திணை: அது. துறை: இயன்மொழி. அவனை அவர் பாடியது.

    உரை: மழை யணி குன்றத்துக் கிழவன் - முகில் சூழ்ந்த
மலைக்குத் தலைவன்; நாளும் இழையணி யானை இரப்போரக்கு ஈயும்
- நாடோறும் பட்டமுதலாகிய பூண்களை யணிந்த யானையை
இரப்போர்க்குக் கொடுக்கும்; சுடர் விடு பசும் பூண் சூர்ப்பு அமை
முன் கை - கதிர் விடுகின்ற பசும்பொன்னாற் செய்த அணியினையும்
வளைந்த கடகமமைந்த முன் கையினையுமுடைய; அடுபோர் ஆனா
ஆதன் ஓரி - கொல்லும் போர் அமையாத ஆதனோரியது; மாரி வண்
கொடை காணிய - மழைபோலும் வள்ளிய கொடையைக் காண்டற்கு;
நன்றும் சென்றது எம் கண்ணுளங் கடும்பு - மிகவும் சென்றது
எம்முடைய கூத்தச் சுற்றம்; பனி நீர்ப் பூவா மணிமிடை குவளை -
குளிர்ந்த நீரின்கட் பூவாத மணிமிடைந்த குவளைப் பூவை; வால்
நார்த் தொடுத்த கண்ணியும் - வெள்ளிய நாரால் தொடுக்கப்பட்ட
பொன்னரி மாலையினையும்; கலனும் - பிற அணிகலங்களையும்;
யானை இனத்தொடு பெற்றனர் நீங்கி - யானை யணிகளுடனே
பெற்றனராய் நீங்கி; பசியா ராகல் மாறுகொல் - பசியாராகலானே
கொல்லோதான்; விசி பிணிக் கூடுகொள் இன்னியம் கறங்க - வாரால்
வலித்துப் பிணிக்கப்பட்ட பல கருவியும் தொகுதி கொண்ட இனிய
இயங்கள் ஒலிப்ப; ஆடலும் ஒல்லார் தம் பாடலும் மறந்து -
அச்சுற்றத்தார் ஆடுதலு மாட்டாராயினார் தமது பாடுதலையும் மறந்து
எ-று.

         சூர்ப்புடையதனைச் சூர்ப்பென்றார். “குடிமை ஆண்மைத்”
(தொல். சொல். கிளவி.57) தொடக்கத்தன நின் றாங்கே நின்று உயர்திணை
முடியும் பெறுதலின், இக் கடும்பென்பதும் பொருணோக்கால் முடிபு பெற்றது.