‘பெண்மையான் உரைசெயப் பெறுதிரால்’-ஆரணிய
                    ‘பிழைத்தனை பாவிநின் பெண்மையால்’- கிட்கிந்தா.
                    ‘பெரிய பேதைமை சின்மதிப் பெண்மையால்’- சுந்தர.
                    ‘மங்குலில் பொலிந்த ஞாலம் மாதுமை உடைத்து’- உயுத்த.

என்ற தொடர்களால் பெண்ணறிவு பேதைமைத்து என்று சுட்டியும் காண்க.
 

அவன், பெண்மகன், மகன்- னகரஈறு ஆண்பாலினையும் பெண்பாலினையும்
விரவுத்திணையையும் உணர்த்தியது.

பெருமாள், கோமாள், மகள் - ளகரஈறு ஆண்பாலினையும் பெண்பாலினையும்
விரவுத்திணையையும் உணர்த்தியது.

நம்பி, பெண்டாட்டி - இகரஈறு ஆண்பாலினையும் பெண்பாலினையும்
உணர்த்தியது.

ஆடூ, மகடூ - ஊகாரஈறு ஆண்பாலினையும் பெண்பாலினையும் உணர்த்தியது.

ஆகவே, படர்க்கைப் பெயர்கள் திரிபின்றிப் பால்விளக்கும் படர்க்கைவினை
போல்வனவல்ல என்ற சேனாவரையர் உரையையும் நோக்குக. இதனை உட்கொண்டே,
தொல்காப்பியனார் படர்க்கை வினைமுற்றே திரிபின்றிப் பால்விளக்கும் என்பதனை