கச்சிப்பேட்டு நன்னாகையார். (பி-ம்). 4.‘தமியமாக’; 5.‘வேளூர்ப்’.
(ப-ரை.) தோழி-, தா அம் சிறை - வலியையுடைய அழகிய சிறையையும், நொ பறை - மென்மையாகப் பறத்தலையும் உடைய, வாவல் - வௌவால்கள், பழு மரம் படரும் - பழுத்த மரங்களை நினைத்துச் செல்லும், பையுள் மாலை - தனியரானார்க்குத் துன்பத்தைத் தரும் மாலைக் காலத்தில், எமியம் ஆக - யாம் தமியேமாகும்படி, ஈங்கு துறந்தோர் - ஈங்கு எம்மை வைத்துப் பிரிந்த தலைவர், தமியர் ஆக - தாம் தனிமையை உடையராகவும், இனியரோ - இனிமையை யுடையரோ? என் நெஞ்சு-, ஏழ் ஊர் பொது வினைக்கு - ஏழு ஊரிலுள்ளார்க்குப் பொதுவாகிய தொழிலின் பொருட்டு, ஓர் ஊர் யாத்த - ஓர் ஊரின்கண் அமைத்த, உலை வாங்கு மிதிதோல் போல - உலையிற் செறித்த துருத்தியைப் போல, தலைவரம்பு அறியாது - எல்லையை யறியாமல், வருந்தும் - வருத்தத்தை அடையும்.
(முடிபு) ஈங்குத் துறந்தோர் இனியர் கொல்லோ? என் நெஞ்சு வருந்தும்.
(கருத்து) தலைவர் என்னைப் பிரிந்த தனிமையினால் துன்புறு வாரென்று என் நெஞ்சம் வருந்துகின்றதே யன்றி எனது தனிமைத் துன்பத்தைக் குறித்தன்று.
(வி-ரை.) உடலோடு பொருந்தித் தோலாலமைந் தமையின் வௌவாலின் சிறை வலியுடைய தாயிற்று. பறை - பறத்தற் றொழில்; “துனைபறை நிவக்கும் புள்ளின மான” (மலைபடு. 55) என்பதன் உரையைப் பார்க்க.