| | ‘உவமப் பொருளின் உற்றது உணரும்.’
‘சுட்டிக் கூறா உவமம் ஆயின்’
‘உவமப் போலி ஐந்தென மொழிப’
‘வேறுபட வந்த உவமத் தோற்றம்’
‘வேற்றுமைத் தொகையே உவமத் தொகையே’
| 295
282
299
307
தொ.சொல்.412
|
என யாண்டும் தொல்காப்பியனார் உவமம் என்ற சொல்லாலேயே குறிப்பிட்டிருத்தல்
உளங்கொளத்தக்கது.இந்நூற்பாச் செய்திகள் யாவும் சேனாவரையர் குறிப்பிட்டனவேயாம். உவமைத்
தொகைகள் யாவும் இரண்டாம் வேற்றுமை உருபும் பொருளும் உடன்தொக்க
தொகையாகவும் அடங்கும் என்பதும். வடநூலார் உவமத்தொகை என்று ஒரு தொகை
குறிப்பிடாமையும் உணரத்தக்கன.
|
ஒத்த நூற்பாக்கள்
|
| | முழுதும்
‘உவமை விரியின் உவமைத் தொகையாம்’
‘உவம உருபிலது உவமைத் தொகையே.’
‘போலப் புரைய ஒப்ப உறழ
மானக் கடுப்ப இயைய ஏய்ப்ப
நேர நிகர அன்ன இன்ன
என்பவும் பிறவும் உவமத்து உருபே.’ | தொல்.சொல்.414
நே.சொல்.62
நன்.366, மு.வீ.ஒ.98
நன்.367
|
வினைத்தொகை
|
| 338 | வினையின் தொகுதி காலத்து இயலும்.
|
|
இது வினைத்தொகை ஆமாறு கூறுகின்றது. இ-ள்: முதல்நிலைவினை பிறிது ஒரு சொல்லொடு தொக்க தொகை காலத்தின்கண்
நிகழும் என்றவாறு. |