சுரம் - இத்தன்மையை யுடைய வழிகள், கனல் மானம் ஆன - நெருப்பின் அளவாயுள்ளன எ- று.

தீமை - தீம் என ஈற்றுயிர் கெட்டது. கல்ல - கல் என ஈறு குறைந்தது.

இதில் 'மான மான' என்ற சொல் நான்கடிகளின் இடையிலும் ஈற்றிலும், இடையிட்டும் இடையிடாதும் மடங்கி வந்தமை காண்க.

இன்னும் பலவிதமாக வரும் மடக்குகளின் வேறுபாடுகளையும் வந்துழிக் கண்டு கொள்க. அவற்றுள் சில காட்டப்படுகின்றன.

இ - ள் : பழமையாக வருகின்ற வேதங்கள் பலகாலும் தம் குற்றமறத் தொழுது போற்றச் சடையையுடைய முடியில் பிறையோடு சேரப்பட்ட கங்கையைத் தரித்து, அரிய நடமாடுவதும் அழகுடைய திருவம்பலத்தே; கருணையொடு ஏறிச் செலுத்துவது அலங்காரத்தை யுடைய விடையே; திருவடித் தாமரையிற் சேர்ந்து கிடப்பன விளங்குகின்ற ஒளியையுடைய சிலம்பே; விளக்கத்துடனே எழுந்தருளி யிருப்பது அழகிய வேதரூபமான கைலை மலையே; இருவினையும் கடிந்தார் அடையும் பாதத்தன்; அநாதி காலந்தொட்டே தேவர்க்குப் புகலாகிய முதல்வன் என்று தியானித்தல் நன்மை பயப்பதாகும் எ - று.

இதில் 'பணிந்தே' என்ற சொல் முதலடியின் இடையிலும் ஈற்றிலும், 'பெற்றமன்றே' என்ற சொல் இரண்டாமடியின் இடையிலும் ஈற்றிலும், 'சிலம்பே' என்ற சொல் மூன்றாமடியின் இடையிலும் ஈற்றிலும், ' தனன்றே' என்ற சொல் நான்காமடியின் இடையிலும் ஈற்றிலும் மடங்கி வந்தமை காண்க.

(வி - ரை)தில்லைப் பெருமானை வணங்குதலே அழகு என்பதை இப்பாடல் விளக்குகின்றது.

வசையறப் பணிந்து - குற்றமறத் தொழுது. அப்பு அணிந்து - கங்கையைத் தரித்து. அழகுபெற்ற மன்றே - அழகுடைய திருவம்பலம். பெற்றம் அன்றே - விடையே; அன்றே - தேற்றப்பொருள் படுவதோர் இடைச்சொல். ஒளிச்சிலம்பு - ஒளியையுடைய சிலம்பு. மறைச் சிலம்பு - வேதவடிவான கைலைமலை. அடைபதத்தன் - (இருவினை கடிந்தார்) அடையும் பாதத்தன் (திருவடிகளை யுடையவன்). அன்றே - அநாதியே. நினைத்தல் நன்று - தியானித்தல் நன்மை பயப்பதாகும்.