100. குறிஞ்சி

	அருவிப் பரப்பின் ஐவனம் வித்திப்
	பரு இலைக் குளவியொடு பசு மரல் கட்கும்
	காந்தள்அம் சிலம்பில் சிறுகுடி பசித்தென,
	கடுங் கண் வேழத்துக் கோடு நொடுத்து உண்ணும்
	வல்வில் ஓரி கொல்லிக் குடவரைப்
	பாவையின் மடவந்தனளே-
	மணத்தற்கு அரிய, பணைப் பெருந் தோளே.	உரை

199. குறிஞ்சி

	பெறுவது இயையாதுஆயினும், உறுவது ஒன்று
	உண்டுமன் வாழிய-நெஞ்சே!-திண் தேர்க்
	கை வள் ஓரி கானம் தீண்டி
	எறிவளி கமழும் நெறிபடு கூந்தல்
	மை ஈர் ஓதி மாஅயோள்வயின்,
	இன்றை அன்ன நட்பின் இந் நோய்
	இறு முறை என ஒன்று இன்றி,
	மறுமை உலகத்து மன்னுதல் பெறினே.	உரை