திணையும் துறையும் அவை.  கானப்   பேரெயில்  கடந்த
உக்கிரப் பெருவழுதியை ஐயூர் மூலங்கிழார் பாடியது.

     உரை: புலவரை யிறந்த புகழ் சால் தோன்றல் -  நின்னைப்
பாடுவாரது அறிவின் எல்லையைக்  கடந்த  புகழமைந்த  தலைவ;
நிலவரை இறந்த குண்டு கண் அகழி -  நிலவெல்லையைக் கடந்த
பாதலத்தே   யுற   ஆழ்ந்த   இடத்தையுடைய  அகழியினையும்;
வான்தோய் வன்ன புரிசை -உயர்ச்சியால் வானைப் பொருந்துவது
போன்ற மதிலையும்; விசும்பின் மீன் பூத் தன்ன உருவ ஞாயில் -
அவ்வானிடத்து   மீனைப்   பூத்தாற்போன்ற   வடிவையுடைய
சூட்டினையும்;  கதிர்  நுழை  கல்லா  மரம்  பயில்  கடிமிளை -
வெயிற்கதிர்  நுழையாத   மரஞ்   செறிந்த  காவற்காட்டினையு
முடைத்தாய்;   அருங்  குறும்பு   உடுத்த  கானப்   பேரெயில் -
அணைதற்கரிய  சிற்றரண்களாற்  சூழப்பட்ட கானப்பே ரென்னு
மரண்;  கருங்   கைக்   கொல்லன் -   வலிய கையையுடைய
கொல்லனால்; செந்   தீ   மாட்டிய - செந்   தீயின் கண்ணே
மாட்டப்பட்ட; இரும் புண்  நீரினும்  மீட்டற் கரிது என -
இரும்புண்ட நீரினும் மீட்டற் கரிதெனக் கருதி; வேங்கை மார்பன்
இரங்க - வேங்கை மார்பன் வருந்த; வைகலும்- நாடோறும்; ஆடு
கொளக் குழைந்த தும்பை -   வென்றி   கொளத்     தழைத்த
தும்பையையுடைய; புலவர் பாடு துறை முற்றிய-புலவர் பாடப்படும்
துறைகளை    முடித்த; கொற்ற வேந்தே - வெற்றியினையுடைய
வேந்தே; இகழுநர் இசையொடு மாய - நின்னை மதியாத பகைவர்
தம்முடைய புகழுடனே பொன்ற; புகழொடு விளங்கி  - வெற்றிப்
புகழுடனே விளங்கி; பூக்க நின் வேல் - பொலிவதாக நின் வேல்
எ-று.

     கானப் பேரெயில் மீட்டற் கரிதென வேங்கை  மார்பன்   இரங்கப்
பாடுதுறை முற்றிய கொற்ற வேந்தே, நின் வேல் பூக்க  வெனக்   கூட்டி
வினைமுடிவு செய்க. குழைத்த வென்பது குழைந்த வென மெலிந்து நின்றது.

     விளக்கம்: உக்கிரப் பெருவழுதியின் புகழ் மிகுதி, புலவரது  புலமை
யெல்லையைக் கடந்து நிற்பது என்பது தோன்ற, “புலவரையிறந்த புகழ்சால்