அகநானூற்று உரையாசிரியர். முல்லை யெயிறென முகைக்கு மென்றதுகார்ப்பருவம் வந்ததைப் புலப்படுத்தியது. ‘முகையும்’ என்னும் பாடமும்அரும்பும் என்னும் பொருளையுடையது; “முகைந்த தாமரை” (ஐங். 6:4.)என வருவதை இங்கே கருதுக. நாடற்குத் துயில் துறத்தலாவது, நாடனைச்சேராமையின் அவனை நினைந்து துயிலா திருத்தல்; நாடனால் துயில்துறந்தனவென உருபு மயக்க மாக்குதலும் ஆம்.

    இஃது ஆற்றாமைக்குக் காரணம் கூறியது.

    ஒப்புமைப் பகுதி 2. கொல்லைப் புனம் : “கொல்லை யிரும்புனத்து” (நாலடி. 178); “கொல்லைப் புனத்த வகில்” (ஐந். எழு. 2.)

    1-2. கார், புனம், முல்லை : குறுந். 188:1-2.

    2-3. முல்லை எயிறென முகைத்தல் : (குறுந். 126:3-4, ஒப்பு);“முல்லை யிலங்கெயி றீன” (கார். 14); “கார்கொடி முல்லை யெயிறீன”(ஐந். எழு. 21) “கார்செய் புறவிற் கவினிக் கொடிமுல்லை, கூரெயிறீன”,“முல்லை யெயிறீன” (கைந்நிலை, 25, 34.)

    முல்லை முகைக்கும் : “பாசிலை முல்லை முகைக்கும்” (புறநா. 117:9.)

    1-3. முல்லை கார்காலத்தில் அரும்புதல் : குறுந். 126:3-5, ஒப்பு.

    3-4. தலைவன் பிரிவினால் கண் துயிலாமை : குறுந். 5:4-5, ஒப்பு.

(186)

தலைவி கூற்று

(வரைபொருட்குப் பிரிந்த தலைவன் நீட்டித்தானாக, அவன் மேற்குறையேற்றி உரையாடிய தோழியை நோக்கி, “அவர் தாம் சென்றவினையை நிறைவேற்றிக் கொண்டு விரைவில் வரும் வன்மையையுடையார்” என்று தலைவி கூறியது.)

187.	செவ்வரைச் சேக்கை வருடை மான்மறி
	சுரைபொழி தீம்பா லார மாந்திப்
	பெருவரை நீழ லுகளு நாடன்
	கல்லினும் வலியன் றோழி
5	வலிய னென்னாது மெலியுமென் னெஞ்சே.

என்பது வரைவு நீட்டித்தவழி ஆற்றாளாகிய தலைமகளை ஆற்றுவிக்கவேண்டித் தலைமகனை இயற்பழித்த தோழிக்குத் தலைமகள் இயற்படமொழிந்தது.

கபிலர்.

    (பி-ம்.) 1. ‘செல்வரை’, ‘செச்சை வருடை’; 4. ‘பல்லினும்’.

    (ப-ரை.) தோழி-, செ வரை சேக்கை - செவ்வியமலைப் பக்கத்தின் கண் தங்குதலை யுடைய, வருடைமான்மறி - எண் கால் வருடையினது குட்டி, சுரைபொழி தீ