21. முல்லை

	வண்டு படத் ததைந்த கொடி இணர் இடையிடுபு,
	பொன் செய் புனை இழை கட்டிய மகளிர்
	கதுப்பின் தோன்றும் புதுப் பூங் கொன்றைக்
	கானம், 'கார்' எனக் கூறினும்,
	யானோ தேறேன்; அவர் பொய் வழங்கலரே.	உரை

66. முல்லை

	மடவமன்ற, தடவு நிலைக் கொன்றை-
	கல் பிறங்கு அத்தம் சென்றோர் கூறிய
	பருவம் வாராஅளவை, நெரிதரக்
	கொம்பு சேர் கொடி இணர் ஊழ்த்த,
	வம்ப மாரியைக் கார் என மதித்தே.	உரை

148. முல்லை

	செல்வச் சிறாஅர் சீறடிப் பொலிந்த
	தவளை வாஅய பொலம் செய் கிண்கிணிக்
	காசின் அன்ன போது ஈன் கொன்றை
	குருந்தொடு அலம்வரும் பெருந் தண் காலையும்,
	'கார் அன்று' என்றிஆயின்,
	கனவோ மற்று இது? வினவுவல் யானே.	உரை

183. முல்லை

	சென்ற நாட்ட கொன்றைஅம் பசு வீ
	நம் போல் பசக்கும் காலை, தம் போல்
	சிறு தலைப் பிணையின் தீர்ந்த நெறி கோட்டு
	இரலை மானையும் காண்பர்கொல், நமரே?-
	புல்லென் காயாப் பூக் கெழு பெருஞ் சினை
	மென் மயில் எருத்தின் தோன்றும்
	புன் புல வைப்பிற் கானத்தானே.	உரை

233. முல்லை

	கவலை கெண்டிய கல்வாய்ச் சிறு குழி
	கொன்றை ஒள் வீ தாஅய், செல்வர்
	பொன் பெய் பேழை மூய் திறந்தன்ன
	கார் எதிர் புறவினதுவே-உயர்ந்தோர்க்கு
	நீரொடு சொரிந்த மிச்சில், யாவர்க்கும்
	வரைகோள் அறியாச் சொன்றி,
	நிரை கோற் குறுந்தொடி தந்தை ஊரே.	உரை