கண்ணே; கேழல் கெண்டிய நிலவரை நிவந்த பலஉறு திருமணி ஒளிதிகழ் விளக்கத்து - பன்றி பறித்தலானே நிலத்திலே கிடந்து வெளியிற்போந்து விளங்கிய பலவாய மிக்க அழகிய மணிகளின் ஒளிவிடுகின்ற விளக்கத்திலே; ஈன்ற மடப்பிடி களிறு புறங் காப்பக் கன்றொடு வதியும் - கன்றையீன்ற இளைய பிடியானை தன்னைக் களிற்றியானை அயலிலே காத்துநிற்பத் தன் கன்றொடு வதியா நிற்கும்; மா மலை நாடன் - கரிய மலை நாடன்; நயந்தனன் வரூஉம் பெருமை உடையள் என்பது தரும் - தானே விரும்பினனாகி வருகின்ற பெருமையுடையள் என்பதைத் தராநிற்குமன்றோ? அங்ஙனந் தருமாதலின் அதனை வேறுபடுத்துக் கொள்ளாது விரைய வரையுங்காண்; எ - று.

     (வி - ம்.) நினது நெற்றியினழகு மலைநாடனைத் தானே மணம் புரிந்து கூட்டுவிக்குமென்பது.

     உள்ளுறை:- மணிவிளக்கத்து ஈன்ற பிடியானை களிறு புறங்காப்பக் கன்றொடுவதியு மென்றது, நின்னை மலைநாடன் வரைந்து, இல்லறம் நிகழ்த்த அவனது மாளிகையில் நீ புதல்வரை யீன்று நின் காதலன் நின்னைப் பாதுகாப்ப மக்களொடு மகிழ்ந்து வைகுவை காணென்றதாம்.

     இறைச்சி:- வண்டுவந் துண்ணக் காந்தள் மலருமென்றது, காதலன் நின் நலனை நுகரவருங்கால் நீ வெறாது மகிழ்ந்துறைவாயாக வென்றதாம். மெய்ப்பாடு - பெருமிதம். பயன் - தலைவியை ஆற்றுவித்தல்.

     (பெரு - ரை.) இச் செய்யுளைத் தலைவி கூற்றாக்குங்கால் "தாயத்தினடையா..................என்றும்" (தொல். பொருளியல். 27) நூற்பாவின்கண் 'புல்லுவவுள' என்ற இலேசானே சிறுபான்மை தலைவி தன்னுறுப்பினைத் தோழி யுறுப்பாகக் கோடலும் உண்டெனக் கொண்டு இதன்கண் தலைவி தன் நுதலையே நின்றிருநுதல் என்றாளாகக் கொள்க.

(399)

400. ஆலங்குடி வங்கனார்

    திணை : மருதம்.

     துறை : இது, பரத்தை தலைவனைப் புகழ்ந்தது, முன்பு நின்று யாதோ புகழ்ந்தவாறெனின் நின்இன்று அமையாம் என்று சொன்னமை யான் என்பது.

     (து - ம்,) என்பது, பரத்தையானவள் தன்னைப் பிரிகின்ற தலைவனை நெருங்கி, ஊரனே! நீயின்றி யானிருப்பேனாகில் இவ்விடத்தில் என்ன பிழைப்பிருக்கிறது? சிறந்த நட்போடளாய் என்னெஞ்சினின்று நீங்க அறிந்தா யல்லை; நீ உளனா யிருத்தலானே யானும் உளேன் ஆவேனெனப் புகழ்ந்து கூறாநிற்பது.

     (இ - ம்.) இதனை, "புல்லுதன் மயக்கும்" (தொல். கற். 10) என்னும் நூற்பாவின்கண் 'இவற்றொடு பிறவும்' என்பதன்கண் அமைத்துக்கொள்க.