சுரும்பார் குழலியின் குரலாக முடியரசனார் தரும் இப்பாடல், பாவலரேறு பெருஞ்சித்திரனாரின் ‘நூறாசிரியம்’ பாடல்களோடு ஒப்பிட்டு மகிழத் தூண்டுகிறது.

போர்க்களக் காட்சியைப் பாவலர் விவரிக்கும் இந்நூலின் காட்சிகள், போர்வீரருள் ஒருவராய் நாமும் நிற்கும் உணர்வை ஊட்டுகின்றன:

‘ பண்ணோடு பணியாடப்
  படர்வானில் கொடியாடப்
  பரியோடு வந்து பொருதேர்’

எனத் தேர்ப்படைக் காட்சி நம்கண்முன் விரிகிறது.

நெட்டுமதில் முற்றுகையில்
   நின்றபகை கண்டவர்கள்
   நெஞ்சம் அழிவார்

கட்டுமரம் இட்டகத
   வைக்கடிதில் மூடியொரு
   காதம் அகல்வார்.

எனும் யானைப்படைக் காட்சி நமக்கே அச்சமூட்டுகிறது.

“ முறுகுசி னத்துடன் அடிகள்பெ யர்த்தொரு
  முனைமுகம் முற்றிலுமே
  உறைகுரு திக்கறை படியம தர்த்தெழும்
  ஒலியெழு போர்க்களமே”

எனக் குதிரைப் படைக் காட்சி அவற்றின் ஓட்டத்தோடு நம்மையும் ஓடவைக்கிறது.

‘ வீரர் நெஞ்சில் வேல்கள் பாய
  மேவும் புண்ணின் வேதனை
  நேரும் புண்ணில் மெல்ல மெல்ல
  நெய்கள் பூசி ஆற்றுவார்’

எனும் காலாட்படைக்காட்சியில் வீரர் நடக்கும் ஓசை நம் காதில் கேட்கும்.