(வி - ம்.)நாகரிகர் - கண்ணோட்ட முடையவர். இக் கருத்து "பெயக்கண்டும் நஞ்சுண் டமைவர் நயத்தக்க, நாகரிகம் வேண்டுபவர்" (குறள் - 580) என்பதன்கண் எடுத்தாண்டமை யறிக.

     வாழை மடலிலுள்ள இனிய நீரை மந்தி பருகும் நாடனாயிருந்தும் அதுபோல இவளது நலனை நுகர நீ விரும்பினாயல்லையே, இஃதென்னையென வேறுமொருபொருள் தோன்றி நின்றது. மெய்ப்பாடு - பெருமிதம். பயன் - ஆற்றாதுரைத்து வரைவுகடாதல். இதன், 'முந்தையிருந்து . . . . . . நனிநாகரிகர்' என்னும் இரண்டடிகளும் பெருங்கதையில் வந்துள்ளன.

     (பெரு - ரை.) வாழைப் பூவிற்கு மடந்தை முலையும் காந்தட்பூவிற்கு அவள் கையும் மந்திக்குப் புதல்வனும் தீநீர்க்குப் பாலும் உவமைகள். 'தோள் துயில் இன்புறாய்' என்றது, நீ இவளை வரைந்து கொண்டு நின்மனைக்கண் இவள் தோளின்கண் இடையூறின்றித் துயில்வதனை இன்பமாகக் கொள்கின்றிலை என்றவாறு.

(355)

356. பரணர்

     திணை : குறிஞ்சி.

     துறை : இது, வரைவு மறுக்கப்பட்டு ஆற்றானாகிய தலைமகன் தன் நெஞ்சிற்குச் சொல்லியது.

     (து - ம்.)என்பது, தலைமகன் அந்தணர், சான்றோர் முதலாயினாரொடு வரைவு வேண்டி வருதலும் தலைமகளின் தமர் உடன்படாமை கண்டு அவன் தனது நெஞ்சை நெருங்கி, 'என் நெஞ்சமே! இதுகாறும் நீ வருந்தியதனை யான் அறிவேன் காண்; இங்ஙனம் வருந்தியதன் பயனாகவேனும் நம் காதலி நம் அருகிலே வைகுமாறு கிடைப்பளோ? ஒன்று கூறுவாயாக'வென்று நொந்து கூறாநிற்பது.

     (இ - ம்.) இதற்கு, "பரிவுற்று மெலியினும்" ('தொல். கற். 12) என்னும் விதிகொள்க.

	நிலந்தாழ் மருங்கின் தெண்கடல் மேய்ந்த
	விலங்குமென் தூவிச் செங்கால் அன்னம்
	பொன்படு நெடுங்கோட்டு இமயத்து உச்சி
	வானர மகளிர்க்கு மேவல் ஆகும்
5	வளராப் பார்ப்பிற்கு அல்கிரை ஒய்யும்
	அசைவில் நோன்பறை போலச் செல்வர
	வருந்தினை வாழியென் உள்ளம் ஒருநாள்
	காதலி உழையள் ஆகவும்
	குணக்குத்தோன்று வெள்ளியின் எமக்கும்ஆர் வருமே.

     (சொ - ள்.)என் உள்ளம் வாழி - என் உள்ளமே! நீ வாழ்வாயாக!; நிலம் தாழ் மருங்கின் தெள் கடல் மேய்ந்த - நிலத்தின் கண்ணே ஆழ்ந்த இடத்தினையுடைய தெளிந்த கடலருகு சென்று இரைதேடி