மறவன்  ஒருவன்.  தலைவன்  வீழ்ந்தது  தெரிவிக்குங்கால், “பாசறையில்
உள்ளவர்களே! நம் தலைவன் கையதாகிய வேல் துடி கொட்டுவோன்
கையில் உளது;தோலாகிய கேடயம் பாணன் கையில் உளது;அவன் சூடிய
மாலையும் வாடிவிட்டது; தலைவன் வே ல் மார்பில் ஊடுருவிப்போக, குருதி
சோர நிலம் சேர்ந்தான்; சான்றோர் பலரும் அவனைச் சூழ்ந்து நின்று
அவன் சால்பினைப் பாராட்டினர்; பாராட்டுமிடத்து, தலைவன் தன்னுடைய
நாட்டு மருத நிலத்தூர்களை முன்வந்த இரவலர்க் கீத்தொழிந்தான்,
இறுதிக்கண் வந்த இரவலர் தலைவனுக்கு எஞ்சிநின்ற கரம்பை மிக்க
சீறூரைக் கொடுத்தான் என்றனர்; அது கேட்டுத் தலைமகன் நாணித் தலை
கவிழ்ந்தான்; என்னே அவன் சால்பிருந்தவாறு” என்று தெரிவித்தான்.
இதனை உடனிருந்து சேட்டார் அரிசில்கிழார். தலைவனது தலைமைப்
பண்பறிந்து பாராட்டும் தானை வீரர் சொல் அவர்க்கு மிக்க வுவகையைத்
தந்தது. இப் பாட்டினைப் பாடினார். இதனுள் சில பகுதிகள் கிடைக்க
வில்லை.

   திணை: வாகை. துறை: சால்புமுல்லை. அரிசில்கிழார் பாடியது.

     உரை: பாசறையீரே பாசறையீரே - பாசறையில் உள்ளவர்களே
பாசறையில் உள்ளவர்களே; துடியன் கையது வேல் - துடிப்பறை
கொட்டுவேன் கையில் உளதாயிற்று வேல்; அடிபுணர் வாங்கு
இருமருப்பின் - அடிகாறும் புணர்க்கப்பட்ட வளைந்த கரிய
கோட்டினையும்; தீந்தொடை -இனிய இசையை யெழுப்பும் நரம்
பினையுமுடைய; சீறியாழ்ப் பாணன் கையது தோல் - சிறிய
யாழையுடைய பாணன் கையதாயிற்றுகேடயம்;