24. முல்லை

	கருங் கால் வேம்பின் ஒண் பூ யாணர்
	என்னை இன்றியும் கழிவதுகொல்லோ?
	ஆற்று அயல் எழுந்த வெண் கோட்டு அதவத்து
	எழு குளிறு மிதித்த ஒரு பழம் போலக்
	குழைய, கொடியோர் நாவே,
	காதலர் அகல, கல்லென்றவ்வே.	உரை

67. பாலை

	உள்ளார்கொல்லோ-தோழி!-கிள்ளை
	வளை வாய்க் கொண்ட வேப்ப ஒண் பழம்
	புது நாண் நுழைப்பான் நுதி மாண் வள் உகிர்ப்
	பொலங் கல ஒரு காசு ஏய்க்கும்
	நிலம் கரி கள்ளிஅம் காடு இறந்தோரே?	உரை

196. மருதம்

	வேம்பின் பைங் காய் என் தோழி தரினே,
	'தேம் பூங் கட்டி' என்றனிர்; இனியே,
	பாரி பறம்பில் பனிச் சுனைத் தெண்ணீர்
	தைஇத் திங்கள் தண்ணிய தரினும்,
	'வெய்ய உவர்க்கும்' என்றனிர்-
	ஐய!-அற்றால் அன்பின் பாலே.	உரை

281. பாலை

	வெண் மணற் பொதுளிய
	பைங் கால் கருக்கின்
	கொம்மைப் போந்தைக் குடுமி வெண் தோட்டு,
	அத்த வேம்பின் அமலை வான் பூச்
	சுரி ஆர் உளைத் தலை பொலியச் சூடி,
	குன்று தலைமணந்த கானம்
	சென்றனர்கொல்லோ-சேயிழை!-நமரே?	உரை