(து - ம்,) என்பது, செய்தவினை முடித்து மீண்டுவந்து தலைவியுடனிருந்த தலைவன் கார்ப்பருவத்திலே பெய்த மழையை நோக்கி மேகமே, உதவியை உடையாய், நீ உலகத்துக்கு ஆதாரமாக யாவருந்தொழுமாறு கொடுமுடிகளிலே பொருந்தி உலாவுவாயாக வென வாழ்த்தாநிற்பது.
(இ - ம்.) இதனை, "கரணத்தி னமைந்து முடிந்த காலை" (தொல். கற். 5) எனவரும் நூற்பாவின்கண் "பண்ணமை பகுதி" என்பதன் கண் அமைத்துக் கொள்க.
| உலகிற்கு ஆணி யாகப் பலர்தொழப் |
| பலவயின் நிலைஇய குன்றிற் கோடுதோறு |
| ஏயினை உரைஇயரோ பெருங்கலி எழிலி |
| படுமலை நின்ற நல்யாழ் வடிநரம்பு |
| 5 | எழீஇ அன்ன உறையினை முழவின் |
| மண்ணார் கண்ணின் இம்மென இமிரும் |
| வணர்ந்தொலி கூந்தல் மாஅ யோளொடு |
| புணர்ந்தினிது நுகர்ந்த சாரல் நல்லூர் |
| விரவுமலர் உதிர வீசி |
| 10 | இரவுப்பெயல் பொழிந்த உதவி யோயே. |
(சொ - ள்.) பெருங் கலி எழிலி - பெரிய ஓசையையுடைய மேகமே!; முழவின் மண் ஆர் கண்ணின் இம் என இமிரும் - மத்தளத்தின் மார்ச்சனை வைத்த கண்போல இம்மென முழங்குகின்ற இடிகளுடனே; வணர்ந்து ஒலி கூந்தல் மாஅயோளொடு புணர்ந்து இனிது நுகர்ந்த சாரல் நல் ஊர் - கடைகுழன்று தாழ்ந்த கூந்தலையுடைய மாமைநிறத்தையுடைய காதலியுடனே முயங்கி அவளது நலனை இனிதாக நுகர்ந்து யான் உறைகின்ற சாரலிலுள்ள நல்ல ஊரின்கண்ணே; விரவு மலர் உதிர வீசி இரவுப் பெயல் பொழிந்த உதவியோய் - கலந்த மலர்கள் உதிரும்படி மோதி இரவில் மழை பொழிந்த உதவியையுடையாய்; நின்ற நல் யாழ் வடி நரம்பு படுமலை எழீஇ அன்ன உறையினை - நீ நிலைபெறுதலையுடைய நல்ல யாழின் முறுக்கிய நரம்பினின்று 'படுமலை' என்னும் பண்ணினை எழுப்பினாற் போன்ற ஒலியொடு பெய்யும் மழையினை உடையையாகி; உலகிற்கு ஆணி ஆகப் பலர் தொழப் பலவயின் நிலைஇய குன்றின் கோடுதோறும் - இவ்வுலகத்துக்கோர்