|
பதிப்பாசிரியர் உரை |
|
உலகத் தோற்றம் |
|
நாம் வாழும் உலகம் 500கோடி ஆண்டுகட்கு முன்னர்க்
கதிரவனிலிருந்து கழன்று சிதறிய ஓர் அனற்பிழம்பு. கழன்ற பிழம்பு நீள்வட்டப் பாதையில் கதிரவனைச் சுற்றிச் சுழன்றது. |
|
சுழற்சி விசையினால் நிலவுருண்டையின் மேற்பகுதி
குளிர்ந்து இறுகியது. உருண்டு திரண்டதால் உலகம் (உல்-உலம்-உலகு-உலகம்) என்றும்,
அண்டவெளியில் ஞாலுவதால் (தொங்குவதால்) ஞாலமென்றும் பெயர்சூட்டி வழங்கினர் தண்டமிழ்ச்
சான்றோர். |
|
உயிர்த்தோற்றம் |
|
குளிர்ந்த நிலத்தின் நடுப்பகுத உயிர்கள்
வாழும் தகுதி பெற்றது. முதலில் நிலைத்திணை (தாவரம்) உயிரியாகிய ஓரறிவுயிரே தோன்றியது.
பின்னர்ப் படிப்படியாக மற்றை வுயிரினங்கள் தோன்றின. மற்ற உயிரினங்கள் உயிர்வாழ
ஓரறிவுயிரே அடிப்படையாக அமைந்தது. |
|
தொல்காப்பியர் அறிவு அடிப்படையில் உயிரினங்களை
அறுவகையாகப் பகுத்துத் தமக்கு முன்னர் வாழ்ந்த சான்றோர் உயிரினங்களை நெறிப்படுத்திய
பாங்கினைத் தெரிவிக்கின்றார். |
|
ஆறறிவுடைய மனிதனே உலகத்தில் இறுதியாய்த் தோன்றிய
உயிரினம் ஆவான். |
|
"மக்கள் தாமே ஆறறி வுயிரே" |
|
(தொல்.பொருள்.512) |
|
மக்கள் முதன்முதல் தோன்றிய இடம் ஞாலத்தின்
நடுப் பகுதியே. அந்த நடுப்பகுதியே பண்டு குமரிக்கண்டம் (இலெமூரியா) என வழங்கப்பட்டது.
முதல் மாந்தன் தோன்றிய இடம் குமரிக்கண்டமே எனப் பல்வகைச் சான்றுகளால்
மொழிஞாயிறு பாவாணர் அறுதியிட்டு உறுதியாகக் கூறுகிறார். |
|
பெயர்க்காரணம் |
|
"எல்லாச் சொல்லும் பொருள் குறித்தனவே"
|
|
(தொல்.சொல்.157) |
|
என்பார் தொல்காப்பியர். நிலைத்திணைக்குரிய பெயர்களுள்
பல கண்டப் பெயராகவும், நாட்டுப் பெயராகவும், ஊர்ப் பெயராகவும், வழங்கிவந்தன
என்பதை இன்றும் அவற்றுக்கு வழங்கும் பெயர்களால் அறிகிறோம். |
|
குமரி - குமரிக்கண்டம் |
|
பனை - பனைநாடு, திருப்பனந்தாள், பனைமரத்துப்பட்டி |
|
தெங்கு - தெங்கநாடு, திருத்தெங்கூர் |
|
பாலை - பாலைநாடு, பாலையூர் |
|
நாவல் - நாவலம்பொழில் |