தொல்.சொல்.156

‘வேண்டும்’ என்பதனாற் கொண்ட
                    எம்பீ- எம்மானே- என்பனவற்றுள் எம்மானே என்பதனையும், தமர் முதலியன
கள்ளீற்றொடு சிவணித் தமர்காள் நமர்காள் என அயல் நீண்டும் நமரங்காள் எனப்
பெயர்த்திரி சொல்லாயும் விளியேற்கும் என்று சுட்டியவற்றையும் இவ்வாசிரியர்
கொண்டுள்ளார்.
 

‘இ உ ஊவோடு’ என்னும் சூத்திரத்தான் விளியேற்கும் எனக் கூறிப்போந்த
ஈற்றுள் ஒன்று அல்லாத மகரஈற்றுத் தாம் என்னும் விரவுப்பெயரையும் ஈண்டு எடுத்து
விலக்கினார். அவருக்கு மயக்கமும் மறவியும் இயல்பு என்றற்கு அதுவே சான்றாதல்
அறிக.
 

‘இ உ ஊவோடு’ என்னும் நூற்பாவில் ‘ஒல்வழி அறிதல் வழக்கத் தான’ என்ற
மிகையான் தாம் என்பதனை ஈண்டுக் கொண்டுட்டார். இவ்வாறு முன் நூற்பாவில்
சொல்லப்படாதவற்றைப் பின் நூற்பாவில் கோடல் தொல்காப்பிய உவமவியல்
உவமஉருபு பற்றிய பொதுசிறப்பு நூற்பாக்கள் நோக்கியும் அறிக.