தொல்காப்பியனார் வினைமுற்று- பெயரெச்சம்- வினையெச்சம்- என்பன முடிக்குஞ்
சொல்லொடு புணரும் நிலைக்கண், முடிக்குஞ் சொல் முதற்கண் வருதல் பற்றி யாதும்
கூறவில்லை. பின்னுள்ளோர் கூற்றைத் தழுவி இவ்வாசிரியர் அவற்றையும் கொண்டார்
என்க.
 

(ஆடைசாத்தனது, கூகை குன்றத்துக்கண் என முடிக்குஞ் சொல் இறுதி வரினும்
முத்துவீரியமுடையாருக்கு வழா நிலையேயாம்.)
 

இஃது உருபின் கண்ணது ஆகிய வழுவமைதி பற்றி நிகழ்வதோர் ஒழிபு
கூறுகின்றது; என்னை? தாம் நின்று தம் பொருள் உணர்த்தற்பாலன தொக்கு நிற்றல்
இலக்கணம் அன்மையின் வழுவாயினும், தம்பொருள் உணர்த்தும் ஆற்றல் உடையன
அமைவுடைய என்றலின்.

இ-ள்: ஐகாரவேற்றுமைப் பொருளும் கண்ணென் வேற்றுமைப் பொருளும் அல்லாத
பிற பொருள்மேல் நின்ற உருபு தொடர்மொழி இறுதிக்கண் தொக்கு நில்லா என்றவாறு.