(து - ம்.) என்பது, வரைந்துகொள்ளாது பலநாளும் களவில்வந்தொழுகுந் தலைமகனை நினைந்து வருநெறியின் ஏதங்கருதி வருந்திய தலைமகள், தன்னை வருந்தாதேயென்று தோழி பலகாலுங் கூறுதலானே தாங்காது எதிர்மொழிபவள் தலைவனை முயங்கினபோது எழிலும், பிரிந்தபோது பசலையுந் தோன்றுதலால், அவன்மார்பு இன்பமும் துன்பமும் உடையதென்று கூறுவதுடன் உள்ளுறையால் அவன் விரைய மணஞ்செய்து கொள்வானாக எனவும் பரிந்து கூறாநிற்பது.
(இ - ம்.) இதற்கு, "வரைவிடை வைத்த காலத்து வருந்தினும்" (தொல். கள. 21) என்னும் விதி கொள்க.
| வாரல் மென்தினைப் புலவுக்குரல் மாந்திச் |
| சாரல் வரைய கிளையுடன் குழீஇ |
| வளியெறி வயிரின் கிளிவிளி பயிற்றும் |
| நளியிருஞ் சிலம்பின் நன்மலை நாடன் |
| 5 | புணரிற் புணருமார் எழிலே பிரியின் |
| மணிமிடை பொன்னின் மாமை சாயஎன் |
| அணிநலஞ் சிதைக்குமார் பசலை அதனால் |
| அசுணங் கொல்பவர் கைபோல் நன்றும் |
| இன்பமுந் துன்பமும் உடைத்தே |
| 10 | தண்கமழ் நறுந்தார் விறலோன் மார்பே. |
(சொ - ள்.) கிளி சாரல் வரைய கிளையுடன் குழீஇ - கிளிகள் சாரல் பொருந்திய மலையிலுள்ள சுற்றத்தொடு சேர்ந்து;