(து - ம்.) என்பது, களவின்வழி யொழுகிய தலைவன் மணஞ் செய்துகொள்ளாது காலந்தாழ்த்தலும், தோழி அவனை நோக்கிச் சேர்ப்பனே ! நீ தலைவியின் நலத்தை யுண்டுணர்ந்தனையாய் இப்பொழுது அத்தன்மையை இன்மையா லுண்டாகிய அலரால் யாம் நாணழியா நின்றேமென வருந்திக் கூறாநிற்பது.

     (இ - ம்.) இதனை, "களனும்........வரைதல் வேண்டினும்" (தொல்-கள- 23) என்னும் விதியின்கண் வகை என்பதன்கண் அமைத்துக்கொள்க.

	முழங்குதிரை கொழீஇய மூரி யெக்கர்
	நுணங்குதுகில் நுடக்கம் போலக் கணங்கொள
	ஊதை தூற்றும் உரவுநீர்ச் சேர்ப்ப!
	பூவின் அன்ன நலம்புதி துண்டு
5	நீயுணர்ந் தனையே அன்மையின் யாமே
	நேர்புடை நெஞ்சந் தாங்கத் தாங்கி
	மாசில் கற்பின் மடவோள் குழவி
	ஒய்ய வாங்கக் கைவிட் டாங்குச்
	சேணும் எம்மொடு வந்த
10	நாணும் விட்டேம் அலர்கவிவ் வூரே.

     (சொ - ள்.) முழங்கு திரை கொழீஇய மூரி எக்கர் நுணங்கு துகில் நுடக்கம்போல - முழங்குகின்ற அலைகொணர்ந்து கொழித்த பெரிய எக்கர் மணலை நுணங்கிய துகிலின் நுடக்கத்தைப் போலாக; கணம் கொள ஊதை தூற்றும்-மிகுதி படக் காற்றுத் தூற்றாநிற்கும்; உரவு நீர்ச்சேர்ப்ப - நீர்மிக்க வலிய கடற்கரைத் தலைவனே! ; பூவின் அன்ன நலம் புதிது உண்டும் நீ உணர்ந்தனை அன்மையின் - பூப்போன்ற எமது தலைவியின் நலத்தைப் புதுவதாக நுகர்ந்து வைத்தும் நீ அறிந்தனையல்லையாகலின்; யாம் நேர்பு உடை நெஞ்சம் தாங்கத் தாங்கி - யாம் நினக்கு உடம்படுதலையுடைய எம்முள்ளத்தில் வருத்தமுற அதனையேற்று; மாசு இல் கற்பின் மடவோள் - குற்றமற்ற கற்பினையுடைய மடவாளொருத்தி; குழவி ஒய்ய வாங்கக் கைவிட்டாங்கு - தன் குழவியைப் பலிகொடுப்ப வாங்குதலும் அவள் அதனைக் கைவிட்டாற்போல; சேணும் எம்மொடு வந்த நாணும் விட்டேம்-முன்னாளின் முதற்கொண்டு எம்முடன் வளர்ந்துவந்த நாணும் விட்டேம். இவ்வூர் அலர்க - இனி இவ்வூர் அலர் எழுவதாக; எ - று.

    (வி - ம்.) ஒய்யுதல் - செலுத்துதல், ஈண்டுப் பலிக்கடன் செலுத்துதல். மூரி - பெருமை. உரவு - வலிமை. நெஞ்சந்தாங்கியென்றது ஆங்கு நெஞ்சழிதல். நலனுண்டு உணராமையாலே நன்றி