திணையும் துறையு மவை. அவள் தீப்பாய்வாளைக் கண்டு
மதுரைப் பேராலவாயால் சொல்லியது.

     உரை: யானை தந்த முளிமர விறகில் - யானை கொண்டு வரப்பட்ட
உலர்ந்த மரத்து விறகால்; கானவர் பொத்திய ஞெலி தீ விளக்கத்து -
வேடர் மூட்டப்பட்ட கடைந்துகொள்ளப்பட்ட எரியாகிய விளக்கினது
ஒளியின்கண்; மடமான் பெரு நிரை - மடவிய மானாகிய பெரிய நிரை;
வைகு துயில் எடுப்பி - வைகிய உறக்கத்தை எழுப்பி; மந்தி சீ்கும் - மந்தி
தூர்க்கும்; அணங்குடைத் தேவியுடைய முற்றத்து; நீர் வார் கூந்தல்
இரும்புறம்தாழ - நீர் வடிந்த மயிர் மிக்க புறத்தில் வீழ;பேரஞர்க்கண்ணள்
- பெரிய துன்பமேவிய கண்ணையுடையளாய்; பெருங்காடு நோக்கித்
தெருமரும் - புறங்காட்டைப் பார்த்துத் தான் சுழலும்; தன் கொழுநன் -
தன் தலைவன்; முழவுகண் துயிலா - முழவினது கண் மார்ச்சனை யுலராத;
கடியுடைய வியன்நகர் சிறுநனி தமியளாயினும் - காவலையுடைய அகலிய
கோயிலுள் மிகச் சிறிதுபொழுது தனித்திருப்பினும்; இன்னுயிர் நடுங்கும்
தன் இளமை புறங்கொடுத்து - இனிய உயிர் தளரும், தன் இளமை
புறங்கொடுத்து; எ - று.

     ...யான் அதற்கு அஞ்சி நடுங்குதல்...இளமை புறங்கொடுத்துப்
பெருங்காடு நோக்கித் தான் தெருமரும் எனக் கூட்டுக. அம்ம: அசை.

     விளக்கம்: காட்டில் வெட்டி வீழ்த்தப்பட்ட மரங்களைப் பழகிய
யானைகளைக் கொண்டு கொணர்விப்பது இன்றும் நிகழும் நிகழ்ச்சி. தீ
விளக்கத்தின்கண் மானிரை துயிலுவது இயல்பு; பிறரும், “சிறுதலை நவ்விப்
பெருங்கண் மாப்பிணை, அந்தி யந்தண ரருங்கட னிறுக்கும், முத்தீ
விளக்கில் துஞ்சும்” (புறம்.2) என்பது காணக். அணங்கு - அணங்குடைய
தேவி. முழவினை இடையறாது இசைத்தலால் சூடேறிக் கிழயாதபடி
மார்ச்சனையை ஈரப்படுத்துதலால்” முழவுகண் துயிலா என்றதற்கு
“முழவினது கண் மார்ச்சனையுலராத” என்று உரை கூறப்பட்டது. படவே,