஆழ்ந்தறியாது மேலெழுந்த அறிவுள்ளவர்கள் .
வாய்கனத்தல்	தெளிவின்றிப் பேசுதல் .
வாய்காட்டுதல்	அதிகப்பேச்சுப் பேசுதல் ; கெஞ்சுதல் .
வாய்குமட்டல்	வாயாலெடுக்கவருகை .
வாய்குளிரப்பேசுதல்	மேலுக்கு இனிமையாகப் பேசுதல் .
வாய்கூப்புதல்	புகழ்தல் .
வாய்கூம்புதல்	குவிதல் .
வாய்கொடுத்தல்	வாக்குத்தத்தஞ் செய்தல் ; பேச்சுக்கொடுத்தல் ; வாய்ச்சண்டை வளர்த்தல் .
வாய்ச்சி	மரஞ்செதுக்குங் கருவி ; செங்கல் செதுக்குங் கருவி .