இனி ஒருசாரார் உரை ; இன்ன அநுவதிக்குங் கால மாமக்காலத்து அவை வழுவன்மை எல்லா ஆசிரியர்க்கும் உடம் பாடாகலின் அதனைத் தழுவிக் கொண்டவாறென்க.

இவை யிரண்டும் இச்சூத்திரத்திற்குப் பொருளாகக்கொள்க.

²இனி நன்றென முடித்தலாற் புதியன தோன்றினாற்போலப் பழையன கெடுவனவும் உளவெனக்கொள்க. அவை அழான் புழான் முதலியனவும் எழுத்திற் புணர்ந்த சொற்கள் இக்காலத்து வழங்காதனவுமாம்.

தெய்

இது வினைச் சொற்கண் வருவதோர் வழுவமைதி யுணர்த்துதல் நுதலிற்று.

இ-ள் ¹மேற் சொல்லப்பட்ட இலக்கணத்தான் வந்தில வெனக்கடியப்படா; அவ்வினைச் சொற்கள் காலத்தொடு பொருந்தின், எ-று.

காலமாவது இறந்த காலம் நிகழ்கால் எதிர்காலம். காலப் பொருண்மை மயங்காமல் வரின் ஈறுதிரியினும் அமைக என்றவாறு.

2. இது இளம்பூரணரின் முதல் உரை உதாரணத்துக்குரியது.

1. இவ்வுரை மற்றையோர் உரையின் வேறுபட்டது.

2. பொருள் :