74. குறிஞ்சி

	விட்ட குதிரை விசைப்பின் அன்ன,
	விசும்பு தோய் பசுங் கழைக் குன்ற நாடன்
	யாம் தற் படர்ந்தமை அறியான், தானும்
	வேனில் ஆனேறு போலச்
	சாயினன் என்ப-நம் மாண் நலம் நயந்தே.	உரை

275. முல்லை

	முல்லை ஊர்ந்த கல் உயர்பு ஏறிக்
	கண்டனம் வருகம்; சென்மோ-தோழி!-
	எல் ஊர்ச் சேர்தரும் ஏறுடை இனத்துப்
	புல் ஆர் நல் ஆன் பூண் மணிகொல்லோ?
	செய்வினை முடித்த செம்மல் உள்ளமொடு
	வல் வில் இளையர் பக்கம் போற்ற,
	ஈர் மணற் காட்டாறு வரூஉம்
	தேர் மணிகொல்?-ஆண்டு இயம்பிய உளவே.	உரை

344. முல்லை

	நோற்றோர் மன்ற-தோழி!-தண்ணெனத்
	தூற்றும் துவலைப் பனிக் கடுந் திங்கள்
	புலம் பயிர் அருந்த அண்ணல் ஏற்றொடு
	நிலம் தூங்கு அணல வீங்கு முலை செருத்தல்
	பால் வார்பு, குழவி உள்ளி, நிரை இறந்து,
	ஊர்வயின் பெயரும் புன்கண் மாலை,
	அரும் பெறல் பொருட் பிணிப் போகிப்
	பிரிந்து உறை காதலர் வர, காண்போரே.	உரை

391. முல்லை

	உவரி ஒருத்தல் உழாஅது மடியப்
	புகரி புழுங்கிய புயல் நீங்கு புறவில்,
	கடிது இடி உருமின் பாம்பு பை அவிய,
	இடியொடு மயங்கி இனிது வீழ்ந்தன்றே;
	வீழ்ந்த மா மழை தழீஇப் பிரிந்தோர்
	கையற வந்த பையுள் மாலை,
	பூஞ் சினை இருந்த போழ்கண் மஞ்ஞை
	தாஅம்நீர் நனந்தலை புலம்பக்
	கூஉம்-தோழி!-பெரும் பேதையவே!	உரை