பெய்யினி வாழியோ பெருவான் யாமே
செய்வினை முடித்த செம்மல் உள்ளமொடு
இவளின் மேவின மாகிக் குவளைக்
குறுந்தாள் நாள் மலர் நாறும்
நறுமென் கூந்தல் மெல்லணையேமே.”1 |
(குறுந்-270)
|
இது வந்துபுகுந்த தலைவன் கூற்று.
|
அவ்வழிப் பெருகிய சிறப்பின் கண்ணும் என்பது-தலைவன் பிரிந்துழிப்2 பெருகிய சிறப்பினும் கூற்று
நிகழும் என்றவாறு,
|
“கோடல் எதிர்முகைப் பசுவீமுல்லை
நாறிதழ்க் குவளை யொடிடைப்பட விரைஇ
ஐது தொடை மாண்ட கோதை போல
நறிய நல்லாள் மேனி
முறியினும் வாயது முயங்குகம் இனியே.”3 |
(குறுந்-62)
|
எனவரும்.
|
பேரிசை யூர்திப் பாகர் பாங்கினும் என்பது-தானுற்ற வின்பத்தினைப் பாகற்குக் கூறுதற் கண்ணும்
என்றவாறு.
|
உதாரணம்
|
“மறத்தற் கரிதால் பாக பன்னாள்
வறத்தொடு பொருந்திய உலகுதொழிற் கொளீஇய
பழமழை பொழிந்த புதுநீர் அவல
நாநவில் பல்கிளை கறங்க நாவுடை |
1. பொருள்: பெருவானமே! யாம் வினைமுடித்துத் தலை நிமிர்ந்த உள்ளமொடு இவளையடைந்து
இவளின் மலர் நாறும் கூந்தலாகிய பாயலிடத்து உள்ளேம். அதனால் நீ இருள் நீங்கமின்னி
இனிய துளிகளைச் சிதறி முரசென முழங்கி இடித்து இடித்துப் பெய்க.
|
2. பிரிந்துழி என்பது பிரிந்து வந்துழி என்றிருத்தல் வேண்டும். உதாரணச் செய்யுள் அதற்கேற்ப
அமைந்தது காண்க.
|
3. பொருள் : காந்தள் மலர் முல்லையரும்பு குவளைமலர் இவற்றை இடையிடையிட்டுத் தொடுத்த
மாலை போல்பவளாகிய இவள் நறு நாற்றம் உடையள் நல்லவள்; இவளது மேனி தளிரினும்
அழகுடையது முயங்குதற்கும் இனியது. |