இது கற்பொடு புணர்ந்த கவ்வையின் விரி உணர்த்துகின்றது.

     உரை: 1. செவிலி தலைவியின் உடன்போக்கை நற்றாய்க்குச் சொல்ல
அவள் வருந்துதல், 2. தோழி புலம்புதல், 3. அயலார் தோழியோடு
 வருத்தப்படுதல், 4. நற்றாய் தோழியிடம் வருத்தப்படுதல், 5. (தலைவி வரும்)
அறிகுறி (நிமித்தம்) கண்டு பாராட்டுதல், 6. பாலைவனத் துன்பத்தைப்
பொறுத்துக்கொள்ளுதல், 7. தன் மகளுடைய மென்மைத் தன்மைக்கு
இரங்குதல், 8. இளமைத் தன்மைக்கு வருந்துதல், 9. தன்மகளின் அஞ்சும்
குணத்திற்கு இரங்குதல், 10. கண்டோர் இரங்குதல், 11. தலைவியின் பிரிவைப்
பொறுத்துக் கொள்ள முடியாத அன்னையைச் செவிலி தேற்றுதல், 12. பின்
செவிலி தேடிச்செல்லுதல், 13. போகும்வழியில் முக்கோற் பகவரை வினாவுதல்,
14. அதற்கு அவர்கள் (செவிலி கவலைப்படாமல் இருப்பதற்குரிய) காரணத்தை
எடுத்துச்சொல்லுதல், 15. செவிலி எயிற்றியை வினாவுதல்.

     விளக்கம் : இது அகப்பொருள் 185 முதல் 188.3 வரையுள்ள பகுதியின்
தழுவலாகும்.