மூன்றாஞ் சருக்கம்

---:: ::---

யசோதரனும் சந்திரமதியும் மயிலும் நாயுமாய்ப் பிறந்தசெய்த கூறல்

(இ-ள்.) அ மன்னன் - அந்த யசோதரன், மதிமதி - சந்திரமதி, என்ற இவர் - என்ற இருவரும், நல்தவத்து இறை- நல்ல தவமுடைய முதல்வனாகிய ஆதிபகவன் அருளிய, நல்லறம் - திருவறத்தினை, புல்லலா-சேராத, பற்றினோடு முடிந்தனர் - பற்றினால் ஈட்டிய வினைகளோடு இறந்தனர்; (அதனால் அவாகட்கு), பல் பிறப்பு உற்றது ஆகும் - பல பிறவி நேர்ந்ததாகும், உரைக்க உரைகின்றது - நாம் உரைப்பதற்கு அமைந்திருக்கின்றது (அதுவே) (எ-று.)

மன்னனும் தாயும் உற்ற பிறவிகளை இனிக் கூறுவாம் என்றா ரென்க.

மற்று, ஏ, அசைகள். நல்லறம் - தருமோபதேசம். ‘அவாவென்ப வெல்லா வுயிர்க்கும் எஞ்ஞான்றும், தவாஅப்பிறப்பீனும் வித்து‘  ஆகலின், பற்றினோடு இறந்ததனால், ‘பல்பிறப்பு உற்றது‘ என்றார்.  உரைக்க என்பதில் அகரம் தொக்கது.                                                   (1)

     (இ-ள்.) மன்னவன் - யசோதரன், விந்த நாம விலங்கலில்-விந்த்யகிரி என்னும் பெயருடைய மலியிடத்தே, ஓர் மாமயிலின் வயிற்றுவந்து - ஓர் அழகிய மயிலின் கருவில் வந்து, அண்டமாய் நந்தும் நாள் இடை - முட்டையாய்க்.