100. அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி

     குடிக்குரிய முதன்மகன் பிறந்த காலத்தில், பிறந்த சின்னாட்
கழித்துத் தந்தை  போர்க்குரிய  உடை  உடுத்துச்  சான்றோர் சூழச்
சென்று அம்மகனைக் காண்டல் பண்டைத் தமிழர் மரபு; உலகிற்பிறந்த
மகன், முதன்முதல்  தன்  தந்தையைக்  காணுமிடத்து  அவன் நெஞ்சில்
போர்க்கோலமும் போர்மறமும் நன்கு பதிய வெண்டுமென்பது கருத்து;
அக் காலநிலை  போர்மறவரையே  பெரிதும்   வேண்டியிருந்தது.
அதியமானுக்கு முதன் மகனாகிய பொகுட்டெழினி பிறந்த சின்னாட்குப்
பின் அதியமான் அவனைக் காணச் சென்றான். அக்காலை ஒளவையார்
அங்கே இருந்தார். அவர் அதியமானது போர்க்குரிய மறநிலையைத் தாம்
குறைவறக் கண்ட காட்சியை இப்பாட்டின் கண் விளங்கக் கூறியுள்ளார்.

     திணையுந் துறையு மவை. அதியமான் தவமகன் பிறந்தவனைக்
கண்டானை அவர் பாடியது.

     உரை: கையது வேலே - கையின் கண்ணது வேலே; காலன
புனை கழல் - காலின் கண்ண அணிந்த வீரக் கழல்; மெய்யது
வியர் - உடம்பின் கண்ணது வேர்ப்பு; மிடற்றது பசும்புண் -
மிடற்றின் கண்ணது ஈரம் புலராத பசிய புண்; வட்கர் போகிய வளர்
இளம் போந்தை - பகைவர் தொலைதற் கேதுவாகிய வளரும் இளைய
பனையினது;  உச்சிக்  கொண்ட - உச்சிக்  கண்ணே  வாங்கிக்
கொள்ளப்பட்ட;  ஊசி  வெண்  தோட்டு - ஊசித்தன்மையைப்
பொருந்திய வெளிய தோட்டையும்; வெட்சி மாமலர் வேங்கையொடு
விரைஇ - வெட்சியினது பெரிய மலரையும் வேங்கைப் பூவுடனே
விரவி; சுரி இரும் பித்தை பொலியச் சூடி - சுருண்ட கரிய மயிர்
பொலிவுபெறச் சூடி; வரிவயம் பொருத வயக் களிறு போல -
புலியொடு பொருத வலிய யானையை யொப்ப; இன்னும் மாறாது
சினன் - இன்னமும்